Barty'nin ağzından~
Evan ve Alexander ile kapıyı dinlemeye çalışıyorduk,meraktan ölmüştük. Bu Bucky denen herif nerden çıkmıştı? Ve hayır kesinlikle kıskanmadım sadece merak ettim. Alexander bizide kapıya sıkıştırıyordu.
Evan: geri git biraz!
Alexander: duyamıyorum ki!
"Bi susun"
Ve dizilerdeki gibi kapı bir anda açıldı ve üst üste düştük.
Strange bize bilmiş bir ifadeyle bakarken, Rora'nın gözünde hayal kırıklığı vardı.. Bucky denen herifin ise düşüncelerini yüzünden bile okuyamıyordum.
Rora: Size inanmıyorum! Kapı mı dinliyorsunuz..?
Alexander: Yok amk, uzun eşek oynuyorduk hızımızı alamadık daldık buraya.
Hepimiz ne diyo bu diye baktık.
Alexander: Kapı dinliyorduk.
Evan: En azından dürüst.
Bucky: Duymak istediğinizi duydunuz mu bari?
"Hayı-"
Evan beni cimcikledi.
"Evet"
Alexander: biz gidelim malum..
İkiside beni çekiştirmeye çalıştırırken ben Rora'nın kolundan tuttum.
"Konuşalım."
Aurora: Konuşacak bir şey yok.
Kulağına doğru yaklaştım ve fısıldadım.
"Küçük sırrımızı kimse öğrenmesin istiyorsan gel benimle"
Bu sır konusunu açtığımda kendimi şerefsiz gibi hissetsemde başka çarem yoktu. Bana öldürecekmiş gibi bakıyordu..
Aurora: Tamam, siz gidin.
Bucky: Emin misin?
Evan: Sanane aslanım.
Bucky: Bana mı dedin?
Evan: Yok abi olur mu hiç..
Alexander: senin kalıbına tükürüyüm.
Evan: Bu beni ezer amk sus.
Aurora: Eminim, zaten birazdan gelirim.
Hepsi kafasıyla Rora'yı onayladı ve uzaklaştılar, bizde az önce çıktıkları odaya girdik.
Aurora: Herşeyi yaptın bir tehtidin eksikti!
Nefes aldım.
"Başka türlü dinlemezsin beni"
Güldü.
Aurora: Seni zaten dinlemiycem ben Barty, ayrılırken kendini gayet güzel açıkladın. Konuşacak hiçbir şeyimiz yok..
"Luna'nın geleceği için. "
Aurora'nın ağzından~
Luna'nın ismini ağzına aldığında yutkundum.
"Onun adını ağzına almaya cürret bile etme Barty! "
Sinirden gözlerim dolmuştu.
Barty: Ben babasıyım Rora.
Sinirden kahkaha attım.
"Sen hiçbir şeyi değilsin Barty, sen bu hakkını çoktan kaybettin. "
Barty: Neden Bucky'den haberim yok?
"Olması mı gerekiyor? "
Barty: Seninle ayrıldığımızda sen benim kiminle sevgili olduğumuzu bil-
Sözünü kestim.
"Biz ayrıldığımızda, kiminle sevgili olduğunu biliyordum çünkü benim en yakın arkadaşım, kardeşim dediğim.. Hatta dur benim değil, senin kardeşim dediğin insanla sevgili olmuştun. "
Barty sessiz kaldı.
Barty:Bu yine de-
Daha fazla dayanamadım ve gözlerimden yaşlar akmaya başladı.
"Bu yine de ne? Ne bu Barty.. Daha ne söyleyebilirsin bana? Sana tüm sevgimi verdim, duygularımı açtım, güvendim. Beni sevdiğini sandım.. Sana deli gibi tutundum, hayatımın boktan olduğunu ve tek dayanığımın sen olduğunu bildiğin halde beni bıraktın. Ben zamanında seni korumak için senden vazgeçtim lan! İnan bana, bazı şeyleri hâla anlamıyorum.. Bana dediğin herşey yalan mıydı? Söylediğin kelimeler.. Bana anlattığın şeyler. Dinledim lan ben seni derdine ortak oldum.. Evet seni belki zor bir zamanında bıraktım ama telafisini ettim ve inan bedelini zaten çok ağır ödedim ben. Merlin kahretsin ki sana yaptıklarımı yine yaparım.. Yine seni dinlerim, yine severim. Ama biliyor musun, seni de suçlamıyorum. Tüm hata bende.. Sana tüm sevgimi, ilgimi verdim ve sen her seferinde benden kaçtın.Kendimden nefret etmemi sağladın,senin yüzünden gurursuz bile dendi bana.. Sana her yakınlaştığımda, sen geri adım attın.Tam seni çözdüm dedim, bana hiç beklemediğim şeyler söyledin. Ben seni anlamıyorum Barty, gerçekten anlamıyorum. Sen bence sevginin ne olduğunu bilmiyorsun.. Kim senin canını bu kadar acıttı da sevgiden kaçıyorsun? Birisi sana değer verdiğinde onu terk ediyorsun, kendine alıştırıp ortadan kayboluyorsun sanki hiç var olmamış gibi ve en kötüsü de ne biliyor musun? Karşı tarafında olayları, yaşanan her şeyi unutmasını bekliyorsun. Ama suç yine bende... Benim gibi insanlar kalmadı.Sevince adam gibi seven, değer veren, sorgusuz güvenen kimse kalmadı beni yadırgaman çok normal, sevginin altında bir bokluk arıyorsun Barty ve insanları yüzüstü bırakıyorsun. Sana hâla çok değer veriyorum çünkü sevgi, güven ve bağlılık bu, ben senin yokluğuna bile ihanet etmiyorum. Şimdi lütfen benden uzak dur, kızımdan uzak dur. Onun da hayatına girme, ona da bana yaşattığını yaşatma. "
Birşey demesine izin vermeden odadan çıktım ve deli gibi ağlamaya başladım. Ben gerçekten malım.. Ona hâla değer verecek kadar malım!
Kendimi Slytherin zindanlarına attım ve bir duvara çöktüm. Arkamdan ayak sesleri duydum gelenler Ethan ve Pansydi..
İkiside hiçbir şey demeden sağıma ve soluma oturdular, sadece sarıldılar.
Pansy: Güçlü olmalısın Rora, o aptalın seni üzmesine izin verme.
Ethan: Ne dedi sana?
Burnumu çektim.
"Hiçbir şey demedi, o kadar laf ettim ama o hiçbir şey demedi! Beni yine sessizliğimde yalnız bıraktı. "
Pansy: Merak etme bebeğim, evini bombal-
Ethan hızla Pansy'nin ağzını kapattı. İstemeden kıkıkırdadım.
Ethan:Ha şöyle gül be kızım, gülmek sana çok yakışıyor.
