Protecting My Professor (Fairfield University -1)

CHAPTER 21

"Good night, professor." saad ko habang kausap ang propesora sa telepono.

Kakauwi lang namin parehas galing sa bridge at hindi ko maipaliwanag ang sayang nararamdaman ngayon. Sobrang saya ko at worth it lahat ng pagtatago ko ng nararamdaman para sa kaniya.

"I'm not sleepy yet," sagot nito, napakagat ako sa ibabang labi ko dahil sa maganda nitong boses.

"Aren't you tired, professor?"

Hindi ko alam pero biglang pumasok sa utak ko ang nangyari sa amin kanina. Parang ang katawan niya ay dama ko parin hanggang ngayon at presko pa lahat sa utak ko ang nangyari sa aming dalawa.

Sa kaisipang iyon ay bigla akong nauhaw kaya bumaba ako upang kumuha ng tubig dala ang telepono ko dahil kausap ko pa ito.

"Pagod," mahina ang pagsagot nito. Natawa naman ako ng bahagya at narinig ulit ang lumabas sa kaniyang bibig, "Why are you laughing?"

"Wala lang, hindi pa kasi rumehistro sa utak ko ang nangyari ngayong araw at mas lalong hindi ko naisip na gusto mo rin pala ako." I bit my lower lip

"You're perfect, Sam. Kahit na sino ay magkakagusto sa'yo."

"I know, pero sa dinami-daming nagkakagusto sa'kin, sayo parin ako babagsak." napangiti ako sa sariling sinabi.

She chuckles, "Flirt pa."

Bigla kong naisip na nag confessed na kami sa isat isa pero hindi pa namin alam kung ano na ba kami ngayon. Umamin lang naman ito na gusto ako, pero hindi sinabing mahal ako.

Ang gulo rin, pero isa lang ang gagawin ko sa ngayon. Liligawan ko siya hanggang sa maramdaman niya ring mahal niya ako.

Hindi na siya nagsalita sa kabilang linya at narinig ko nalang ang malalalim nitong paghinga, mukhang nakatulog na ito.

Umakyat na rin ako sa kwarto ko upang matulog na, pinatay ko na rin ang tawag tsaka natulog. Kinaumagahan, maaga akong gumising at nagluto ng foods for lunch later.

Nang makapagluto ako ay nilagay ko sa isang lunch box at inayos talaga ang pagkakalagay. Pagkabihis, umalis na rin ako sa bahay at pumasok na.

"Ano ’yan?" tanong ni Yana nang ilagay ko ang lunch box sa upuan ko.

I smirked at her, "Foods lang, bigay ko kay professor."

Ngumisi siya sa'kin, "Kayo na ba?"

Umiling ako at nag iwas ng tingin. Kahit may nangyari sa amin ay wala paring level up sa relasyon namin.

"Napadaan ako sa parking lot kahapon, nakita ko kayo na pumasok sa sasakyan ni Professor Villanueva, hinintay kita para sabihin ko sanang aattend ka ng birthday ng kapatid ko mamayang hapon pero ang tagal mong lumabas."

I bit my lip and felt my cheeks turning red. I didn't know what to say, so I avoided looking at her, but she spoke again.

"What did you do inside the car?" she asked, raising an eyebrow at me after her question.

I swallowed, "We just talked about something important."

"Something important huh?" she said with unbelievable expression.

It's a good thing that Professor Villanueva arrived, so our conversation couldn't continue.

I was smiling throughout her class, and occasionally, she would glance at me with a seemingly shy expression.

After her class, I followed her outside. She noticed me trailing behind so she looked at me.

"What's that?" she asked, referring to the lunch box I was holding.