සෙනාශ්'s pov
සුබ උදෑසනක් සියලු දෙනාට..
ඊයෙ රෑ අම්මා අපිට කොච්චර ඇදට යන්න කිව්වත් බැල්කනි එකට වෙලා පිස්සු නට නට ඉදලා අපි හතරදෙනාට එහෙම්ම නින්ද ගිහින්..මෙහෙම ඉදලා අම්මාට මාට්ටු උනොත් බැනුම් අහන්න වෙනවා කියලා දැන දැනත් නැගිටින්න කම්මැලිකමේ මං ඈනුමකුත් අරින ගමන් ඇස් පොඩි කර කර අංශක කීපයක් වම් පැත්තට හැරෙද්දි සසිරුවා ඉන්නවා බැල්කනි එකෙන් පල්ලෙහාට එක කකුලකුත් එල්ලගෙන..මං එහෙම්ම පොරගෙ අතින් ඇදලා ලගට ගද්දි ඌ මගෙ ඇගට අතකුයි කකුලකුයි දාලා බදා ගත්තා..
වෙලාවට වැටක් තිබ්බෙ නැත්තන් මේ වෙද්දිත් අපිට සසිරුවෙක් නෑ..
එක පැත්තකින් සසිරු මාව වෙලාන ඉද්දි අනිත් පැත්තෙන් මගෙ අතට අහු උනේ සොෆ්ට්ම සොෆ්ට් පුකක්..ආයෙ ඉතින් එහෙම එකක් තියනවානම් ඒ මතීශ් පගයාගෙ විතරමයි කියන්න මං හොදටම දන්න නිසා අහු උන එක පොඩ්ඩක් මිරිකලා බලද්දි..
" හුත්...."
" ආව්ව්...."
ඒ වේදනාත්මක කෙදිරිලි දෙකම මගේ උනේ, පුක මිරිකුව නිසා මතීශ් මගෙ පොඩි වර්ශන් එක මිරිකද්දි අනිත් පැත්තෙන් උදේ පාන්දරම ටොක්කක් හම්බුන නිසා..
" නිදි නැද්ද තොපි.."
" ම්හූ.."
" සුදු අයියා..සීතලයි.."
" කෝ එන්න.."
ඒ අනිත් ඇටයා..ඌ මගෙ කකුල බදාන සීතලයි කියද්දි සසිරු පොඩි එකාව ලගට අරන් බදා ගත්තා..මතීශයානම් ඒ තප්පරේට ආයෙ නිදි..මුන් ඔක්කොගෙම බර මට..මං නිසා හොදයි ඉතින් නැත්තන් කවුද දැන් කාලෙ ඔහොම අනුන්ගෙ බර කරට ගන්නේ..
" ආරව්.."
මං ඒත් බැලුවා පරක්කු ඇයි කියලා..
" නැගිටිනවා හතර දෙනාම.."
" මං මොකක්ද ඊයෙ කියලා ගියෙ ආ.."
" කට වහන් යන්නකො අම්මි කෑ ගහන්නෙ උදේ පාන්දර.."
" මොන උදේ පාන්දරද එකොලහත් පහු නැගිටිනවා ඔක්කොම.."
ආයෙ ඉතින් උදේම අම්මාගෙන් බැනුමක් අහන් දවස පටන් ගන්නවා කියන්නෙ සුබම සුබමයි..
YOU ARE READING
තුන්කොන් BL
Teen Fictionතුන්කොන් ආදර කතාවක එක් අයෙක්ට අවසානයේ කෙසේ හෝ වේදනාව හිමිවේ..🥀
