This is not you... Matthy het Lam

0.24

Robbie point of view

Ik word wakker van geen idee wat. En het eerste wat ik voel is ontzettend veel pijn. En dan ook echt heel veel pijn. Ik kijk om me heen en zie de jongens staan behalve Matt. 

'Matt?' vraag ik 'Jeetje maatje we dachten dat je niet meer wakker zou worden.' zucht Milo  'We zijn zo blij dat je weer bij ons bent.' zegt Koen  'Jongens waar is Matt?' vraag ik 'Hij heeft zichzelf opgeofferd om jou te helpen.' zucht Raoul 'WAT!' schreeuw ik terwijl er een erge pijnscheur door mijn lichaam gaat. 'We moesten ook iets tegen je zeggen van Matt.' zucht Koen 'Okay.' zeg ik bang 'We moesten zeggen zodra je wakker werd dat Matt ontzettend veel van je houd, maar dat dit de enige oplossing was.' zucht Raoul 'NEEE NEEE NEEE DIT KAN NIET.' schreeuw ik en daarna beginnen mijn tranen te stromen 'Het spijt ons zou erg Robbie, maar we konden hem niet stoppen.' zucht Milo 'Waar is hij nu dan?' vraag ik 'Geen idee hij werd door zijn ouders meegenomen, maar geen idee waarheen maatje.' zegt Koen 'Ik kan hem niet kwijtraken, ik leef voor hem. Ik heb gevochten voor hem. Dit kan gewoon niet.' huil ik 'Maatje we krijgen Matt terug oké. Wij gaan er alles aan doen om het terug te krijgen. En dat hij zo snel mogelijk bij ons terug is.' zegt Raoul 'We krijgen Matt terug dat beloven we je Rob. We brengen hem naar je terug.' zegt Koen 'De politie is namelijk nog steeds op zoek naar zijn ouders en wij hebben voordat we hierheen kwamen hun verteld dat ze hoogstwaarschijnlijk hier waren, dus als het goed is is de politie dichtbij.' zegt Milo 'Waarom hebben jullie niet sowieso gewacht tot de politie hier was? Dan was dit alles nooit gebeurd en was Matt nog hier.' huil ik 'Matt hoorde je schreeuwen en dat was voor hem de trigger om zo snel mogelijk naar je toe te gaan.' zucht Raoul 

Niet veel later horen we allemaal een mobiel overgaan en aan de ringtoon te horen is het die van Raoul. 

'Roelie wie is het?' vraagt Koen 'Het is Matt...' zucht hij 'NEEM OP!' schreeuw ik 

Raoul point of view

Na nog even gestaard te hebben naar het scherm van mijn mobiel neem ik op en zet ik hem meteen op speaker

*

'Matt?' vraag ik ''Hier ga ze je nooit vinden Matthyas en dan ook echt nooit.' lacht zijn moeder 'Ze vinden mij toch wel ze vinden mij altijd. Het zijn mijn allerbeste vrienden.' zegt Matthy 'Hier niet want hier zul je levend begraven worden, wat jammer dat je nooit afscheid hebt kunnen nemen van je allerliefste vriendje Robbie, maar jij verdiend hem niet zoon.' zegt zijn vader 'WAT! schreeuwt Robbie 'Ik doe alles voor hem ik zou voor een pistool staan voor hem. Ik ben bereid om dood te gaan als dat betekent dat hij veilig is.' zucht Matthy 'WTF NEEEE!' schreeuwt Robbie en daarna wordt de lijn verbroken.

*

'Damn it.' zeg ik 'Jongens ik heb zijn locatie.' zegt Milo 'Huh hoe dan?' vraagt Koen 'Beetje hacken enzo, dan kom je er wel achter. Ik heb zijn exacte locatie.' antwoordt hij 'Waar wachten wij dan nog op? vraagt Robbie terwijl hij op wilt staan, maar daarna ook weer op de grond zakt 'Iemand moet met Robbie naar het ziekenhuis hij kan niet eens opstaan.' zucht ik 'Ik blijf wel bij hem.' zegt Koen 'Hell no ik ga mee!' schreeuwt Robbie 'In deze staat kun je niet mee maatje denk even aan jezelf.' zeg ik 'Fine maar beter houden jullie mij op de hoogte.' zegt Robbie 'Zullen we doen maatje.' zegt Milo en dan lopen wij samen naar de bus om naar de locatie van Matt te rijden.

De hele rit is het stil en zeggen we allebei helemaal niks. Op een gegeven moment stopt Milo de bus en zie dan ook een bekende auto staan. We zijn namelijk op de locatie. 

'Jemig wat is dit voor plek?' vraagt Milo 'Miel dit noemen we een begraafplaats.' zucht ik 'Wait ze meenden het serieus, ze gaan Matt echt levend begraven.' zucht Milo 'Uhm jaa, maar niet als we op tijd zijn. Dus laten we gaan kijken waar ze zijn.' zucht ik 

We stappen de bus uit en het lijkt wel dat de begraafplaats compleet verlaten is. Maar als we dan toch wat verder lopen op de begraafplaats zien we de ouders van Matt staan. 

'Roelie ze zijn hier.' zegt Milo en wijst naar voren 'Maar waar is Matt dan?' vraag ik 'We zijn toch nog niet te laat of wel.' zucht Milo 'Ik hoop het echt van niet, Robbie kan hem niet verliezen. Wij kunnen hem allemaal niet verliezen, maar Robbie al helemaal niet.' zucht ik 

'Doe wat je niet laten kan, maar jullie weten allebei heel erg goed als je dit doet,  dat je mijn vrienden achter je aan gaat krijgen en mijn vriendje en trust me dat willen jullie niet, je weet niet waartoe hun in staat zijn als jullie dit doen als ze te horen krijgen wat je hebt gedaan.' horen we Matthy zeggen 'Ze komen dit nooit te weten en dan ook echt nooit.' lacht zijn moeder 'Weet je dat wel zo zeker?' vraagt Milo 

We zien dan hoe Matt door zijn vader in een uitgegraven graf duwt en niet veel later horen we Matt huilen en dat is het ergste geluid om aan te horen. 

'Willen jullie er ook bij in want dat kan prima het is groot genoeg.' lacht zijn vader 'Ga je gang doe het, maar Koen en Robbie weten waar wij zijn en nog beter de politie is ook onderweg naar hier, ze vinden jullie wel. Jullie komen hier echt niet mee weg. Wij zijn jullie dit keer te slim af. Game over voor jullie.' sis ik 

Ik zie vanuit mijn ooghoek dat de politie komt aangelopen en dat de ouders van Matt eindelijk in de boeien worden geslagen. Zodra ik zie dat de politie met hun wegloopt ga ik naar en trek ik hem eruit. 

'Hoe wisten jullie dat ik hier was?' vraagt hij huilend 'Milo hij heeft op één of andere wijze je locatie gekregen toen je belde.' zeg ik 'Wait ik heb je niet gebeld.' zegt Matthy 'Jawel je hebt hem wel gebeld in de auto, weet je daar niks meer van?' vraagt Milo 'Nee ik weet daar niks meer van, maar wie is er bij Robbie nu?' vraagt hij 'Koen, Robbie wou maar al te graag met ons mee.' zucht ik 'Hey laten we hier weggaan, kreeg een appje van Koen dat Robbie is opgehaald door een ambu en dat ze nu net bij het ziekenhuis zijn aangekomen.' zegt Milo