This is not you... Matthy het Lam

0.15

Matthy point of view

Ik wil niet dat deze zoen stopt. Dit is zo magisch, zoiets heb ik letterlijk nog nooit gevoeld en ervaren. Het voelt zo geweldig. 

'Uhm Robbie we hebben ook wat eten voor jou meegenomen.' hoor ik Raoul zeggen 'OH GOD SORRY. WACHT BOYS MATT IS WAKKER.' schreeuwt Raoul er meteen achteraan

Niet veel later trek ik terug en zie ik de rest van de boys in de kamer staan waardoor ik rood word en Robbie die me raar aankijkt. Ik wijs naar de deuropening waar de jongens staan. Hij draait zijn hoofd om en niet veel later word hij ook rood. 

'Ik wou jullie niet storen.' zucht Raoul 'Het is okay, ik hoorde toch al half iets over eten.' zegt Robbie 'Hey maatje, je hebt ons freaking erg laten schrikken.' zegt Koen 'Sorry echt waar. Ik heb zoveel spijt ik wist het gewoon allemaal niet meer, maar ik heb hulp nodig.' zucht ik 'Matt we geven je alle hulp die je nodig hebt. We zijn familie.' zegt Raoul 'Heeft Robbie je wakker gekust?' vraagt Milo 'Miel wat de brie.' zegt Koen 'Hahah nee, maar hij heeft wel de juiste woorden tegen mij gezegd om door te vechten.' zeg ik 'Oehh Robbie je hebt iemands leven gered.' lacht Milo 'Geef hier mijn eten.' zegt Robbie om van onderwerp te veranderen 

Roelie kijkt Robbie verschrikt aan en gooit een broodje op het bed neer. Wat heeft Robbie ineens? Zou het allemaal teveel worden? Of heb ik hem nog meer pijn gedaan dan ik dacht? 

'You okay?' fluister ik in zijn oor 'Yeah ben gewoon moe enzo.' zegt hij zacht zodat de anderen het niet horen 'Probeer anders even wat te slapen.' zeg ik zacht terwijl ik weer mijn met vrije hand door zijn haren ga, want die andere hand heeft Robbie nog steeds stevig vast. 'Wij zullen anders wel even weggaan, wij kunnen namelijk ook wel wat slaap gebruiken, maar bel ons als je ons nodig hebt.' zegt Koen en dan lopen de jongens de kamer uit. Niet veel later merk ik aan de ademhaling van Robbie dat hij in slaap gevallen is. Maar ik vraag me toch af of het niet meer is dan alleen de vermoeidheid. 

Raoul point of view

'Ik had die reactie van Rob niet verwacht en dan ook echt niet gewoon.' zegt Milo 'Ik weet niet wat er allemaal speelt in zijn koppie.' zucht ik 'Moeten we ook op hem gaan letten nu?' vraagt Koen 'Maybe, maar ik denk dat de vermoeidheid en de stress ook meespeelt. Dus daarom ben ik blij dat Matt leeft en dat hij Robbie rustig kan maken.' zeg ik 'Die twee hebben echt een speciale bond en klik. Het is zo bijzonder om te zien. Het is echt een teken dat hun echt soulmates zijn en voor elkaar gemaakt zijn.' zegt Koen 'Ik ben serieus een beetje jaloers. Char en ik zijn heel erg gelukkig met elkaar maar ik wil ook wat die twee hebben, maar dat is zo uniek.' zucht Milo 'Kom laten wij maar allemaal naar huis gaan en die twee lovebirds alleen laten. Wij kunnen namelijk ook wel wat slaap gebruiken.' zeg ik 'Oké let's get out of here.' zegt Milo 

We lopen met zijn drieën het ziekenhuis uit en lopen naar de auto. Als we bij de auto komen krijg ik nog een berichtje van Matt.

*

Matt: Hey, is er iets gebeurd met Robbie de afgelopen tijd? Ik heb het wel aan hem gevraagd maar geeft me geen normaal antwoord. Ik maak me zorgen om hem...

U: Hij heeft het ontzettend zwaar gehad toen jij je poging deed en het is niet mijn verhaal om te vertellen. Dat moet hij je zelf vertellen, maar ik denk serieus dat er meer bij hem speelt, maar geen idee maatje. Je moet ook aan jezelf blijven denken maatje. 

Matt: I know I know, maar ik wil niet dat hij hetzelfde overkomt als mij. Zoiets gun ik echt helemaal niemand en al helemaal hem niet..

U: Matt hij gaat er wel over praten met je. Hij heeft tijd nodig om alles te verwerken wat er gebeurd is. Geef het tijd.

*

'Met wie zat jij te appen dan Roelie?' vraagt Milo 'Met Matt hij maakt zich zorgen om Robbie.' zucht ik 'Pff echt waar. Wij zijn dus niet de enigen die het merkten dat hij ook niet helemaal zichzelf is op dit moment.' zucht Koen 'Die reactie van net vertelde ons genoeg, maar ik merkte het al toen hij terug kwam van het gesprek met Jamie.' zucht ik 'Wie van ons gaat er rijden naar kantoor?' vraagt Milo 'Jij niet.' zegt Koen 'Ik rijd wel gewoon.' zucht ik 

De hele autorit naar kantoor is het stil niemand zegt wat. Aan de ene kant ook wel heel erg fijn. Ik kijk wat in mijn achteruitkijkspiegel en zie dat Koen ondertussen in slaap is gevallen en Milo naast mij is weet ik veel wat aan het doen op zijn mobiel. Als we aangekomen zijn op kantoor zet ik de bus in de garage en stapt Milo meteen de bus uit en loopt naar zijn eigen auto om daarna meteen weer weg te rijden. 

'KOEN IK WIL NAAR HUIS WAKKER WORDEN.' schreeuw ik waardoor hij met een schrik wakker wordt 'Wat de brie Roelie dat had ook wel zachter gekund.' zeurt Koen die daarna ook met moeite de auto uitstapt om naar huis te gaan. Na nog een tijdje in de bus te hebben gezeten besluit ik ook maar met mijn eigen auto naar huis te rijden. Lieke zal namelijk ook zo wel weer thuis zijn. Als ik thuis aankom zie ik dat Lieke ook net aan komt rijden. Wat een timing hebben wij ook.

'Hey schat, ik had je hier nog niet verwacht.' zegt ze en geeft mij een kus 'Matt is wakker.' zeg ik terwijl ik de voordeur openmaak. 'Oh echt wat fijnn. Robbie zou wel opgelucht zijn. Jullie allemaal.' zegt Lieke 'Kunnen we het daar please nu niet over hebben, ik wil graag pitten, ben namelijk compleet gesloopt.' zucht ik 'Ja tuurlijk schat. Ik maak wel wat te eten voor je.' zegt ze en loopt dan naar de keuken en ik loop rechtstreeks door naar onze slaapkamer. Als ik in de slaapkamer ben plof ik op mijn bed en val in de kortste keren in een diepe slaap