Stolen Love ~Hyunho

Final 1

Duyduğum şey olduğum yere mıh gibi çakılmamı sağlarken yanımda duran Jeongine tutunarak ayakta kaldım..

Doktor dudaklarını birbirine bastırdıktan sonra yanımızdan ayrıldı. Gözlerimde yaşlarla Jeongin'e baktım.

-Benim yüzümden yürüyemeyecek bir daha! Nasıl bakacağım yüzüne onun?

-Senin yüzüne bir daha bakabilmek için savaş veriyor şuan. Bakmazsan ona haksızlık etmez misin Minho..

Söylediği şey daha fazla dayanma gücü bırakmamıştı.. Dizlerimin üzerine yığıldım. Bilincim kapanıyordu ve duyduğum tek şey Jeonginin bağırmasıydı

-Minho! Kendine gel! Hemşire!

Yazardan

Minho Jeongin'in kollarına bayıldığında Jeonginin 'Minho bayıldı' çığlığı Hyunjinin kulaklarına kadar ulaşmıştı. Yavaşça bir parmağını oynattı..

Minho hemşireler tarafından bir odaya taşınırken Hyunjin yavaşça gözkapaklarını araladı. Belinde dayanılmaz bir ağrı hissediyordu. Ama bacaklarına dair bir hissiyatı yoktu. Ameliyattandır diye düşündü..

Minho hemşireler tarafından bir sakinleştirici ile uyutuldu. Derin bir uykuya ihtiyacı vardı. Bu süreçte Jeongin Hyunjinin yanına girmek için Hemşirelerden izin istedi ve hemşireler onu da hazırladılar.

Girdiği zaman Hyunjin'in kendisine bakan gözleriyle karşılaşınca sevinçten ne yapacağını bilemedi. İlk defa mutluluk gözyaşları dönüyordu.

-Hyunjin! Başaracağını biliyordum! Gitmeyeceğini biliyordum!

Hyunjin ağzındaki hortumdan dolayı konuşamıyordu. Ama gözünden süzülen gözyaşları onun da mutlu olduğunu gösteriyordu..

Hyunjin gözleriyle bir şey anlatmaya çalıştı ve Jeongin hemen bunu anladı

-Minho ufak bir baygınlık geçirdi. Ama iyi. Senin uyandığını hemen haber vereceğim ona.

Hyunjin gözlerini kapatarak onay verdi söylediklerine. Jeongin hemen dışarı koştu. Minhoya bu mutlu haberi söylemeliydi.

Kapının dışında Changbin bekliyordu.

-Chang! Ne zamandır buradaydın?

-Hep buralardaydım da burada beklemek beni boğuyor. Sık sık kantine iniyordum

-Neyse biliyor musun Hyunjin uyandı!

-Başkomiserim Minhoyu bu kadar sevdiğinizi bilmiyordum. O mutlu olacak diye bu kadar mutlu olmanız.. Yani eğer hoşlanıyorsanız falan söyliyim Minho Hyunjinle sevgili

Jeongin Changbin'in ensesine bir tane yapıştırdı.

-Salak mısın amınakoyim sen? Biliyorum sevgili olduklarını! Haddin olmayan şeylere burnunu sokma Changbin!

-Baş üstüne başkomiserim!

Jeongin Changbinin yanından ayrılarak Minhoyu uyuttukları odaya gitmek için yürümeye başladı.

Odaya girdiğinde Minhoyu hala uyurken buldu. Ama uyandırması gerektiğini biliyordu.

-Minho! Minho kalk! Hyunjin gözlerini açtı kalk!

Minho yavaşça gözlerini araladı. Ama duyduğu şeyi idrak eder etmez yıldırım gibi doğruldu yerinden.

-NE? GÖZLERİNİ Mİ AÇTI?

Jeongin bir kahkaha koyuverdi.

-Evet seni görmek istiyor. Henüz konuşamıyor ama ben anlayabiliyorum..