Aurora'nın ağzından~
Buraya geleli yaklaşık 1 ay olmuştu herkes benimle konuşmaya beni anlamaya çalışıyordu ama ben ağzımı bile açmıyordum çünkü açarsam ne olcağını çok iyi biliyordum. Bana deli muamelesi yapıcaklardı, yargılıycaklar ve sonsuza kadar burda tutulup ailemi kurtaramıycam.Bir süre sonra - ilaçlar ağır geliyor sanırım- göz kapaklarımı açık tutmakta zorluk çektim ve sonunda kendimi serbest bıraktım,derin bir uykuya daldım.
Ses:Rora uyanmalısın!
"Ama daha yeni uyudum"
Nasıl rüya bu?
Ses:Gerçek benliğine dön Rora.
"Anlamıyorum"
Karşıma saçları çene hizasında,gri gözlü, kıvırcık saçlı bir çocuk çıktı. Beni kolumdan tutarak sarstı.
Gizemli çocuk: Uyan Rora! Herşey gerçek uyan!
Yerimden zıplayarak terler içinde uyandım hızlıca bir el beni yatakta doğrultmak için enseme doğru gitti
Evan: Hey, Hey sakin ol. Sadece bir kabustu geçti..
Evan saçlarımı bir abi edasıyla okşadı kendimi garip hissettim uzun zamandır bu his bana yabancıydı "huzur".
Derin derin nefesler alıyordum ancak Evan'ın yaptığı jest beni sakinleştiriyordu
Evan : Geçti.. Anlat bana ne gördün?
Derin bir iç çektim
Evan'ın ağzından~
Karşımdaki korkmuş kız derin bir iç çekti ve cesaret toplamak istercesine boğazını temizledi bende saçlarıyla oynamaya devam ettim. Bu his bana garip bir şekilde çok tanıdıktı..
Aurora:ilk başta sadece siyah bir boşluk vardı sonra bir ses duydum uyanmamı söylüyordu anlayamadım sanki rüya olduğunun farkındaydım. Ses bir silüete dönüştü genç bir adamdı hayatımda daha önce hiç görmedim ama sanki o beni biliyor tanıyor gibiydi. Bana herşeyin gerçek olduğunu uyanmam gerektiğini söyledi.
Kızı dinlerken dediklerini kafama tek tek not almıştım düşünceli bir şekilde kıza baktım
"Yani bilincin açıktı bir nevi arafta gibiydin ne uyanıksın ne uykudasın"
Kız başını salladı ona anlayışla baktım
"Şimdi dinlen sen ben tekrar gelicem"
Kızın cevap vermesini beklemeden odadan çıktım ve her zamanki koltuğuma oturup düşünmeye başladım. Bu kız geldiğinden beri hayatımda bazı şeyler değişmişti sadece benim de değil, Mattheo ve Barty'nin de.. kabuslar görüyorduk, bir tane adam bize sürekli mesaj yolluyordu kabuslarımızda. Evet hepimizin kabusunun benzer olması çok saçma.Herkes daha dikkatli şüpheli davranmaya başladı ve ben..her uyuduğumda rüyamda bu kızı görüyorum sanki gördüklerim anılarımdı ama bunun imkansız olduğunun da farkındaydım. Sadece bu kız bizi biraz fazla etkiledi.. Yani, umarım öyledir. .
Aurora'nın ağzından~
Evan çıktığında arkasından baktım. Böyle hissetmemem lazımdı. Neden böyle hissettim? Onu daha önce görmedim hiç ama vücudum sanki onu tanıyordu.. Bu çok garip.
Gizemli Çocuk: Hayır Rora, bu garip değil.
Bismillahirrahmanirrahim..
"Sen kimsin? "
Tanrım Aurora sen kimsin diye sorulur mu hiç!
"Dur ya da sen gerçek misin? Yoksa kafamın içinde misin? "
Gizemli çocuk : elbette kafanın içindeyim Rora ama bu gerçek olmadığı anlamına gelmez.
biraz duraksadı
Gizemli çocuk: Sevdiğim biri söylemişti..
