22....
جاء الصباح الباكر والعصافير الزاهيه السعيده.
تحضر الجميع للذهاب لاحضار جميع متطلبات الحفله.
خرج كلا من رعد واحمد وعثمان الاخ الصغير لاحمد من المنزل، كاد ان يذهبوا لتمنعهم سلوى بنت عمهم وتقول : ممكن تردون معاكم معنديش فساتين وعاوزه اجيب واحد.
رعد بضيق : تعالى وامرنا لله استر يا رب.
وكذلك خرجت برق ويونس وعمر وخرجت سنا وخرجت مى وكلا منهم اتفقوا على ان يتقابلو عند مدخل مول كبير.
وصل الجميع الى امام مدخل المول.
سلوى اول ما شافت عمر فى نفسها : ايه الواد المز دا.
رعد : هنروح نجيب ايه الاول.
احمد: بقول نجيب البدل بتاعتنا الاول.
رعد : تمام يالا يا جماعه.
برق : طيب انتم رايحين تجيبو البدل احنا مالنا.
مى : لا انا عاوزه انا الى انقى البدله لاحمد.
رعد : تعالو مش هتخسو حاجه يعنى.
برق فى نفسها: بارد .
رعد : بتقولى حاجه يا ماما.
برق بغيظ : بقول يالا.
دخل الجميع الى مكان يوجد به العديد من البدل الفخمه.
رعد : انتشروا بقى يا شباب ، نقو الى يعجبكم .
ثم وجه الكلام لبرق : برق ممكن تنقيلى البدله.
برق بلامبالاه : زوقى مش هيعجبك .
رعد بهدوء : لما اقولك مش حلو ، ابقى قولى كده.
برق : ماشى، تعالى ورايا.
وذهبت برق الى العديد من البدل السوداء لتنتقى واحده لرعد .
برق : بتحب القميص الاسود ولا الابيض
رعد : انت بتحبى ايه.
برق : الاسود.
رعد : خلاص هتيلى الاسود.
احضرت برق بدله سوداء فخمه ذات قميص اسود.
برق : اقف كده عدل.
وقف رعد فى وضع مستقيم، لتضع عليه برق البدله لتعرف مقاسها مناسب ام لا بينما رعد فى حاله حالميه عاشقه ينظر لها واكنه لم يراها منذ فتره واكنه يريد ان يدخلها بين ضلوعه ويغلق عليها.
لاحظت برق نظرات رعد لها ودقاق قلبه السريعه وكان قلب يستغيث.
برق : حساها ضيقه شويه وهتبقي قصيره كمان هشوف الاوسع والاطول واجى خليك مكانك زى ما انت واقف.
فى الطريق، برق فى نفسها : هو كان بيبصلى كده ليه وقلبه سريع اوى ليه كده كل ما اقرب منه.
ذهبت برق واحضرت واحده اخرى.
برق : حاسه دى مناسبه ليك.
رعد : اممم، تمام هروح اقسها فى الاوضه دى.
برق : تمام.
دخل رعد ليقيس البدله ولكن.....
خرج رعد بعد وقت قليل....
برق : خلصت بالسرعه دى.
خرج رعد وقميصه مفتوح.
رعد : لاء لسه مخلصتش بس القميص ديق اوى ممكن تشوفى واحد تانى.
برق بصدمه وهى تنظر لرعد : ها.
رعد : ها ايه.
برق بتوتر : حححاضر، حاضر.
ذهبت برق واحضرت واحد اخر نفس اللون.
ذهبت برق واعطت القميص لرعد وهى تنظر للاسفل : اتفضل.
رعد : اتفضل ايه انت شيفاني اصلا.
رفعت برق وجهها واعطت له القميص.
رعد : شكرا...
دخل رعد مره اخرى ليبدل ملابسه، بينما فى الخارج تلتقط برق انفاسها المسلوبة.
برق فى نفسها : هو ازاى حلو بالشكل دا.
انت هتضعفى ولا ايه لا مش لازم تحبيه ولا تتعلقى بيه انت عارفه انه هتندمى فى الاخر.
أنت تقرأ
☆ظــــواهـــر الـــســــمـاء الــــعـاشــــقــه ☆
Romantizmرومانسيه . حكايه تعيد كتابتها العيون و تحفر فى الافئده وتخلد على مدى السنين . ففى حبها تاه وهى فى حبه تغيرت وتبقى الكلمات لتعبر عن حكايتهم الاسطوريه »»----> فهى اسطوره من الأساطير لا احد يعرف لغزها الخفى ولا حقيقتها ✿✿✿.
