Devrim B20: |Tutku Part II|

40.9K 928 463
                                    

Dudağımın kenarı yukarı kıvrıldı

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Dudağımın kenarı yukarı kıvrıldı. Serçe parmağım ise, onun göğüs kafesindeydi.

"Sen benim efendimsin, öyle mi?"

Kaşları yukarı kalkarken, üzerime doğru yürüdü. Aramızda boşluk olmadığı için, mecburen masaya oturmuştum.

"Bir sorun mu var?" Ferah nefesi yutkunmamı sağladı. Ama kendime gelmeliydim.

"Bir sorun mu var?" Cümlesini ağzımda tekrar ettim. Ardından konuşmaya başladım.

"Yok mu, sence de şizofren değil misin, çünkü ben öyle düşünmeye başladım. Ben mal değilim!"

Biraz daha eğildi üstüme, şu an yüzlerimiz arasında pek bir mesafe yoktu.

Gözleri kısa süreli gözlerime kaydı. Bir an bedenimin ateş gibi yandığını hissettim.

"Senin canını bağışlamam, seni benim yapmaz mı?''

Kaşlarım alay ile karışık kalkarken, yavaşça, bu sefer ben ona yaklaştım.  Dudaklarımız arasında çok az bir mesafe vardı. Konuşsam nefesimin ılıklığı onun dudaklarına değecek kadar.

''Sen benim tetikçi olduğumu biliyorsan, elinin o gün niye silaha gitmediğini anlamak zor değil.  Şahmeran'ın öyküsünü bilir misin Atalay? Şahmeran'ın öldüğünü bir gün öğrenirlerse, yer altındaki yılanlar, kraliçelerinin intikamını almak için tek bir insan dahi sağ bırakmayacak?''

Dudağı yukarı kıvrıldı.

''Yer altının da Şahmeran'ı sen misin?''

''Ne kadar, benim yanlım olan insan topladım tahmin edemezsin Devrim. Sadece gizli kimliğimle hem de. Beni öldürmekten korkmana hak veriyorum, o gün beni niye öldürmediğini daha net anladım şimdi.''

Dudağında alaycı bir ifade oluştu.

''İnan bana, senin gücünden korktuğum için seni sağ bırakmadım. Sen öldükten sonra yaşanacak herhangi bir cehennem, gelip benim canımı sıkamaz. Çünkü ölüp gittiğinde, ben kahraman ilan edileceğim. Önemseme kendini bu kadar:''

Devrim ölümün soğuk ifadesi ile konuştu: ben ise dediği şeye alay ile gülümsedim.

''Kahraman ilan edilmek mi?" Sesimden alaycı bir ifade çıkmıştı. Konuşmaya başladım sonra yine ve yine.

"Fazla iddialı, ama biraz da hayalperest bir yapı  sanki. Sonuçta kimse, o statüdeki pislikleri kaldırmamdan rahatsız değildi. Çok iyi görünen dostluklar bile, yalancı, sahte bağlara dayanıyor. Sizin tabirinizle, oradaki yeraltı mafyalarını, bize tehlike teşkil edecek kişileri öldürmem işlerine geliyor. Bunu yapacak tek kişi benim onların nazarında. Kimse ben öldüm diye sevinmez, çünkü hem karanlığın hem de aydınlığın umuduyum ben."

Devrim (+18)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin