Aurora'nın ağzından~
Gözlerimi açtığımda kendimi beyaz ve pembe renklerinin yoğunlukta olduğu bir odada buldum. Kollarımı yatağa bağlamışlardı...Seslenmek istedim kime sesleneceğimi bilmeden seslenmek istedim ama anlaşılan sakinleştiricinin etkisi yüzünden dudaklarımı bile oynatıcak halim yoktu, kafamı bileğimdeki kalın iplere çevirdim bir süre öyle durdum sanki transta gibiydim beni kendime getiren bir adamın sesiydi.
Barty: Aurora merhaba,nasılsın? Kim olduğumu hatırlıyor musun?
Başlarda birşey hatırlayamadım ama doktor olduğu her halinden belliydi. Bir süre sonra yavaş yavaş hatırlamaya başladım, bu beni hemşirelerin elinden alıp,sakinleştiren doktordu.Adı neydi ki..? Hah Barty Crouch.
"Barty Crouch"
Adam dediklerimden memnun olmuş gibi kafasını salladı ve bakışlarını bileklerime çevirdi mavi gözlerinden sanki birsürü duygu geçti bir süre düşündü sanki zor bir karar veriyormuş gibi en sonunda benimle konuştu
Barty: Hiçbir hastamızı yatağa bağlamak istemeyiz ama bu gerekli senin iyiliğin için
Hafifçe öksürdü ve bana yaklaştı
Barty: ama kuralları biraz esnetmekten zarar gelmez sana güvenebilir miyim?
Gözlerimin içine baktı benden olumlu bir cevap bekliyor gibiydi. Kısık ve yorgun çıkan sesimle cevap verdim.
"Bir şizofrene mi soruyorsun bunu?Güven.. Güven ne ki daha doğrusu neydi ki? "
Sesim istemeden alaylı çıkmıştı. Karşımdaki adam buna güldü
Barty: Bence güven duygusunu çok iyi biliyorsun.
"Nerden çıkardın bunu? "
Barty: Dün sabah bana güvendin Aurora, iğneyi yapmama izin verdin.
Hadi ama gerçekten yapmışmıydım bunu, kesinlikle beni manipüle etmişti başka açıklaması olamaz
"Hatırlamıyorum"
Barty: ow buna üzüldüm ama yinede hissettim Rora, sadece sözlerin değil gözlerinde, kalbinde bana güvendi ve şimdi bende sana güveniyorum.
O bana Rora mı demişti? Neden sanki bu tonlamayı bu kısaltmayı bana daha önce birisi demiş gibi hissediyorum..
Barty üzerime hafifçe eğildi ve bileğimdeki kalın ipleri çıkardı.
"Hata yapıyorsun, kaçarım"
Barty tekrar kıkırdadı
Barty: fazla açık sözlüsün ama madem öyle bende açık olayım sana karşı. Kaçamazsın, gidicek yerin yok. Kaçamazsın izin vermem.
İstemeden sinirle ona baktım. Şimdiden ona gıcık olmuştum.
Evan : ooo yeni delimiz uyanmış
İçeriye sarı saçlı bir adam girdi ve yanında esmer bir adam vardı. Esmer olan sarışını dürttü ve öksürdü
Mattheo : Ben Mattheo bu arsızda Evan.
Evan bana el salladı ve istemeden kıkırdadım sanırım delilere baka baka onlar da sıyırmıştı.Sarışın olan yani Evan konuştu.
Evan: Biz burada 3 doktor olarak çalışıyoruz. Hepimiz bu alanla ilgileniyoruz.
Mattheo : bir ihtiyacı-
Barty adamın sözünü kesti
Barty: bir şeye ihtiyacın olursa yanındaki kırmızı düğmeye basabilirsin üçümüzden biri mutlaka geliriz.
Biraz daha konuştular ve hepsi çıktılar. Oda da yine tek başıma kaldım düşüncelerimle.. gördüklerimle.
Mattheo'nun ağzından~
Odadan çıktıkdan sonra Bartynin kolunu tuttum ve kimse duymasın diye kulağına yaklaşarak fısıldadım.
"Ne planlıyorsun kardeşim? Garip davranıyorsun"
Barty: Hiçbir şey aslında sadece güvenini kazanmaya çalışıyorum
"Barty ne güveninden bahsediyorsun kızın kimseye güvenicek bir aklı var mı sence? "
Barty: Var Mattheo emin ol var.. O oldukça zeki ve güvenini kazanıp bana herşeyi açıkca dürüstçe anlatmasını sağlamam lazım. İçimde bir his var bilmediğim..
Her ne kadar Barty'e birşeyler desemde benimde içimde garip bir his vardı son zamanlarda garip rüyalar görmeye başlamıştım ve sanki.. Sanki bu kızı bi yerden tanıyordum.
Barty: onu tanıyor gibi hissediyorum
Bunu demesiyle kanım çekildi sanki, ürperdim ama belli etmemeye çalıştım ve elimi omzuna koydum.
"Yardım edeceğim"
Evan bize dik dik bakıyordu.
Evan: duyduğumun farkındasınız dimi..
