This is not you... Matthy het Lam

0.8

Matthy point of view

Ik vind het aan de ene kant heel erg fijn om weer op kantoor aanwezig te zijn met mijn beste vrienden, maar ook vind ik het kut om hier weer te zijn, helemaal nu ik moet oppassen. Ik ben namelijk zo dom geweest om een T-shirt aan te trekken. Als één van de boys goed oplet zien ze meteen al mijn littekens zitten. Als ze dat zien weten ze meteen dat het een foute boel is er dat ik veel verder ben weg gezakt dan ze dachten. 

'Matt zin om samen een video op te nemen?' vraagt Robbie 'Ja leuk, zullen we het in de middag doen? Ik moet namelijk nog wat werk van de afgelopen dagen inhalen, anders komt dat nooit klaar.' zeg ik 'Is helemaal goed, geef maar een seintje als je er zelf klaar voor bent.' zegt hij 'Matt je moet je ook niet teveel werk op je schouders nemen, wij kunnen ook wel wat stuff van je overnemen.' zegt Raoul 'Nee joh komt wel goed, ik moet gewoon een ochtendje hard aan de bak en dan ben ik wel weer bij.' zeg ik 'Helemaal goed maatje, doe vooral wat  voor jou het beste aanvoelt.' zegt Raoul 'We zijn wel echt ontzettend blij dat je weer terug bent op kantoor man. Het was echt lastig zonder je.' zegt Koen 'Je bent echt het brein achter ons bestaan Matt. We hadden het denk ik niet nog een seconde langer zonder je kunnen doen.' zegt Milo 

Deze woorden doen mij zoveel, maar ik geloof ze deels niet. Ik ben niet zo belangrijke en al helemaal niet zo waardevol. Ik weet dat de jongens van mij houden en dat ze om me geven. Ik denk zelf dat ze me niet zullen missen als ik er niet meer ben. 

Robbie point of view

We zijn ondertussen alweer een paar uur verder en Matt is nog steeds druk bezig, soms kijk ik namelijk even op van mijn computer om te kijken. Ik geef zoveel om die jongen en dan ook echt heel erg veel, misschien nog wel meer dan mijn eigen vriendin. Ik houd van Jamie begrijp me niet verkeerd, maar Matt doet ook iets met me wat ik nog nooit eerder heb gevoeld in mijn leven. 

'Rob zullen we gaan opnemen?' vraagt Matthy 'Ja is goed, dan sluit ik mijn computer af.' zeg ik 

Ik zie dat Matt alvast opstaat en dan dwalen mijn ogen af naar zijn lichaam, is hij nou afgevallen of lijkt dat zo? Alsnog hij is nog steeds ontzettend knap. Maar dan kijk ik naar zijn armen en worden mijn ogen groot. Daarom droeg hij altijd een trui ook met warm weer, hij wou zijn littekens verbergen. Moet ik dit tegen de rest zeggen? Moet ik Matt vragen wat er allemaal in zijn hoofd omgaat en wat er nog meer in zijn leven speelt? Moet ik het met rust laten en voor me laten? Ik weet het niet, ik weet niet wat de juiste keuze is. 

'Robbie kom je dan?' vraagt Matthy die me uit mijn gedachten haalt 'Uh jaa kom eraan.' zeg ik en sluit snel mijn laptop af. 'Hey ben je oké?' vraag Raoul 'Ja ben oké.' zeg ik 'Oké, je ziet er namelijk uit dat je een spook hebt gezien.' zegt hij 'Roelie ik kan er niet met je over praten, ik moet het eerst met de persoon er zelf over hebben.' zucht ik 'Gaat dit over Matt?' vraagt hij 'Jep, maar meer dan dat zeg ik niet.' zucht ik en loop naar Matt toe die nog steeds op me aan het wachten is. 'Ben je nu eindelijk zover.' lacht hij 'Ja sorry.' zucht ik 'Als je niet meer wilt opnemen moet je het ook gewoon zeggen, dan doen we het morgen.' zegt Matthy 'Zullen we het dan morgen doen? Maar kan ik dan wel effe met je praten?' vraag ik 'Uh ja is helemaal goed.' antwoordt hij en samen lopen we naar boven om daar op de bank te ploffen. 

Matthy point of view

Ik heb Robbie nog nooit zo bezorgd zien kijken als nu. Zo herken ik hem helemaal niet. Zou hij erachter gekomen zijn van mijn littekens? Ik kan ze niet verbergen hoe graag ik het ook wou. Ik had gewoon zelf beter moeten opletten vanmorgen. 

'Waar wil je het over hebben?' vraag ik 'Over jou.' zucht Robbie 'Oh.' zeg ik 'Matt hoe lang struggle je al met jezelf?' vraagt hij 'Ik weet niet waar je het over hebt.' lieg ik 'Matt is het uit met je vriendin?' vraagt hij 'Uh ja, ik heb het uitgemaakt toen jullie me wegstuurden naar huis.' zeg ik 'Is dit de waarheid of zit je nu te liegen om van mijn gezeik af te komen?' vraagt hij 'Uhh het is al meer dan een halfjaar uit, zij heeft het met mij uitgemaakt.' zucht ik terwijl ik vecht om mijn tranen in te houden 'Jeetje Matt waarom heb je dit nooit aan ons verteld, we hadden je kunnen helpen.' zucht Robbie 'Ik kon het niet, ik kan het nog steeds niet. Echte jongens huilen niet.' huil ik 'Maatje het is oké om te huilen, dat maakt je mens. Je hebt gevoelens en die mag je uiten. Je moet ze niet opkroppen dat is helemaal niet goed. Een keer gaat het fout en ik denk dat het al fout is gegaan bij jou.' zucht hij 'Nee het is niet oké en ik er is niks fout gegaan bij mij.' zeg ik 'Matt je armen.' zucht Robbie 'Ik weet niet waar je het over hebt.' lieg ik 'Matt je kunt alles tegen mij vertellen en dan ook echt alles. Ik blijf van je houden.' zegt Robbie 'Hoe kun je van mij houden. Niemand houd van mij.' zeg ik 'Matt je weet heel goed dat dat niet waar is. Ik ga voor vuur door jou, please pak mijn hulp aan. Ik wil je niet kwijt.' zegt Robbie die ook bijna op het punt staat om te gaan huilen