Aşk Sahası

kaynana

Bu akşamki maç neydi öyle ❤️‍🔥❤️‍🔥

Tüylerim diken diken izledim, o nasıl gollerdi öyle ❤️‍🔥❤️‍🔥

Bu gecenin şerefine bir bölüm olsun bu da, Portekiz de ilk yarıda gol atamadı.

Yazariniz heyecandan ölebilir 🫣🥹

"İrem şu çorbanın tabağını kaldırsana orada duruyor kirli kirli."

Nefes al, siktir et.

Nefes al, siktir et.

Öfkeyle daha birkaç saniye önce oturduğum koltuktan kalktım ve orta sehpada duran çorba kasesini elime aldım.

"Benim adım İlke. İrem, İzel veya inci değil." Dedim öfkeyle, tüm tabakları salona toplayıp sirtaki yaparcasına paramparça etmeme az kalmıştı.

Öfkeden atacağım tripleri bile unutmuştum.

Çünkü Ceyda Hanım beni Dilek Hemşirenin varlığına şükür ettirecek raddeye getirmişti.

Tabağı mutfak tezgahına bıraktıktan sonra tekrar odaya gireceğim sırada müstakbel kayınvalidemin sesini duydum, tekrar.

"İpek su getirsene, Pars'ın ağzı dili kurudu."

"Susamadım Anne." Dedi Pars hafif yükselttiği sesiyle.

"Olsun getir ben içerim."

Sabrımın dibini sıyırıyordum.

Emekli kraliçe Ceyda Hanım'ın benimle alıp veremediği neydi?

Oğlu?!

Dolaptan aldığım bir bardağa musluk suyu doldurdum ve oturma odasına geri döndüm.

"Çeşmeden mi bu İclal?" Dedi, yüzünde sinir bozucu bir gülümseyiş vardı.

"Hayır, sizin için damacanadan doldurdum."

Ceyda Hanım tatmin olmuş bir gülüşle sudan bir yudum aldı ve elinde tuttuğu bardağı masaya bıraktı.

Çeşme suyu ve damacana su arasındaki tat farkını anlamayan bir kaynanayla neden muhatap oluyordum ki?

Pars'a baktım, gergin bir ifadeyle alt dudağını ısırıyor ve beni izliyordu.

"Ablan da gelecekti, nerede kaldı?"

"Gelsin gelsin, bir o eksik çünkü." Diye fısıldadım, Ceyda Hanım'ın duymadığına emindim ama duysa da benim için sorun olmazdı.

"Anne yorgunum, ablamı ve bitmek bilmeyen dedikodularını çekemem Allah aşkına." Dedi Pars isyan edercesine.

"Oğlum ablan o senin, İnci burada duruyor da o mu duramayacak?"

Hala 'İnci' diyor ya hala...

Sesli bir nefes verdim.

"Anne, onun adı İlke ve benim sevgilim. Ayrıca 7/24 gıybet de yapmıyor."

"Alacağın olsun Pars." Dedi Ceyda Hanım, sesinde abartılmış bir hayal kırıklığı vardı. "O senin ablan, dünkü kıza mı tercih ediyorsun?"

Dünkü kız mı?

Ben miydim o? Bana mı demişti?

Öfkeyle ayağa kalktım, saygı kavramı ailemde ve Türk aile yapısında büyük önem arz eden bir kavramdı.

Ama saygı hak edilirdi ve Ceyda Hanım'ın saygı görmeyi hak ettiğini düşünmüyordum.

Bir yanlışım olsa ya da tek bir laf söylesem bana olan tavrını anlar belki de hak bile verebilirdim ama beni hiç tanımadan, sadece oğluyla sevgili olduğum için bana aldığı cepheye fazla bile saygı duymuştum.