Egoist ♕

Egoist -37-

*MERHABA BEN GELDİM HOŞGELDİM FALAN FİLAN NEYSE SİZE İYİ OKUMALAR*

Gözlerimi açtığımda belimdeki ele daha çok sarıldım.  Güneş ışıkları sağımda yatan Yankı'nın yüzüne vuruyordu.

Sevgilim.

Daha bir hafta olmuştu ve hayatımda hiçbir şey değişmemişti. Yani sevgili olayı o kadar da abartılacak bir olay değilmiş. Zaten şu zamana kadar kimseyle çıkmamamın sebebi etrafımda sevgilim gibi o kadar çok erkek vardı ki ihtiyacım yoktu. Ama Yankı...

Yankı çok farklı.

Yani ona ihtiyacım var. Her ne kadar bütün bu süre boyunca sevgili gibi davranmış olsak da sevgili olmadığımız sürece, benim ona seni seviyorum demediğim sürece kendimi rahat hissetmeyecektim. Hissetmedim de zaten o yüzden söyledim.

Bu çocuk neden uyurken daima surat hatlarını sert tutuyordu. Sanki sinirli gibi, insanlar genelde uyurken masum gözükmezler mi? Sen neden böylesin be gülüm.

Kıpırdanırken gözlerim kocaman açıldı. Hayır nolur olmuş olmasın. Hayır hayır.

Çarşafı kaldırdım ve baktım.

Ya hayır daha 2 gün vardı olmuş olamaz ya. Bi de çarşafların rengi beyaz ya şimdi gel de Yankı bunları görmeden onu dışarı at. Onun tarafına baktım. Onun üzerindeki çarşafın üzerinde de kanlar vardı.

Ama olamaz ya. Ne yapacağım ben?

Yankı'nın üzerinden çarşafı yavaşça çektim. Kıpırdandı ama uyanmadı. Uyanmaz tabi küçük ayı. Yavaşça ayağa kalktım ve çarşafı kirli kovasına attım. Şimdi alttakini nasıl halledeceğiz? Hem pijamamı değiştirmem gerekiyordu hem de yatakta alta serili olanı. Ya kız başıma yaptığım şeylere bakar mısınız? Hayatımdaki aksiyona bakar mısınız? Milletin aksiyonu partiler içkiler erkekler benim aksiyonum kanlı çarşaflar.

Mükemmel.

Pijamamı ve çamaşırımı burada değiştirmem gerekiyor aksi halde Yankı uyanırsa manzara pek de hoş olmaz. En azından ben üstümü değiştirirken uyanırsa bağırırım sakın bakma falan diye gözlerini kapatır.

Sessizce tuvaletten gerekli şeyi aldım.

Hala sessiz olmaya özen göstererek üstümdekileri değiştirdim. Kirlileri sepete attım ve yine düşünmeye başladım.

Ne yapacağım ben?

Yankı hala uyuyordu.

Lekeler ufaktı ama görünmeyecek gibi de değildi. Ya kahretsin.

Ya da kahretmesin.

Eğer Yankı bunu görürse gerçekten çok utanırdım. Ömür boyu de utanırdım. Bu konular utandığım sayılı konulardandı.

Valla bir daha yüzüne bakamazdım.

Yankı kıpırdanmaya başladı. Eyvah uyanacak. Ya ben bittim ya. O sırada kapı çalmaya başladı.

"Buse?" bu cırtlak ses ancak Zehra'ya ait olabilirdi. Yankı gözlerini açarken yataktan zıpladı. Ben de hemen lekeli yere oturdum.

Lekeler kurumuştu çok teşekkürler Allah'ım. Kapıya hızlı hızlı vuruluyordu.

"İçerdesiniz biliyorum." Ve kıkırdama sesleri. Yankı gözlerini pörtletmiş bana bakıyordu. Sonra şaşkınlığı ve uykulu halini bir kenarda bıraktı ve kafasını yastığa geri koydu.

"Ya Yankı. Ne yapacağız geldiler yine." Yankı gözlerini kapattı.

"Boş ver çalar çalar giderleri." Sinirle burnumdan soludum.