《Gözyaşları ruhun sessiz çığlıklarıydı.》
~~
Yetişkin içerik mevcuttur. Bu uyarımı dikkate alarak başlayın lütfen. Sonrasında bu konu ile ilgili herhangi bir şikayet görmek istemiyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni bölümden selamlarr
Nasılsınız??
Her zamanki uyarımı yapayım okurken yorum yapı lütfen. Yorum istiyorum ve okuyanlar oylamayı unutmasın.
Umarım beğenirsiniz, İyi okumalar........
~~~~~~~
Son Feci Bisiklet - Uyku
~~~~~~~
♡~ Bölüm-4 ~♡
13 yıl önce;
Başını camın kenarına yaslamış bekliyordu küçük kız. Beklemek...Tek yaptığı buydu son zamanlarda. Gözleri yolun sonundaki dönemeçteydi, oradan başka bir yere bakmıyor, aynı zamanda odaya biri girerse diye arkasını kolluyordu. Annesi onu burada görürse çok kızardı, annesi ne yapsa ona kızardı.
İçine sıkıntıyla derin bir nefes çektiği sırada köşeden dönen abisini gördü ve yüzünde kocaman bir gülümseme oluştu. Heyecanlı bir şekilde üzerine çıktığı koltuktan aşağı atladı ve uslu uslu abisinin gelmesini bekledi. Ondan başka kimseyi beklemezdi. Her gün aynı saatte okuldan dönen abisini beklerdi aynı yerde gizlice.
Odanın kapısı sessizce açıldı ve içeri abisi girdi. 13 yaşındaki abisinin boyu yaşına göre uzundu, bu yüzden eğilerek kollarını kardeşinin minik bedenine sıkıca sardı. Abisi Baran'da tüm gün sabırsızlıkla bu anı bekliyordu. Kardeşi onun her şeyiydi. Onların birbirinden başka kimsesi yoktu. İstenmeyen çocuklardı onlar. İstenmeyen anne babanın, istenmeyen çocukları...
"Nasılsın Aksa?" diye sordu abisi kardeşinden ayrılırken.
"Annem beni yine ağlattı." dedi Aksa ağlamaklı bir sesle. Annesi onu her zaman ağlatırdı, bu bir ilk değildi. Annesi Betül sinirli, alkolik bir kadındı. Ayık olduğu zamanlar sayılı günlerdi.
