fri(end)s

08 කොටස

ගෙවුන සතිය හුස්ම ගන්න විතරයි නිදහසක් තිබ්බේ කිව්වොත් හරි . හෙට ස්පෝට් මීට් එක .රනුලිගෙ ප්‍රශ්නේ නිසා නොහිතුව විදියට ගොඩක්ම රනුත් අය්යා මගෙන් ඇත් උනා . මන් කේන්ති ගත්තේ ඇත්තටම උන දේ ගැනද එහෙම නැත්නම් වෙන හේතුවකටද කියල හිතන්න මන් මහන්සි නෑ . හැබැයි හිතේ තිබ්බ මොකක් හරිම තරහක් මන් පිට කලා වගේ . ඒත් එදා හවස ගෙදර ආව වෙලේ ඉදන් මට හිතට වද දෙන්න ගත්තා මන් අය්යට බැන්න එකට . එයා මසේජ් එක බලල ඇති කියල මන් එයාට එවෙලේ කතා කල විදිය ගැන මන් ආයි අයිම පසුතැවුණා .
ඒ හින්ඳම මන් අය්යට එදා රෑම ආපහු කෝල් එකක් ගත්තේ කතා කල්ලා සොරි කියන්න . ඒත් එදා ජීවිතේ පලවෙනි වතාවට මගේ කෝල් එක ආන්සර් කරේ නෑ . මටත් විශ්වාස කරගන්න බැරි උනා . ආන්සර් නොකරන වෙලාවල් තිබ්බත් එයා අනිවාරෙන්ම රෑ කියට හරි කෝල් බැක් කරනවා . බලන් ඉඳල බැරිම තැන එදා මන් ෆෝන් එකත් තුරුල් කරන්ම නින්ද ගිහිල්ලා තිබ්බා . 

දවසින් දවස කරදඬු උස්මහත් වෙන එකෙක් තනියම වැඩ කරගන්න තමන්ගේ කියල ඉලක්කයක් වෙනුවෙන් මහන්සි වෙලා වැඩ කරන්න ඕනේ . එතකොට අඩියෙන් අඩිය ඉස්සරහට යනකොට ගොඩක් වෙලාවට නොහිතන විදියට මිනිස්සු අපි ලඟ රැදිලා හිටියත් කාලේ එක්ක එයාලා අපෙන් ගොඩක් ඈත් වේවි . 
ඒක මට මහාලොකු දෙයක් වෙන එකක් නෑ හැබැයි ඔය කියන මිනිස්සු අතරේ හදවතේ හොයාගන්න බැරි තරම් ගැබුරක ඉන්න අය එහෙම ලඟ රැදිලත් අපිට ගොඩක් ඈතයි එහෙම නැත්නම් ඈත් වෙයි කියල හිතට දැනනෙකොට නම් උහුලගන්න අමාරු විදියට ඒ හැඟීම මාව රිද්දන්නවා . හේතු හොයන්න මහන්සි නොවීම මන් ඈත් වෙන්න යන එයාව නතර නොකරම ඔහේ බලන් ඉන්නවා .

"මනුත්ම පුතා ඔයා එහෙනම් රනුත් එක්ක ගිහින් එන්න ."

'මොකද්ද සර් කිව්වේ ඇහුන්නෑ '

මන් ඒම කියද්දී මට මීටර් උනේ මන් ඉඳියේ හවුස් මීටින් එකේ කියල.සේරෝමන්ලා මන් දිහා බලන් ඉඳියා . මනෝපාරේ සැර තමයි . 
අර කියන්න වගේ ආත්මෙන් පතන් එන්න වගේ කොහෙන් ගියත් මූවම පැටලෙනෝ . සර්ට බෑ කියන්නත් බෑනේ මන් දෙපාරක් හිතන්නැතුව ලමයි ආපහු හවුස් එක හදන්න ගත්තම රනුත් අය්යා එක්ක ගේට් එකෙන් එලියට ආවා .