This is not you... Matthy het Lam

0.23

Matthy point of view

We zijn op dit moment onderweg naar Spanje. Ik hoop zo erg dat alles meevalt en dat er niks ergs gebeurd is met Robbie. Ik voel me nog steeds schuldig dat ik niet eerder aan het vakantiehuis heb gedacht. Dan had alles voorkomen kunnen worden. Ik zit nu maar een beetje uit het raam te staren van het vliegtuig. Meestal zat ik Rob te plagen of was ik bij hem op zijn schouder in slaap gevallen, maar dat kan ik nu niet doen. De rest van de jongens zitten verspreid door het vliegtuig, omdat het lastminute tickets waren, konden we niet meer bij elkaar zitten helaas. Ik ben daarin tegen wel blij dat ik een raamplek heb. Toch begin ik een beetje moe te worden, waardoor ik mijn ogen sluit. Maar als ik net een beetje in slaap ben gekomen hoor ik dat we alweer gaan landen en dat we in Spanje zijn. Ik wil het liefst zo snel mogelijk uit dit vliegtuig en weer terug naar mijn vrienden, want ja ik ben mensenschuw en haat het als ik met mensen ben die ik totaal niet ken. Na een halfuur ben ik eindelijk het vliegtuig uit en ben ik hevig opzoek naar de boys, die ik tot mijn verbazing nergens vind, Ik pak met trillende handen mijn mobiel en bel Raoul

*

'Hey maatje.' zegt Raoul 'Roelie waar zijn jullie?' vraag ik 'Bij maccie.' zegt Milo 'Oh okay ik zocht jullie namelijk al.' zucht ik 'We hebben ook wat voor jou besteld.' zegt Raoul 'Thanks dan kom ik eraan.' zeg ik

*

Maccie dus. Ik ga helemaal geen eten naar binnen krijgen denk ik, maar ik moet het wel proberen. Ik heb namelijk echt geen zin in dat mijn eetstoornis erger word. Ik loop naar de Maccie en het eerste wat ik zie is dat Milo een hele grote bestelling heeft gedaan. Ik hoop dat ze voor mij niet zoveel hebben besteld, want dat ga ik serieus niet op krijgen en het liefst wil ik zo snel mogelijk naar Robbie. Ik wil niet dat hij nog veel langer daar is. Ik ga naast Raoul op de lege stoel zitten en zie dat hij voor mij gelukkig niet heel veel heeft gehaald.

'Ja vraag niet wat Miel bezielde om zoveel eten te bestellen. Ik heb hem nog geprobeerd te stoppen.' zegt Koen als ik Miel aanstaar en naar zijn eten kijk 'Als hij het allemaal op krijgt en niet straks de bus onderkotst ben ik er oké mee.' zucht ik 'Hoe lang is het rijden vanaf het vliegveld naar het vakantiehuis van je ouders Matt?' vraagt Milo 'Klein halfuurtje denk ik als alles op de weg meezit.' antwoord ik 'Oh dat valt dan nog wel mee, jij wil zo snel mogelijk weg of niet?' vraagt Raoul als ik met mijn eten aan het spelen ben 'Ja eigenlijk wel, ik wil niet dat Robbie daar nog een seconde langer blijft. Hij is daar al te lang. 3 weken te lang.' zucht ik terwijl ik vecht om mijn tranen in te houden 'Dan gaan we toch gewoon. Miel gooit de rest van zijn eten maar weg.' zegt Koen 'Wat dat dacht ik niet, ik neem het laatste beetje wel mee de bus in.' zegt hij 'Nee dat doe je niet, want dan stinkt de hele bus daarnaar.' zegt Raoul 'Okee dan ik gooi het wel weg.' zucht Milo

Wanneer Milo zijn laatste beetje eten heeft weggegooid inclusief dat van mij gaan we weg om de bus op te halen om dan eindelijk naar Robbie te gaan. Als we naar een kwartier eindelijk in de bus zitten rijd ik met volle vaart naar het huis van mijn ouders. Binnen een kwartier ben ik er en ik weet zeker dat er boetes op de mat gaan komen, maar dat boeit me echt helemaal niks. Mijn soulmate is vele malen belangrijker. 

'Wajow wat is dit voor villa jemig Matt.' zegt Koen 'Ja het is groot ik weet het.' zeg ik 'Hier hadden wij echt een keer op vakantie moeten gaan.' zegt Milo 'Nee dat moesten we niet.' zeg ik boos en stap de bus uit 'Sorry maatje dat had ik niet moeten zeggen.' zucht Milo 'Matt waar moeten we heen?' vraagt Koen

Zonder wat te zeggen loop ik naar de schuur/kelder. Als ik de deur open wil doen merk ik dat die ontzettend beveiligd op slot zit. 

'DAMN IT!' schreeuw ik 'Maatje wat is er?' vraagt Raoul 'Er zit een locksysteem op de deur met wachtwoord.' zucht ik 'Matt denk heel goed na. Ik weet dat het op dit moment lastig is, maar denk logisch na.' zegt Raoul 'Oke Matt denk goed na.' zeg ik 'AHHH NEEEE!' hoor ik de stem van Robbie schreeuwen. Als ik dat geschreeuw hoor word ik bang. Ik vul een wachtwoord in en bingo het is meteen de goeie. Ik ren zowat naar beneden en krijg daar de schrik van mijn leven. Ik zie mijn allerliefste vriendje bewusteloos op de grond liggen en mijn vader zit in hem en mijn moeder doet nog weer andere dingen met hem. 

''NOOOO.' schreeuw ik huilend en val daarna op de grond van verdriet. 'Oh my god.' hoor ik Raoul zeggen en voel daarna zijn armen om mijn middel. 'Goh wie hebben we hier onze zoon en zijn vrienden. Komen jullie ook naar de show kijken.' lacht mijn vader en zie hoe hij nog een paar keer keihard in mijn vriendje stoot. 'Wtf wat bezield jullie om zoiets te doen.' sist Milo 'We weten dat dit onze zoon heel veel pijn doet, daarom doen wij dit.' zegt mijn moeder 'Wil je me echt pijn doen, neem mij dan en laat Robbie gaan.' zeg ik 'Matt wtf.' zegt Koen 'Dus je wilt je plek van je lieve vriendje innemen. Oke dan prima.' zegt mijn vader en gaat uit Robbie. 'Roelie zeg tegen Robbie als hij wakker wordt dat ik ontzettend veel van hem houd, maar dat dit de enige oplossing was.' zucht ik en dan word ik meegenomen door mijn ouders