Haz

Defile

Yanlış anlaşılmalardan nefret ediyordum. Karan gitti, kapıdan ayrılmadım. Kapıda boş boş beklemem bir şey değiştirmeyecekti. Kapıyı kapatıp içeri girdim. Aras'ın hâlâ evimde olduğunu unutmuştum. Sorgulayıcı ifadeyle bakıyordu.

"Ne oluyor Efsun?" Ne diyecektim? Karan'la aramızda adı konulmamış bir ilişki var seni burada görünce yanlış anladı kızdı gitti, diyemezdim.

"Aras gitmem lazım yarın konuşalım lütfen." Çenesi gerildi. Kapıya gitti,

"Yarın şirkete gel." Sesi sertti. Şu an bunu umursamadım. Aras çıkınca hemen bir tişört ve pantolon giydim. Karan'ın evine gittim kapıyı çaldım açmadı, ışıklar da yanmıyordu şimdi nereye gidecektim? Telefonumu alıp Karan'ı art arda aradım, açmıyodu. Serhat'ı aradım.

"Efendim Efsun?"

"Serhat, Karan senin yanında mı?"

"Hayır, yanımda değil." Sesi garip geliyordu.

"Serhat onunla konuşmam lazım, yanındaysa lütfen söyle." Dedim yalvarışla.

"Üzgünüm Efsun, yardımcı olamayacam." Peki deyip kapattım. Umutsuzluk çöktü üstüme, arabama bindim. Telefonum titrediğinde heyecanla gelen bildirime baktım, Karan'dan değildi ama Serhattandı.

Serhat,
Karan yanımda, seninle konuşmak istemiyor ama çok kötü durumda. Konum atıyorum, gelirsin.

Yüzümde buruk bir gülümseme vardı, attığı konuma gittim. Serhat'ın evi olmalıydı. Arabamı park edip indim, evin önünde yapılı adamlar vardı. Kapıdan girmeme izin vermediler.

"Kimsiniz?"

"Serhat'ın arkadaşıyım, adım Efsun!" Adam önümden çekildi. Titreyen elimi kapıya vurdum. Serhat kapıyı açtı, eliyle içeriyi gösterdi. Girdim, kapıyı kapatıp önden ilerledi bende arkasından gidiyordum. Bahçeye çıktık, bahçedeki koltuklardan birinde oturuyordu, parmaklarının arasında sigara önünde içki dolu bardağı vardı. Serhat'a minnetle baktım, gülümseyerek içeri girdi. Karan'ın yanında doğru ilerledim. İçki bardağı elindeydi,

"Senin vereceğin içkide anca bu kadar olur hani kafam dağılacaktı lan," elindekini sertçe masaya bıraktı. "Çok aradın mı bu sikik-" kafasını çevirince cümlesi yarım kaldı.

"Senin ne işin var burada?" Ayağa kalkmıştı. Yanına ilerledim."Karan-"

"Serhat," kısık sesle bir küfür savurdu. Gidecekken kolunu tuttum.

"Karan dinle beni," omzunun üzerinden bana baktı "Lütfen..." Gözlerini yumup derin bir nefes verdi.

"Moda evine gidecektim, Nesrin aradı gelme dinlen dedi. Sonra sana haber verecektim ama-"

"Ne anlatıyorsun Efsun?" Yüzünü buruşturmuş, kaşlarını çatmıştı.

"Dinle, sonra babam aradı. Bütün moralimi bozdu, seni aramayı unuttum." Koltuğa oturdu, az önce beğenmediği içkiyi kafasına dikti.

"Niye aramış baban?"

"Bilmiyorum, boş ver onu. Aras geldi, içeri almak istemezdim ama ayıp olurdu." Alayla burnundan güldü.

"Ayıp olur diye her piçi evine mi alacaksın? Tamam patronum dedin aldın diyelim önünüzde kadehlerle o saate kadar ne konuşmuş olabilirsiniz?" Yanına oturdum, suratım asılmış gözlerim dolmuştu.