Devrim (+18)

Devrim B4 - |Canhıraş|

Medya: Devrim Atalay (Angelo Carlucci)

(Evet, başka bir modeli kullandım. Pedro abimiz evli mutlu çocuklu, eniştemiz o bizim dkdmmdmdmdm. Ona Dokanmayalım)

Tek kurşun ile bu adamı öldürebilirdim. Hem de hemen

Benim inisiyatifim ile şu an yaşıyordu. İstesem tek bir hareketle canını alabilirdim. Bu ruhumun, biraz da olsa tanrı gibi hissetmesine neden olmuştu.

Dişlerimi gıcırdatarak, tetiği parmağımın altına aldım.

Gözümü dahi kırpmadan tetiğe basmıştım.

Ama deponun içinde, boş silahın sesi yankılandı. Alay ediyordu silah benimle.

Ruhumun ağrıdığını hissediyordum. Hızlıca üzerime geldiler. Ardından elimdeki silahı alıp, beni dizlerimin üzerine oturttular.

Devrim Atalay, tam önümde bana hükmeden bir ifade ile bakarken, saç diplerimde büyük bir acı hissetmiştim.

Ama sesim çıkmadı. Kimseyi acım ile keyiflendirmeye niyetim yoktu.

"Kimin sürtüğüsün kızım sen? Bu özgüven, bu teçhizat kimin? Kim gönderdi seni?''

Öfke dolu bir ses ile konuşmuştu. 

"Baban beni iyi tanır, pezevengim o!" Saçlarımı daha hızlı çekti.

Acıyı iliklerime kadar hissetsem de, alaycı sesim ile karşılık verdim. Bu onu kızdırmış gibi, daha da çekti, avuçlarındaki saçımı. Ağzımdan cılız bir inleme kaçtı.

"Erdem, bırak onu! Ne zamandır kadına böyle davranır olduk biz?"

Başka bir adam bunu söylerken, Erdem denen adam öfke ile baktı bana.

"Buna kadın demeye bin şahit! Az önce Devrim'i öldürecekti, farkında değil misin Hakan? Keza ne kadar tehlikeli olduğunu gördük." Elindeki silahı anlıma bıraktı.

Alaycı bir ifade ile Erdem'e bakarken, Devrim'e bakışlarını çevirdi Hakan.

Devrim ise gözleri ile hüküm vermeyi seviyordu anlaşılan.

"Çek elini Erdem!"

Erdem elini, mecburiyetten saçımdan çekerken Devrim'in bakışları ile buluştu bakışlarım.

Ruhsuz, buz, duvara bakarmış gibi hissettiren bakışlar. Önümde diz çöktü.

Yüzümün her bir yerine bulaşmış, siyah makyajımda dolaştırdı bakışlarını. Bu rahatsız ediciydi.

"Seni kimin tuttuğunu söyle, buradan elini kolunu sallayarak çık! Sadece tek bir isim. Sağ çıkmana izin vereceğim!"

Dudaklarımda kibirli bir ifade belirdi.

"Bunu lütufmuş gibi sunman oldukça kalbimi dağladı Atalay. Ama mevzu ne biliyor musun, sadece buradan birimiz sağ çıkacak? Eğer ikimiz de sağ çıkarsak, gelecekte ikimizden biri mutlaka ölecek!"

Tehdidim kaşlarının çatılmasına neden oldu. Yüzünde ise öfkeli bir ifade vardı.

"Bir de hala koruyorsunuz, bu iblisin insan silüeti amına koyayım!"

İltifatı için teşekkür etmeliydim sanırım sonra ona.

Devrim ayaklanıp, üstten üstten bana baktı.

"Bir daha soruyorum, seni kim tuttu! Canından olacaksın!"

Bu sefer sesi kuvvetli çıkmıştı.