සසිරු pov
චූටි කාලෙ යාලුවෙක් උනාට සෙනාශ් හැමදාම මගෙ හිතේ හිටියා..මතීශ් නුවර ගිහින් ගමේ එන හැම සැරේම මං එයගෙන් පවා සෙනාශ් ගැන ඇහුවා..නුවර ආවම එයා එක්ක කතා කරන්න චූටි කාලෙ වගේ ඉන්න කොච්චර ආසාවෙන් හිටියත් සෙනාශ් මට රැව්ව වෙලාවෙ ඉදන් මං නිකන් මෝඩ බලාපොරොත්තු තියන් හිටියාදෝ කියලා හිතුනා..සමහරවිට එයාට මාව මතක නැතුවද..
ඉස්කෝලේ ලග ඉදන් අතුරු පාරවල් වලට කාර් එක හරව කරව ගිහින් අන්තිම ලස්සන හන්තානෙ තියන සෙනාශ් ගෙ ගෙදර අපි ආවා..
" එහාට පලයන්.."
" දගලන්න එපා යකෝ ඉදපන් මං බහින්කන්.."
සෙනාශ්ට කාර් එකෙන් බැහැලා යන්න හදිස්සි වෙද්දි මතීශ් එයාට බැන බැනම කාර් එකෙන් බැහැ ගත්තා..මතීශ් කාර් එකෙන් බහිනවත් එක්කම සෙනාශ් ගේ ඇතුලට දුවන් ගියේ ආපිට අපි දිහා හැරිලවත් නොබලා..
" අරූට අදනම් යකා වැහිලා වගේ.."
මාමා අප්පච්චි අතින් කියන ගමන් සාක්කුවට අත් දෙකත් දාන් ගේ ඇතුලට යද්දි මග නැවතුන මගෙ ඇස් වටේටම රවුන් ගහන්න ගත්තා..
හන්තානෙ කන්ද උඩ තියන තට්ටු දෙකේ ගෙදරක්..මං ආසම විදිහට ගස් වලින් වට වෙලා තිබ්බ සෙනාශ් ගෙ ගෙදර නිස්කලංක තැනක් උනා..
" මොකෝ..එන්න යමූ.."
" හ්ම්ම්.."
හීනයක් අස්සෙ හිර වෙලා වගේ හිටිය මං සිහියට ආවෙ මතීශ් මගෙ අතින් අල්ලා ගද්දි..
අම්මයි මල්ලි විතරයි ගෙදර ඇත්තේ එයාටත් මාව අමතකද දන් නෑ..මල්ලිටනම් මතක නැතුව ඇති එයා ගොඩක් පොඩී නෙ එතකොට..
" සසිරූ.."
අම්මා ගැන හිතද්දිම ගෙට ගොඩ වෙනවත් එක්කම දුවන් ඇවිත් මාව බදා ගත්ත අම්මාගෙ ඇස් ඒ වෙද්දිත් කදුලිවලට දිලිසුනා...
" අම්මා.."
හේතුවක් දන් නෑ..ඒ වචනෙ කාලෙකින් මගෙ කටින් පිට වෙද්දි මටත් නොදැනිම මගෙ ඇස්වලින් කදුලු කැට වැටෙන්න ගත්තා..
" ඔයාගෙ ලොකු බලන්නකෝ රත්තරං දැන්.."
" දෙයියනේ..මං මග බලාන හිටියේ..මගෙ කොල්ලා ගොඩක් ලොකු වෙලා දැන්.."
YOU ARE READING
තුන්කොන් BL
Teen Fictionතුන්කොන් ආදර කතාවක එක් අයෙක්ට අවසානයේ කෙසේ හෝ වේදනාව හිමිවේ..🥀
