Özgeden...
Ne dediğimi bilmiyordum bazen, adama gel benimle evlen demiştim. Şuan odanın camından atlasam her şey düzelir miydi? Ona dediğim şeye mi utansam yoksa Üster'in olayına mı üzülsem? İçimde çok karışık duygular vardı, bir yanım depresyona girmeye hazırlanırken diğer yanım ne yapacağını bilmeyip deli duygular içindeydi.
Cafer son dediğim şeyin üstüne soğuk su içecekti, idrak edememişti. Dediklerimi anlamaya çalışırken ne desem diye düşünmek geçirdiğim kazadan daha çok yara bırakıyordu.
"Anlamadım." Cafer oturduğu yerden hayatı sorgularken dediğimi anlamamış gibi söylemişti.
"Anlamayacak bir şey yok, dediğimi duydun." Cafer biliyorum biri bana bunu söylese bende senin gibi olurdum ama ne yaptığımı bilmiyordum.
Adam bana benimle kal demişti, bende evlen demiştim. Adam dediğine pişman olmuştu, elini verirken kolunu almıştım.
Cafer yutkundu, ben ona bakarken o da bana baktı. Şimdi jeton düşmüştü beyefendiye.
"Sen karaciğerini verirken beynini de mi verdin?" Alayla demese de gülerek söylemişti.
Oturduğum yerde dikleştim, "Ha ha çok komik demi? Benim sana demem gereken bir şey var."
Yapmayacağım bir şeyi yapacaktım, onu sevdiğimi söyleyecektim ve onunla evlenecektim. Üsterden intikamımı alacaksam onun yakınından vuracaktım. Bunu yapmak zorundaydım, 13 yıl hiçbir şey yapmadım bundan sonra sıra bende. Tek üzüldüğüm nokta; Caferdi. Onun duygularıyla oynamak istemezdim. Umarım mantık evliliği olduğunu anlardı.
"Seni seviyorum." Duyduğu şeyle gözleri irileşti. Bana şaşkınlıkla bakarken ben durur muyum? "Karaciğerimi verirken beynimi vermedim sana ama kalbimi vermiş gibi hissediyorum."
Cafer aniden ayağa kalktı, korkarak baktım. Cafer bana bakmadan odadan çıkmaya doğru giderken arkasından "Bu dediklerimi düşün."
Cafer bu sözlerimi dinlerken durdu ama sonra yine yürüyüp yanımdan ayrıldı.
Ben ne yapıyordum, Üster Allah belanı versin. Senin yüzünden neler oluyor?
Tek kaldım, duvarı izlerken yaşadıklarımı düşündüm bir günde. Doğum günümün bu kadar hareketli geçmesi alışa gelmiş bir şey değildi.
Kapı açık olduğundan Leyla ve Güzey direkt geldiler, Leyla biraz olsun daha iyiydi. Güzey de gülümseyerek onun kolundaydı.
"Ee bize açıklama yapacak mısın?" Güzey kaşını çatarak sağıma geçti. Leyla da ona katılarak"Evet." Dedi.
Ben başımı 'ne gibi' yaparak onlara baktım.
"Bende anlamadım, dün karakoldan sonra Üster'in yanına gidecektik. Yokmuş geri dönerken-" Sözümü bitirmeden Güzey sertçe
"Bunu kastettiğimi mi sanıyorsun? Adama evlenme teklifi ettin, kafan iyi mi senin?"
Anam! Dinlemişler beni. Leyla da "Abla iyi misin, o adam kim? Sen niye ona evlenme teklifi ettin?"
"Sevdiğim adam, hep erkekler mi evlenme teklifi edecek? Mutlu olmanız gerekmiyor mu?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gönül Harekâtı(Düzenleniyor)
Teen Fiction13 yıl önce bana istemeden de olsa iz bırakan adam,gelmiş 13 yıl sonra izlerini öperek kapatmaya çalışıyordu. Kapanır mıydı her yara öyle kolay kolay,kendinden emin bu yolda ilerliyordu. Bana yeni bir hayat vaad edemezdi ama bana yeni bir ben oluştu...
