Stolen Love ~Hyunho

Tek amacın bu muydu?

Minho'dan

Onu evime getirmem zaten başlı başına bir hatayken şimdi onu kucağıma almış onunla öpüşüyordum..

Ama elimde değil. Kendime hakim olabilmem gibi bir ihtimal söz konusu bile değil. Ona bir mıknatıs gibi çekiliyorum..

Boynumu saran elleri durduğu yeri okşarken ağzıma titrek bir inleme bıraktı. Hala belini okşayan ellerim usulca aşağı kaymaya başladığında pantolonuma sürtünen kalçası benim için son damlaydı.

Kalçalarını avuçladığım gibi onu yukarı kaldırdım ve koltuktan kalkarak odaya doğru gitmeye başladım. Onu kucağımda odama götürürken boynuma sıkıca sardığı kollarıyla usluca beklemeyi tercih etti.

Kapıyı açıp ilk defa odama bir erkeği aldım. Ve o erkek için delirdiğimi inkar edemezdim. Yatağa uzanmasını sağladıktan sonra kollarımdan destek alarak üzerine eğildim.

Gözlerinin önüne düşmüş saç tellerini parmaklarımla çekerken beni izleyen gözleri zaten ağzımda atan kalbimi daha da hızlandırıyordu.

Elini kalbimin üzerine koyup gülümsedi.

-Ben de farklı değilim. Bana neler yaptığını bilmiyorsun..

-Asıl sen beni ne hale getirdin Hyunjin?

-Güzel görünüyor buradan bakınca, halin..

Cümlesi beni ona tekrar iten şey olmuştu. Dudaklarına yapıştım ve ısırıp çekiştirmeye başladım.

Üzerindeki kot ceketi çekiştirerek bir kenara fırlattım ve tişörtünün altından ellerimi geçirdim. Göğüslerine hassas dokunuşlar yapmaya başladım.

-Mmhhh.. Minho..

Adımı dudaklarından bu şekilde duymak beni inanılmaz bir şekilde azdırıyordu..

Dokunuşlarımı daha aşağı kaydırmaya başladığım an Hyunjin elimi tutarak yerinden doğruldu

-Dur!

-Hyunjin noldu? İyi misin? Rahatsız mı ettim seni?

-Hayır ondan değil. Sadece.. Sadece kendimi şuan hazır hissetmiyorum.

Hayal kırıklığı ile üzerinden doğruldum. Oturduğum zaman o da doğrularak yanıma oturdu.

-Minho ben üzgünüm gerçekten. Nolur bu seferlik affet beni.

-Sorun değil. Seni bir şeylere zorlayamam sonuçta.

Yanağıma bir öpücük bırakıp kalktı.

-Ben eve gitsem iyi olur. Sana iyi geceler

-İyi geceler Hyunjin..

Kapıyı kapatıp çıktığında bu evde sertleşmiş erkekliğimle baş başa kalmıştım..

Hyunjin'den

Ben gerçekten tam bir hayal kırıklığıyım. Halbuki ne kadar da istiyordum onunla birlikte olmayı.. Nasıl istihbarat telefonumu iç çamaşırımın arasında unuturdum?

Elini attığı yerde telefonu hissetmesin diye onu durdurmak zorunda kaldım..

Hayal kırıklığı içinde eve girdiğimde Jisung ve Felixin odasından acayip sesler geliyordu yine..1 günde 10 tur atıyorlardı en az!

Acele acele kapılarını tekmeledim.

-Çıkın amınakoyim! İş konuşcaz! Adrian, Abagnale!

İkisi de hemen toparlanıp dışarı çıktılar.