ama evlisin |gay| •bxb•

FİNAL

Merhaba, bu bölüme gelmiş bulunmak biraz garip hissettiriyor. Aslında daha birkaç bölüm daha yazabilirdim ama artık bu hikayeyle ilgili ilhamımın pek de kalmadığını, kendimi bir şeyler yazmak için zorladığımı ve yeni hikayeler için daha da heyecanlı olduğumu fark ettim. Bu hikayenin buralara geleceğini hiç düşünmemiştim. Şimdi baktığımda 186 bin kişi bu hikayeyi okumuş, belki de hâlâ okuyor. Aslında eskiden beri burada olsam da çoğu zaman yazdığım şeyler tutmadı. İçimden kendi kendime bir söz vermiştim o yüzden, bu hikayede tutmazsa artık yazmak konusunda bir şeyler yapmayı bırakacak ya da sadece kendi kendime bir şeyler çıkaracaktım. Ve bu hikaye tahmin edemesen de içten içe hissettiğim gibi büyüdü. Hem de aklımın hayalimin alamayacağı kadar. Bu platformda yazıp en çok okunan hikayem oldu. Size buralarda yeniyim dedim ama çok okunan biri olmak konusunda yeniydim aslında. Ne yalan söyleyeyim yazdıklarımı okuyan, onlara yorumlar yapan beni iyi-kötü eleştiren insanlar olduğunu da görmek güzel. Eskiden en kötü anlarımda değer verdiğim şeyleri, hikayelerimi de silerdim. Çünkü onları da hak etmediğimi, böyle başarıları yalnızca uzaktan izleyebileceğimi düşünürdüm. Şimdi ise en kötü anlarımda bile tutunduğum bir hikayem var. Mahir ve Tuğrul bir anda sen evlisin dinlerken aklıma geldiler ve bir anda yazıp bir anda yayınladım. Yine okunmaz ben de sıkılıp sadece bir arkadaşım okuyor diye – o yazdığım her şeyi okur– silerdim. Sonra nerede yanlış yapıyorum diye kafa patlatıp iyi olduğumu düşündüğüm şey de bile yeterince iyi olmadığımı düşünüp kendime kızardım. Şimdi bu işte iyiyim diyemem ama kalem yazdıkça iyileşir ve gelişir. Benim acemi kelimelerim umarım bir gün ustaca birinin kullanabileceği seviyeye ulaşır. Dostlarım, burada çok yazar ve çoğu insan burada yazanları yargılıyor. Benim hayatımda bile burada bir hikaye yazdığımı, üstelik gay konulu bir hikaye yazdığımı bilen iki- üç insan var. Yazdığımı söylediğim insanlar “wattpadde mi yazıyorsun?” diyince yargılanmamak için yalan söylüyorum ama burası benim gibi insanların yetenekleri sunmaları için öyle güzel bir yer ki. Bu platforma minnettarım. Eğer burası olmasa ben ne buradan çıkan bir kitabı ergenliğimin başında görüp, okuyup “ben de insanları böyle kelimlerimle etkilemek istiyorum” der, ne de yeteneğimi fark ederdim. Ne istediğini bile bilmeyen, yeteneklerinin farkında dahi olmayan biri olurdum.

O yüzden önce Mahir ve Tuğrul'a, sonra size beni gördüğünüz, okuduğunuz, yazdıklarıma zaman ayırdığınız için teşekkürler. Elimden geldigince her yorumunuza dönmeye çalıştım ama dönemediklerim varsa da özür dilerim. Umarım kimsenin kalbini kırmamışımdır ve umarım buradan mutlu ayrılırsınız.

Ve isterseniz başka hikayelerde görüşmek üzere💖

—

Tuğrul benden bir şeyler saklıyordu.

Ne olduğunu bilmiyordum ama bir şeyler sakladığından çok emindim. Sürekli telefondaydı. Sürekli kim olduğunu bilmemi istemediği biriyle konuşuyordu. Telefonun şifresini değiştirmiş, telefonun yakınından geçtiğimde bile tedirgin olmaya başlamıştı. Sabah evden nereye gittiğini söylemeden erkenden çıkıyor, akşamları ben uyuduktan sonra geliyordu. Ne olduğunu anlatmıyordu.

İletişimimiz bunun dışında aynıydı. Her sabah bana kalkıp ıslak kek yaptığından artık bir göbeğim vardı. Çünkü Tuğrul her sabah bana ıslak kek yapıyordu. Ben de bir günde hepsini silip süpürüyordum. Bundan mutlu olduğundan mıdır nedir ben kek yerken hep elini çenesine dayayıp beni izliyordu.

Ama benden bir şeyler saklıyordu ve bu canımı çok sıkıyordu. Ne olduğunu sorsam onun da canını sıkacağını bildiğim için daha da canım sıkılıyordu. Bazen sorular dilimin ucuna kadar geliyor ama dökülmüyordu.