තුන්කොන් BL

ලැජ්ජා හිතිලා ( part 5 )

සෙනාශ් pov

චූටි කාලෙ යාලුවෙක් උනාට හදවතට දැනුන සහෝදරයෙක් වගේ හිටිය යාලුවෙක් අමතක වෙන්න විදිහක් නෑ නේ..එයා එක්ක ගමේ ඉද්දි තිබ්බෙ හරි ලස්සන මතක..සසිරු ඉස්සර හරි දගයි ඒත් දැන් එහෙම නෑ අහිංසක පාටයි වගේම එයා හරි ලස්සනයි..

තාත්තිත් ගෙදර ආවට පස්සෙ රෑට කාලා එහෙම මතීශුත් එයාගෙ ගෙදර ගියා..ගෙදර අය ඔක්කොම තාම පහලට වෙලා සසිරු එක්ක කතාව..අපෙ අම්මා සසිරුට හරි ආදරෙයි ගෙව්න කාලෙ ඇතුලත හැමදාම සසිරු ගැන අම්මා දවසට එක පාරක් හරි මතක් කරනවා..

ඌව දැක්කට පස්සෙ පුදුම සතුටක් දැනුනෙ මට..ආයෙත් චූටි කාලෙ වගේ ඉන්න පුලුවන් නෙ කියලා හිතුනා..ඒත් ඉතින් වැඩේ කියන්නෙ මට ලැජ්ජයි..එයා එක්ක කතා නොකර ඉන්නෙ ලැජ්ජාවට මිසක් ලොකු කමකට නෙවෙයි..

අම්මාගෙ ලොකු පුතාට ලැජ්ජායි දෙයියනේ හෙල්ප් මී....

ටොක් ටොක්...

කාමරේ දොරට තට්ටු කරනවා ඇහෙද්දිම මං මෙච්චර වෙලා බලාන හිටිය සසිරුගෙයි මගෙයි චූටි කාලෙ ෆොටෝ එක ඉක්මනට හැංගුවා..

" එන්න.."

සසිරු කාමරේට ආවෙ ටවල් එකෙන් කොණ්ඩෙත් පිහ පිහ..

මේ මෝඩයා මෙච්චර රෑ වෙලා නාලද..

ට්‍රැක මේකට..

" ඔලුව පිහ ගන්නවා හොදට.."

මං කියද්දි සසිරු මං දිහා බලන් හිටියෙ පුදුමෙන්..එයා කණ්නාඩි දෙක නැතුව ලස්සනයි..හැබැයි ඉතින් ඒක දාන් ඉද්දි හෙන බුද්ධිමතා වගේ..

කලු ශෝට් එකට සුදු පාට ටී ශර්ට් එකක් ඇදලා පොඩි එකෙක් වගේ..

ආශ්..මේකා හෙන කියුට් අප්පා අල්ලලා මිරිකන්න හිතෙනවා..

මට එයා එක්ක කතා කරන්න ඕනි උනත් මොනාද අහන්නෙ කියලා හිතා ගන බෑ..ලැජ්ජයිත් වගේ..

" දැන්ම නිදා ගන්නවද.."

" අහ්..ලොකුවට නිදිමතක් නෑ සෙනාශ්.."

" හ්ම්ම්ම්.."

" ඔයා ලග පොත් තියනවද.."

මේසෙ උඩ ගොඩ ගහලා පොත් තියනවා පේද්දි මේ දරුවා මේ මොනාද අහන්නේ..