(Cinsel içerikli sahneler, yaş farkı ve daddy isuess içermektedir.)
Aşkın gerçekten yaşı yok muydu?
Kırgın çocukluklar yaşamaya devam eden ölü insanlar doğurur...
Kapak şahsıma aittir
Yayımlanma tarihi 23.02.2024
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatımın belli dönemlerinde, sırf birilerine boyun eğmediğim için çok fazla yara ile büyümek zorunda kalmıştım.
Ama bir yerlerimde oluşan küflü yaralar, beni içime sindirmek yerine hep daha da saldırgan yapmıştı.
Genel olarak yetimhanedeki en yaralanan, hep sindirilmeye çalışan bendim. Çünkü isyan çıkararak, bir çok şeyi anlamalarını sağlamış, defalarca kez müdirelerimizi değiştirtmiştim.
Her ne oluyorsa, basit ya da oldukça ciddi suçları benden biliyorlardı.
Çünkü bu kadar insanı gazlayarak, üzerlerine salacak tek kişi bendim. Hayatım boyunca, da hep böyle olmuştum.
Ne kadar gurur duyulması gereken bir şey olmasa da hep eğlenceli gelmişti bana bu durum.
Hayatımın çoğunda da kimseye boyun eğmemiştim. Bana hayatımın çoğunda refah yaşatan Zümrüt'e bile, evet. Zaten ona karşı koymam, onunla savaşmam onun bana olan, güvenirliğini ve beni niye seçtiği hakkında, bir sürü fikir sunuyordu. Dışarıdan restleşiyor gibi görünsek de.
Güçlüydüm. İleride Zümrüt ölürse akbabalar ile baş edeceğimden, krallığına kimseyi sokturmayacağımdan emindi.
Eğer burada, kendimi ve adamlarımızı belaya soktuğumu bilseydi, keza ismini kullandığımı bilseydi muhtemelen bana, kifayetsiz olduğunu bile bile ceza verebilirdi. Ben çok da akıllanmazdım. Tek şansım, adamları sorgulamamalarıydı. Muhtemelen savaş bittiğinde hepsi baygındı.
Ama buna rağmen, emin olmam gerekiyordu. Hem durumlarının iyi olduğuna, hem de sorgulanma olmadığına. Gerçi Devrim, Zümrüt'ün adamları olduğunu bilseydi bu kadar sakin kalmazdı. Kaşlarımı çatarak karşılık verdim ona.
"Evine?"
Ruhsuz bir ifade ile baktı gözlerime.
"Evime, evet!"
"Amaç?"
Sessiz kalınca, ne için olduğunu anlamlandırmaya çalıştım. Tek düşünebildiğim şey ise, bana hala güvenmediğiydi.
Keza ben de ona güvenmiyordum.
"Asalak mısın bilmiyorum ama defalarca kez kaçmayacağımı söyledim sana!"
Devrim'in yüzü karanlıkta kaldığı için nasıl bir yüz ifadesine bağlı kaldığını bilemiyordum.
"Kadın olduğun için yüzün sağlam kızım. Sabrımı sınarsan, kadın olduğunu unutur ve canın çok yanar. Sabrımı sınama! Ölüm raporlarını inceleyeceğiz seninle! Boşuna götürmüyorum."
