Aurora'nın ağzından~
Başım çatlıyordu. Sabah sabah ne ağrısı bu ya? Gözlerimi zorlukla açtım.Yatağın kenarındaki, hemşirelerin bıraktığı ağrı kesiciyi almak için komidine uzandım. Kim komidinin yerini değiştirdi? Noluyo lan burda, bu yatak neden sert? Gözlerimi hızlıca açtım ve etrafa baktım. Ananı sikiyim..burası neresi? Etrafta hiç bir şey yoktu sadece bomboş, beyaz, büyük bir oda. Burada ne işim vardı ve nasıl gelmiştim..? Yavaşça ayağa kalktım ve kapı gibi bir çıkış noktası aradım ama yoktu. O zaman buraya nasıl, nereden gelmiştim? Bağırmak istedim ama filmlerde ki o aptal kız gibi görünmek istemedim. Emin değildim ama sanırım aradan birkaç saat geçmişti, gözlerim beyaz renginden yorulmaya başlamıştı, sanki duvarlar üzerime geliyordu, nefes alışım tamamen psikolojik bir şekilde hızlanıyordu. Kendimi sakinleştirmem lazım.. nefes almam lazım. Odanın bir köşesine gittim ve sırtımı duvara yaslayarak oturdum, gözlerimi kapattım.
Ses : Rora? Rora iyi misin..?
Gözlerimi bir sesle açtım, aslında bir ses değil birden fazla ses..
Barty: İyi misin?
"Siz..nasıl geldiniz buraya, noluyor!? "
Kesinlikle panik yapmıştım.
Evan: Sakin ol, bizde bilmiyoruz ama hepimiz aynı şeyi yaşamışız.
Cümlesine Ethan devam etti.
Ethan: Hepimiz boş beyaz bir oda da uyandık,bir süre orada yalnız kaldık, sonra da gözlerimizi burada açtık işte..
Alexander: Ve bir baktık burdayız.
Neler oluyordu..? Neden tüm klinik buradaydı ?
Pansy endişemi anlar gibi utangaç bir tavırla önüme diz çöktü.
Pansy: Endişelenme sonuçta beraberiz halledebiliriz. Mantıklı düşünecek olursak buraya mutlaka bir yerden sokmuş olmalar bizi yani-
Tanımadığım kızıl saçlı bir kız sözünü kesti.
Kız : Yani duvarlarda gizli bir kapı, geçit gibi birşey aramalıyız.
Kız hiç utanmadan çekinmeden dostça kolumdan tuttu ve beni ayağa kaldırdı.
Kız: Ben Veronica.
İstemeden gülümsedim ama gülümsemem tedirgindi.
"Aurora"
Veronica gülümsedi ve ardından bizden biraz uzakta duran sarışın erkeği kolundan tutarak bize yaklaştırdı.
Veronica: Bu da Chris.
"Merhaba.. "
İkiside tüm ekiple tanıştı ve yerde bağdaş kurarak oturmaya başladık.
Oda da Barty, Chris, Evan, Mattheo, Ethan, Alexander, Tina, Pansy, Veronica ve ben vardık.
Tina : Regulus bizi kurtarır mert yiğidim benim!
Herkes iç çekip oflayıp puflarken biz Barty ile bakıştık, geçenki konu yarım kalmıştı. Bana hala Regulusu nerden tanıdığını söylememişti. Bu işte bir iş vardı ve bu kızında Regulusu tanıması pek normal değildi. Belki başka Regulustu.. ama hayır o zaman Barty bu kadar panik yapmazdı. Benim ona olan dik bakışlarımı birkaç kişi fark etmiş olacak ki öksürdüler.
Chris : öhmm öhmm..
Bakışlarımızı birbirimizden çektik.
Alexander: Benim çişim geldi.
Ethan avucunu açtı ve pis pis sırıttı. Omzuna sertçe vurdum. İyice arsızlaştı bu manyak..
Evan: Harbiden napıcaz?
Chris: Ben altıma işeyemem karizmam çizilir..
Veronica: senin karizmanı si-
Pansy Veronica'nın ağzını kapattı ve ayıp diye fısıldadı.
"Gidin odanın öbür ucuna yapın biz bakmayız. "
Kızlar kafasıyla beni onayladı.
Mattheo: Nasıl yapıcaz ki?
Veronica: Gösterme mi ister misin?
Ayağa kalkar gibi yaptı ve Chris hemen onu geri oturtturdu.
"Erkeksiniz onu da biz mi
söyleyelim? "
Biz bu konuyu tartışırken bir öksürük sesi duyuldu ve ortamızda biri belirdi..
Tanrım Hayır, Regulus..
Regulus: Selam gençler ekip tam mı ?
Kimse şaşırmamış gibiydi Alexander hariç..
Alex:Bismillahirrahmanirrahim....
Alex: Allah affetsin ben biraz kaçırdım altıma sanırım.
İroni yapmıyordu..
