This is not you... Matthy het Lam

0.21

Robbie point of view

Ik word wakker en kijk om me heen en ik heb geen idee waar ik ben en hoe ik hier überhaupt ben gekomen. Ik was aan het lopen in Amsterdam en vanaf dan is alles blanco. Ben ik hier zelf naartoe gegaan of is er wat gebeurd dat ik nu hier ben? Ik grijp naar mijn zak om mijn mobiel te pakken om één van de jongens te bellen, maar mijn mobiel zit er niet meer in. Waar is die nou weer dan? Waarom ben ik zoveel kwijt? Ik hoor voetstappen mijn kant opkomen en niet veel later een deur opengaan en zie dan tot mijn grootste verbazing dat de ouders van Matt binnen komen gelopen. Wtf doen hun hier en hoe wisten ze dat ik hier was? 

'Jeetje jij bent ook eindelijk wakker jemig. Dat duurde uren.' zegt zijn vader 'Misschien had ik iets teveel dosis toegediend.' zegt zijn moeder 'Huh door jullie ben ik hier?' vraag ik verward 'Goh hij weet echt niks meer.' zegt hij 'WTF DENKEN JULLIE WEL NIET. DE JONGENS VINDEN MIJ WEL.' schreeuw ik 'Ze gaan je hier nooit vinden Rob en dan ook echt nooit.' lacht ze 'Wat willen jullie van mij.' sis ik 'Pff zoveel vragen het was beter als hij sliep. Toen was hij tenminste stil.' zeurt hij 'Misschien heeft hij een straf nodig.' grijnst ze en loopt dan naar mij toe en doet dan handboeien om mijn polsen heen en slaat me dan een paar keer op mijn wang. Ik wil tegen stribbelen maar het wil allemaal niet. Na een tijdje begint mijn wang te branden van de pijn. Ik denk dat me er nog veel ergere dingen te wachten staan. Ik hoop gewoon dat de jongens mij zo snel mogelijk vinden, maar wat ik nog het meeste hoop is dat Matt okay is. 

'Goh hij is nu wel stil. Waarschijnlijk omdat we hem pijn gedaan hebben.' lacht hij 'Ohww ik kan dan nog gerust wel even doorgaan.' lacht ze en krijg niet veel later nog een klap. 'Freaking hell stop.' huil ik 'Ohh nu is hij verdrietig hebben we je pijn gedaan.' lacht ze 

Matthy point of view

'Waar the hell kan hij zijn?' vraag ik bang 'Matt word rustig ik weet niet waar hij kan zijn. Kun je niet nog een keer één van de jongens bellen?' vraagt Ezra 'Ik probeer eerst Robbie wel te bellen.' zucht ik 

Ik haal mijn mobiel uit mijn zak en bel Robbie, maar hij gaat meteen over of voicemail. Zijn mobiel gaat nooit meteen over op voicemail en dan ook echt nooit. Wat is er allemaal aan de hand? Hij is niet op kantoor, niet thuis. Jamie vertelde namelijk dat hij weg is gegaan en dat hij samen was met de jongens. Ik ben nu zo bang dat er iets ergs gebeurd is en dat mijn ouders hem te pakken hebben gekregen ofzo.

'Matt, neemt hij op?' vraagt Ezra 'Uh nee hij gaat meteen over op voicemail.' zucht ik 'Shit bel Raoul anders.' zegt Ezra 

Ik haat bellen. Waarom moet dit nou altijd. Met Robbie bellen okay, hij is mijn vriendje. Maar één van de andere jongens bellen vermijd ik liever. Maar het moet. Ik moet weten of Robbie bij hun is. Raoul neemt als je belt snel op en dat is nu ook het geval.

*

'Hey maatje.' zegt hij 'Roel is Robbie bij jullie?' vraag ik 'Ja was hij is een stukje lopen.' zegt hij 'Waar zijn jullie dan?' vraagt Ezra 'Uh Amsterdam, we zijn bij Koen thuis.' zegt hij 'Waarom zeiden jullie dan dat jullie op kantoor waren?' vraag ik 'Matt je moet je niet over ons zorgen gaan maken okay. Jij moet aan jezelf gaan denken.' zegt Koen 'Hebben jullie iets van onze ouders gehoord of gezien?' vraagt Ezra 'Nee niet dat ik weet. We dachten dat we hun zagen, maar dat bleek vals alarm hoezo?' vraagt Milo 'Heel zeker?' vraag ik 'Nu maken jullie ons aan het twijfelen.' zucht Koen 'Onze ouders zijn bij ons geweest en ze zijn op zoek naar Robbie vandaar.' zegt Ezra 'WAT!' schreeuwt Raoul 'Jullie hebben hun dus wel gezien?' vraag ik 'Ja hun auto maar ze gingen een andere afslag, we dachten dat we het verkeerd zagen.' zucht Milo 'Hoe lang is Robbie al bij jullie weg?' vraag ik 'Uhm 1 uur. Wat lang is voor hem.' zegt Milo 'Wij komen nu naar jullie toe.' zeg ik 

*

'EZRA RIJDEN!' schreeuw ik 'Jaja ik rijd al.' zegt hij 

Raoul point of view

'Uhh okay hoe gaan we dit doen?' vraagt Koen 'Weet ik veel. Dit hebben toch nooit meegemaakt en verwacht je ook nooit mee te maken.' zegt Milo 'De politie bellen dat is wat we moeten doen.' zeg ik 'Maar we weten niet eens of het echt zo is of dat zijn ouders aan het bluffen zijn en maar wat zeggen.' zegt Koen 'Maar wat als het niet zo is Koen wat als we te laat zijn?' vraagt Milo 'We zijn zo snel mogelijk hier naartoe gekomen.' zegt Ezra die samen met Matt de woonkamer in komt gelopen. 'Wat is het plan?' vraagt Matthy 'Politie bellen denk ik.' zucht ik 'Kunnen we niet beter gewoon zelf gaan zoeken?' vraagt Milo 'Onze ouders doen als ze Robbie hebben alles onder de radar. Je kunt dan niet gevonden worden. Het is dan bijna onmogelijk.' zucht Ezra 'Uhm maar wat moeten we dan doen? We moeten toch wel iets doen? Als ze Robbie hebben gaan er geen leuke dingen gebeuren.' zeg ik 'IK MOET IETS DOEN. IK KAN NIET NIKS DOEN. HIJ IS MIJN SOULMATE!' schreeuwt Matthy 'Maatje word rustig we gaan er alles aan doen om hem terug te krijgen. I promise. We brengen hem veilig bij je terug en het liefst zonder schade.' sus ik 'Ik bel de politie wel. Die twee moeten namelijk echt achter tralies.' zegt Koen 'Hebben jullie Robbie al geprobeerd om te bellen? Bij Matt ging hij namelijk meteen over op voicemail.' vraagt Ezra 'Uhm nee niet geprobeerd. Ik probeer het wel.' zegt Milo en pakt zijn mobiel erbij en belt Robbie, maar blijkbaar ook zonder succes. 'Meteen naar voicemail.' zucht hij 'DAMN IT.' schreeuwt Matthy