Egoist ♕

Egoist -34-

YENİ BÖLÜM GELDİ BİRAZ BEKLETTİM BUNUN İÇİN ÜZGÜNÜM. UZATMADAN YENİ BÖLÜME GEÇELİM.

-İYİ OKUMALAR-

Boşluğa düşerek uyandığım zaman mekan kavramlarını kaybetmiştim. Nerede olduğumu veya saatin kaç olduğunu anlayamıyordum. Gözlerimi henüz açmamıştım fakat güneşin parıltıları gözümü yakmıyordu. Suratımı buruşturarak gözlerimi açtım.

Kanepede uyuyakaldığımı fark ettim. Duvardaki saate baktığımda 22.30'ü gösteriyordu. Bugün sonuçları almaya gidecektik. Buğra birazdan burada olurdu. Benim işim onun da çalışma grubu ile toplanması olduğu için 10.30 diye anlaşmıştık. Yarım saattir uyuyordum. Dün bütün gece gözüme uyku girmemişti ve sadece yarım saat uyumuştum. Sanırım evren uyumama izin vermiyordu.

"Ne kısa bi uykuydu o." Kafamı kaldırıp başımda dikilen Yankı'ya bakınca kalbim tofaş gibi hareket etmeye başladı.Hemen doğrularak kafamdaki topuzu bozdum. Bunu yapmakla iyi mi yaptım bilmiyorum çünkü saçlarım kabarmıştı. Ayağa kalkıp odama geçtim ve banyodan tarak alarak yatağıma oturdum. Yankı da yanıma gelmişti.

"Yankı şuan iyi değilim feleğim şaşmış durumda kendime gelene kadar konuşmasak." Bağdaş kurup saçlarımı taramaya başladım. Kızıl saç telleri kökünden kopup elime geliyorlardı. Sertçe saçlarımı tararken Yankı yanıma oturdu.

"Dur ben yapayım. Aşağı otur." Dedi ve beni ittirerek yataktan attı. Elimdeki tarağı çekerek aldı ve açımı taramaya başladı. Benim aksime yumuşak ve yavaş tarıyordu.

"Önceden ablam saçlarını hep bana taratırdı. Annemden daha güzel taradığımı söylerdi." Ellerinin ipeksi dokunuşu saç tellerimi yakıyordu. Saçlarım dalgalı olduğu için taraması hep zor olmuştur. Hatta kabarmadıkça taramazdım hep canımı acıttığı için fakat Yankı gerçekten mükemmel tarıyordu.Yankı mükemmel oluğu için değil sadece mükemmel olduğu için Yankı yapıyordu.

Cümlemi ben bile anlayamazken düşüncelere daldım.

Bir kız çocuğu saçları benimki gibi kızıl ama düz gözleri ise iç ısıtıcı gri. Yaklaşık 5-6 yaşlarında. Yanında mükemmelliğin vücut bulmuş hali var. Kendimi o mükemmelliği düşünmekten alıkoyamıyorum. Kesinlikle mükemmel bir yüz.

Yani ben.

Yankı sandınız değil mi yok yaa tabiî ki ben.Salıncakta sallanıyoruz ben birinde sallanıyorum kız çocuğu ise yanımda. Adını bilmiyorum ya da daha karar vermedim. Sonra arkama bakıyorum. Küçük kızı sallayan bi erkek çocuğu 10-11 yaşlarında saçları çok kızıl olmamakla beraber kestane rengi. Gözleri ürpertici bir yeşil, bir dakika, bu çocuğun gözleri neden yeşil ki? Genlerde yeşil olduğunu sanmıyorum. Bu çocuk benim değil mi yoksa. Yoo benim tipi bana benziyor.

Arkamı dönüyorum ve nefes kesici gri gözlerle karşılaşıyorum. Kocaman gülümsemesinin etrafını kısa sakalları sarıyor. Bu sakallar kesinlikle ona mükemmel bi hava katmış. Saçları gözlerinin önüne düşerken sallamaya devam ediyor. Normalde hiç evlilik çoluk çocuk hayalleri kuran bi kız değilim ama Yankı arada bana böyle şeyler yaptırıyor.Kafa dibimin ani çekilişi ile hayallerime bi son verdim.

"Lan Allah belanı versin kafam acıdı." Elimi kafama götürdüm ve baskı uyguladım.

"Senin saçlarından haberin yok kaç aydır taramıyorsun bunları?" he bi de çok bilmişlik taslıyor ya şuna bakın sen bi git -ya da kal-