Match Point

Hoofdstuk 5

Terwijl de zon langzaam achter de horizon zakt, hang ik vermoeid over het hek van de tennisbaan. Mijn armen rustend op het koele metaal wat een fijne verlichting geeft na een dag vol hitte. Een koud briesje streelt langs mijn bezwete huid, en ik til mijn shirt wat op om het over mijn gezicht te wrijven en het zweet weg te vegen. Als ik thuis kom is het eerste wat ik doe in de douche springen. Ik kijk toe hoe Milo alle ballen verzameld die we het afgelopen uur geslagen hebben. De schaduwen van de bomen vallen net tussen hem in, het lijkt of hij in de schijnwerpers staat van het zonnetje. Terwijl mijn ogen op Milo blijven plakken die de tennisballen behendig in de kar gooit, dwaal ik af in mijn gedachten.

Met verbazing kijk ik terug op vandaag. Eerlijk gezegd had ik nooit verwacht dat we in één dag al zo ver zouden komen. We hebben de eerste paar ballen overgespeeld, met een record van zes keer. Natuurlijk was ik degene die de telling stopte, daarnaast sloeg ik de bal vaak van links naar rechts waardoor Milo aan de andere kant van het net aardig wat heeft moeten rennen om de ballen te houden. Niet dat hij daar enige moeite mee had, ik heb hem geen moment horen klagen vandaag. Buiten het tennissen om hebben we ook veel gepraat. Veel aan de picknicktafel gezeten waar ik steeds meer om hem moest lachen bij iedere opmerking die hij maakte, maar ook geantwoord op alle interesse vragen die hij stelde. Bij iedere pauze is Angelique langs gekomen om ons een nieuw, koud flesje water aan te reiken waarna we verder gingen met tennissen. Ik glimlach bij de gedachte aan Milo die me telkens maar geduldig bleef helpen, zelfs als ik de meest simpele en domme fouten maakte.

Mijn ogen glijden over de baan, zijn voetstappen volg ik door de afdrukken in het gravel. Langzaam kijk ik omhoog. Zijn blonde haren schitteren in de beginnende avondzon, en zijn blauwe ogen lijken nog helderder tegen de achtergrond van de tennisbaan. Een aantal keer heb ik aangeboden hem te helpen, we zijn tenslotte samen de hele dag bezig geweest. Maar hij wees mijn aanbod af en binnen no-time had hij de halve baan al opgeruimd. Ik probeer mezelf er niet aan over te geven, maar kan niet anders dan toegeven dat het geen straf is vanaf hier toe te kijken. Het voelt zowat ongemakkelijk om die gedachten toe te laten, maar ze zijn er, onmisbaar. Er is iets in de manier waarop hij naar me glimlacht, me geruststelt en helpt wanneer het even niet lukt, dat me keer op keer warm laat voelen vanbinnen. Mijn gedachten dwalen nog verder af naar vanmorgen, maar net wanneer ik me terug breng naar hoe hij zachtjes tegen me aan drukte, naar hoe gelijkmatig en rustig zijn ademhaling was toen hij me door de bewegingen leidde, hoor ik een stem die me net iets te bekend voorkomt. "Hey, dromer," Zegt Milo ineens, waardoor ik opschrik en mijn rug recht. Mijn handen grijpen naar het hekje voor me. "Hm? Wat? Oh, hoi. Ben je al klaar?" Vraag ik verward. Blijkbaar heeft hij alle ballen al verzameld en is hij naar me toe gelopen. Een brede glimlach op zijn gezicht terwijl hij naar voren leunt en zijn handen tussen de mijne in op het hek plaatst. Voorzichtig kijk ik naar onder, maar om niets te laten merken van de chaos die in mijn lijf ontstaat van dit beeld kijk ik snel weer terug in zijn ogen. Oke, dit helpt ook niet echt... "Je was ff weg." Gniffelt hij. Ik glimlach beschaamd en kijk van hem weg. "Oh, ja, sorry ik-" Stamel ik. "Een beetje moe, denk ik." Milo knikt begrijpend. "Snap ik. Laten we de kar wegzetten, dan kan je ook naar huis."

Samen lopen we naar de opslagruimte waar we de kar terug op zijn plek duwen. We sluiten de deur en draaien alles op slot. Er is niemand meer te bekennen op het park, de rust van vannochtend is teruggekeerd en voelt comfortabel in combinatie met de warmte. Terwijl we dit doen voel ik een lichte spanning in mijn borst. Het einde van de dag is hier, maar ik wil nog niet dat het voorbij is.

Een zachte, lieve glimlach rond zijn lippen als hij zich naar me omdraait en de sleutels in mijn handen legt. "Tot de volgende keer, Matthy." Ik knik en glimlach terug, maar zodra hij zich omdraait en weg begint te lopen realiseer ik me dat we helemaal geen nieuwe tijd of dag hebben afgesproken. Paniek stijgt in me op en ik probeer zijn naam te roepen, maar het geluid blijft steken in mijn keel. Ik begin achter hem aan te rennen, maar hij is al te ver weg. "Milo!" roep ik uiteindelijk, maar hij hoort me niet meer. Hij is al buiten de poort van de vereniging en verdwijnt langzaam uit het zicht. Ik blijf even staan, de adrenaline pompend door mijn aderen, en zucht dan diep. Kutzooi...

Mijn gedachten op hol, maar ik beweeg me kalm richting het clubhuis waar ik nog een cola uit de koelkast trek. Uitgeput laat ik me tegen het aanrecht van de bar leunen terwijl ik een slok uit het glas neem. Ik sluit mijn ogen en geniet van het koude drankje en de airco die door mijn haren blaast. Mijn wangen voelen warm en rood aan van het rennen in de hete zon vandaag. Ondanks dat ik zonnebrand op heb gesmeerd, verwacht ik toch wat verbrande plekken in mijn nek morgenochtend. Dit is zeker niet het enige waar ik me zorgen over maak voor morgen. Is het de bedoeling dat ik hier morgen om dezelfde tijd weer ben? Slaan we een dag over? Moet ik nu zelf gaan trainen? Ik neem nog een slok en probeer mezelf te kalmeren, tot ik mijn ogen open en ze op een paar verfrommelde papieren vallen. Lange tabellen met namen zijn verkreukeld en in de prullenbak gegooid. Het zijn de lijsten aan deelnemers waar ik gisteren mee bezig ben geweest. Een diepe zucht verlaat mijn lippen als er één blad duidelijk bovenop ligt. Moet dit nou echt?

______
A/n: Ik ga wel echt heel goed op gewoon die zomer vibe op de tennis😩 (goh toevallig dat m'n boek er dan ook over gaat)

Ik dacht dus deze week ook ff te gaan tennissen in m'n dorpie want he, 't is juni dus zonnetje begint te schijnen. Maar nee hoor, ik werd geprankt voor youtube door het weer. (Doei druif) Waarom regent het nog in juni? Mensen ik wil zon, vakantie, strand, zee...

Goed dat was mijn week: regen. Jullie wel iets positiefs?
(En stem even, nu je toch bezig bent😌🫶🏻)