Protecting My Professor (Fairfield University -1)

CHAPTER 14

I came late the next day so I didn't attend to Professor Villanueva's class. I just waited outside the classroom and just leaned against the wall while listening to music on my headphones.

I feel sick right now but I forced myself because we have two more subjects to finish for the exam.

I sighed deeply as I remember Professor Villanueva.

Gaya ng buwan na mahirap abutin ay ganoon rin kahirap maabot ang isang propesora. I am just her student and I will only remain in that position in her eyes.

“Ms. Gonzaga.”

Napamulat ako at bumungad sa akin ang magandang propesora. Tinanggal ko ang headphone ko kaya nasa leeg ko na ito. Nakapamulsa ako at ngumiti ng tipid sa propesora.

"Hello Ma'am. Good morning." magalang na sabi ko

Nakatayo lang ito sa harapan ko. Her face is serious.

"how long have you been here?"

"Hindi naman po matagal."

"You chose to wait here rather to attend my subject?"

I can feel the irritation in her  but I'm not in the mood so I'm still calm.

Napatingin ako sa kamay niya na hawak ang kaniyang cellphone, tumutunog kasi ito pero hindi niya naman pinapansin. She was just staring at me.

"May tumatawag sa'yo." sabi ko sa kaniya

She rolled her eyes at pinatayan ang tumatawag sa kaniya.

Kumunot ang noo ko, tumitig lang ulit siya sakin.

"About kael, he is just my friend. The son of my dad acquaintance."

Nagulat ako sa biglaan niyang paliwanag. Hindi ko inexpect ’yon pero meron sa loob ko na natutuwa dahil hindi naman pala niya ito manliligaw.

Pero bakit sinundo siya nong lalaki? hindi ako kumbinsado. For sure may gusto iyong lalaki sa kaniya.

"I didn't ask, Professor."

"You asked about him yesterday."

Tumango ako at napalunok. Grabe ’to, isang paliwanag niya lang, maayos na. Ang mga laman ng utak ko kagabi ay nawala na parang bula dahil lamang sa sinabi niya pero siyempre hindi parin maaalis sa akin na magkaiba kami. She's a professor and I'm just a student.

"Are you okay?"

"Huh?"

"You looked pale." sabi nito at akmang lalapitan ako nito pero hinawakan ko ang siko nito kaya hindi natuloy ang paglapat ng palad niya sa noo ko.

"I'm okay. Kulang lang sa tulog."

"Let me go." madiin niyang saad

Binitawan ko ang siko niya kaya nagawa niya ang gusto niyang gawin sa akin.

"Mainit ka."

"Yeah?"

"Let's go to the clinic, Ms. Gonzaga." maotoridad niyang tugon

Umiling ako, "I have exam. Kaya ko naman, hindi naman ako mamamatay sa lagnat."

"You are so stubborn, my god!" inis niyang saad

Napangiti ako. All I can see to her eyes is full of concern. Lalo pa itong nainis dahil sa pagngiti ko.

"It's not funny. Let's go to the clinic or else," tumigil siya at inismiran ako, "Hindi kita kakausapin."

"Tinatakot mo ba ako?"

"Of course not!"

"Hindi ako pupunta sa clinic." pagmamatigas ko