Haz

Cevapsız Sorular

Karan kadının Aras'la buluşacağını öğrendiğinde hayal kırıklığına uğramıştı. Kızın babasının tehditine rağmen ondan uzak durmamıştı, her şeyi göze alıp Merve'den ayrılmış ve ona gitmişti.

Adam uzun zamandır takip edildiğini biliyordu ama şuan kendilerini belli ederek takip ediyorlardı. Karan ayağıyla gaz pedalına daha çok yüklendi, işlek bir yol değildi rahatça hız yapabilirdi. Arkasından gelen arabada hızlandı. Uzun süre öyle devam ettiler. Karan direksiyonu sola kırıp kenarda durdu, ilerisi işlek bir yoldu hız yapamazdı kaza yapma olasılığı fazlaydı. Arabadan indi, siyah arabada hemen yanında durdu içinden beş adam indi. Karan rahat bir tavırla kapıya yaslanmış, konuşmalarını bekliyordu.

"Böyle birbirimize mi bakacaz? Derdiniz ne?"

"Derdimiz sensin." Uzun boylu olanın dediğiyle Karan histerik bir kahkaha attı."Güzel, ne yapsak o zaman derdinize bir çare mi bulsak?" Az sonra siyah bir araba daha yanlarında durdu. Arabadan kır saçlı adam ve esmer koruması indi. Karan ciddileşti, adama doğru yürüdü. Adamlar silahlarını çektiler Karan umursamadan karşısına dikildi. "Yine siz, artık sıkılmaya başladım."

"Sana kızımdan uzak dur demistim." Adam sinirliydi, Karan umursamazca omuz silkti.
"Kızınız benden uzak kalamayınca yazık olmasın dedim." Karan bu dediğinden utandı, kız hakkında böyle demek istemezdi. Adam öfkeden kızardı, adamlarına gözleriyle emri verdiğinde adamlar silahlarını yerine koyup Karan'a yürüdüler. İlk hamleyi uzun boylu olan yaptı, Karan erkenden yapacağını anlayıp adamı geri savurdu. Sonra diğerleri de öne atıldı, Karan elinden geldiğince kendini korumaya çalışıyordu. Onlar vurdukça o kalkıp daha çok vuruyordu. Karnına yediği tekmeyle geri savruldu. Dudağındaki kanı sildi.

"Ne yaparsan yap, kızın beni seviyor onu benden uzaklaştıramazsın." Adamın gözlerine hırsla baktı. "Beni de ondan uzaklaştıramazsın artık," elini göğsüne vurdu. "Burası kızın için atıyor, ben uzak durmak istesem burası izin vermiyor."

"Seni uyarmıştım Avcıoğlu, kızımdan uzak duracaktın durmazsan sonucunun ne olacağını da biliyordun." Karan yere düşen adamlardan birinin silahını adama doğrulttu. Kendisine doğrultulan silahlar umrunda değildi.

"Ona hiçbir sik yapamazsın." Adam Karan'ın dediğine güldü.

"Zamanı gelince anlarsın yapabiliyor muyum yoksa yapamıyor muyum." Karan parmağını tetiğe koydu. Arkasından gelen adamı fark etmediği için elindeki silah yeri boyladı. Adamın yüzüne dirseğini geçirdi, adam sendeledi. Hemen toparlanıp yumruğunu Karan'ın yüzüne savurdu. Diğer adamlarda Karan'ı aralarına alıp dövdüler. Karan artık yorulduğu için karşılık veremedi yerde eliyle yüzünü korumaya çalışıyordu. Kır saçlı adam konuştuğunda adamları geri çekildi. Karan'ın yüzü kan içindeydi.

"Bu sana bir uyarı olsun," esmer adama işaret verdi. Adam silahını Karan'a doğrulttu. "Tabi ölmezsen." Esmer adam bir el ateş etti. Karan acıyla inledi. Elini vurulduğu yerin üstüne koydu, kalbinin hemen altıydı.

"O kalp kızım için atmaya devam ederse yerinden sökerim." Adam arkasını dönüp gidecekken Karan konuştu:

"Kalbim atsa da atmasa da Efsun'a ait." Kır saçlı adam sinirlenip bir el de kendisi ateş etti ve gittiler. Karan'ın gözleri kapandı, yere yığılıp kaldı.

***

Hande'nin evinde yemek yedikten sonra Karan'ın evine gelmiştik. Karan yanında kalmamı istediğinde itiraz etmedim bir ihtiyacı olabilirdi yaraları tam iyileşmemişti. Sırtım yatak başladığına yaslı oturuyordum Karan da başını göğsüme koymuş uzanıyordu.