SINIFIN DIŞINDAKİLER

DEHA

"Hayatımızı mahvettin. Senin olduğun her an hiçbirimiz nefes alamadık. Dostlarımı da beni de sen tükettin sen!" diyerek silahı yere attı.

Alin, gözleri fal taşı gibi açılmış vaziyette tüm gücüyle koşarak Uraz'a sarıldı. Uraz, kurtuluşun gururuyla çatıya bakıp arkadaşına in diye seslendi. Orada bulunan tüm öğrenciler inmesi için sesleniyordu. Deha başını sağa sola salladı.

"Ben geceleri uyuyamadım hiç Uraz! Ben asla eskisi gibi olamadım.(tüm okula göz gezdirdi.) Biri ne kadar kötü olursa olsun ona zarar vermeyin. Başarılı olup bu hayatta iyi bir yere gelseydim ve siz dostlarımı satmasaydım, daha güzel günlerimiz olacaktı... Evet hatalardan ders çıkarmak, doğru insanlar ile dost olmak artı katıyor. Fakat benden bu kadar vicdanım beni rahat bırakmıyor... Çocuklar sizi çok seviyorum!" diyerek kollarını açıp gözlerini kapatarak kendini boşluğa bıraktı.

Tüm çocuklar çığlık çığlığa hayır diye bağırmıştı. Yere düşerken yüzüne çarpan ılık havayı son kez hissetti, arkadaşlarına son kez seslendi, son kez yemek yemişlerdi. Düşerken güldükleri bir anı hatırladı... Terk edilmiş tren istasyonunda kar yağmıştı. Sevinçle vagondan inip kar topu oynamışlardı. Birlikteydiler. Neşeliydiler. Bir daha kar topu oynayamayacaktı... Yere düştüğünde son bulmuştu anılar.