Sessiz Ruhların Çığlığı

Tanıtım

Tanıtım

Güneşin son ışıkları, akıl hastanesinin yıpranmış duvarlarını aydınlatırken, sessizlik binanın içine doğru yayıldı. Koridorlar boyunca yankılanan adımlar, bu sessizliği yalnızca daha belirgin hale getiriyordu. Her adımda, duvarlardan yansıyan gölgelerin arasında unutulmuş hikayelerin izleriyle karşılaşıyordu.

Hastanenin derinliklerinde, kilitli kapıların ardında, bir kızın sessiz çığlıkları duyuluyordu. Karanlık odalardan birinde, sessizliğin ortasında yalnızlığına terkedilmiş bir kız. Ruhu, yaşadığı acılarla örülü, kırık dökük bir kale gibi. Gözlerindeki derin hüzün, yaşadığı acıları sessizce anlatıyor. Onun adı, hastanenin duvarları arasında yankılanan sessiz çığlıkların sahibi, unutulmuş ruhlar arasında kaybolmuş bir varlık.

Gözleri, kaybolmuş umutların ve karanlık geçmişin izlerini taşıyordu. Ancak, onun sessizliği sadece acılarını değil, aynı zamanda içinde saklı olan sırları da yansıtıyordu. Dudaklarından dökülen kelimeler değil, gözlerinin derinliklerinde parıldayan bir çaresizlik ve umutsuzluk vardı.

Konuşamaması uzaklaştırmıştı onu herkesten. Uzun zamandır yalnızlığın hüküm sürdüğü bir hayatta hapisti. Sessizlik onun sesiydi. Sessizlik onun  her şeyiydi. Bedeni, ruhu ve beyni tamamen teslim olmuşu sessizliğin getirdiği yalnızlığa. Peki bu hep böyle mi olacaktı?

Kırılgandı genç kız. O kırılmaya, hep kırgın olmaya mâhkumdu. Böyle yetişmişti. Kırılarak, parçalanarak ve yalnız yetişmişti. Gözlerini açtığı ilk an onu bu dünyada acı karşılamıştı. İlk ailesi acı olmuştu. Olması gereken ailesinin oluşturduğu dinmeyen bir acı. Ve o acı hâlâ hükmünü sürüyordu ruhunda ve bedeninde.

Kız, kendi sessizliğinin içinde bir dünya kurmuştu. Dilinden çıkamayan her kelime, yalnızca gözlerinden akan yaşlarla ifade buluyordu. Sessizliği, duvardan duvara yankılanan acı dolu çığlıklarla dolduruyordu, ancak bu çığlık dışarıya asla ulaşmıyordu.

Kızın sessizliği, adeta bir çığlık gibiydi, duvarları titreten, ruhu parçalayan bir çığlık. Ancak, bu çığlık sadece içindeki derin acıları ifade etmiyordu, aynı zamanda içinde saklı olan gücü ve direnci de yansıtıyordu.

Ve bir gün, bu sessizliği delen bir adım duyuluyor koridorlarda.  Gizemlerle dolu bu dünyanın perdesini aralayacak, karanlığın içinden doğan bir ışık gibi. Adamın adı, geçmişin izlerini takip eden bir arayıcı. Onun varlığı, akıl hastanesinin derinliklerinde yatan sırları gün yüzüne çıkaracak, unutulmuş anıları yeniden canlandıracak.

Bu adamın varlığı, bu hastanenin duvarlarında yatan sırları çözecek, unutulmuş anıların derinliklerine inerek karanlığı aydınlatacak. Ve böylece, sessiz ruhun çığlığı, bu iki farklı dünyanın kesişiminde yankılanacak. İki farklı hayat, derin hikayeler ve geçmişin izleri arasında bir arayışa doğru yola çıkacaklar. Birlikte, geçmişin kapılarını aralayarak, geleceğe doğru bir ışık olacaklar.
 
                        □♡♡□♡♡□

Bu kurguyu uzun zaman önce yazmıştım.  Düşündüm ki artık yayınlamanın zamanı geldi. Giriş bölümünü kısa bir tanıtım gibi düşünün. Kafanızda az çok bir şeyler oluşsun istedim. Zamanla daha çok anlaşılacaktır.

Bu ilk kurgum değil. Taslakta birçok kurgum mevcut. Sırası gelince hepsiyle teker teker ilgileneceğim ve onları da sizlerle buluşturacağım.

Bu kurgu için taslakta biraz bölüm biriktireceğim. Sadece girişi sizinle paylaştım. O yüzden bu kurguyu bölüm biriktirerek yazın ortalarına doğru, belki daha erken yayımlamayı düşünüyorum.

Psikolojik bir kurgu olacak. Bazılarınıza ağır gelebilecek sahneler olabilir. Ve evet yetişkin kategorisine bir kurgu.Şiddet, psikolojik unsurlar ve cinsellik içeren bir kurgu olacak. Buna göre okuyun lütfen. Ben uyarımı yapıyorum. Rahatsız olacaklar okumasın lütfen. Okuduktan sonra da şikayet etmesinler. Ben uyarımı yapıyorum. Yorumlarda buna dair herhangi bir şey görmek istemiyorum.

Buraya kadar okudugunuz için teşekkürler. Kurguyu yayımladığım zaman görüşürüz.

Sizleri seviyorum....