Stolen Love ~Hyunho

Senin yüzünden

Hyunjin'den

Arkamı dönmüş giderken yüzümde bir gülümseme vardı. Ve sebebi oydu..

İlk tanışmamız pek güzel geçmese de sonrasında bunu düzeltmek için her şeyi yapmıştı. Kibar ve yakışıklıydı. Fakat her şeye rağmen bir polisti.. Ondan etkilenmem doğru mu?

Eve girer girmez Lix ve Jisi koltukta bastım. Mükemmel bir gün oluyor.

-Bari odanıza gidin amk ya!

Hemen toparlanmaya çalışırlarken Felix bir yandan da konuşma çabasında:

-Aşkım kusura bakma ya erken geleceğini bilemedik.

-Sorun erken gelmem mi amınakoyim? Odanızda yapın şu işlerinizi ya! Bu kaçıncı oldu ya! Yemin ederim ayrı eve çıkcam artık!

Jisung:
-Yavrum sence de abartmıyor musun? Canın falan çekiyorsa sana da ayarlarız birini

-Çocuk seni pataklarım yemin ederim!

Bunu söyledikten sonra hızla odama doğru yöneldim. Esasında haksız sayılmaz. Birazcık istemiş olabilirim. Ama sadece birazcık..

Aklımda o var. Onun hayali zihnimde canlanınca onunla böyle şeyler yapmanın nasıl olacağı canlanıyor zihnimde.. Ve hiçbir fikre bu kadar yükseldiğimi hatırlamıyorum..

Yine de onunla aramdaki engelleri düşünerek kendimi uykunun kollarına bıraktım..

Sabah evinin oradan geçerken hala görünmediğini fark edince adımlarımı yavaşlattım. Onu görmeye alışmış olamam değil mi?

Ben kaplumbağa hızında ilerlerken evinden çıktığını gördüm. Beni görünce gülümseyerek beklemeye başladı.

-Günaydın sevgilim

Söylediği şeyle anlık bir şoka uğradım. Kalbim ağzımda atıyordu. Ağzına o kadar yakışmıştı ki sevgilim kelimesi..

-Sevgilim mi..

-Hahaaha dün öyle demiştim ya şakasına takılmak istedim

-Ah evet Beomgyu yüzünden. Seni de zor durumda bıraktım

-Hayır benim için bir zevkti.

Okula vardığımız zaman yüzümü ona döndüm.

-İyi dersler Hyunjin

-Teşekkür ederim Minho

Tam o anda bize doğru yaklaşmakta olan Beomgyuya kilitlendi gözleri. Ve yanağıma bi öpücük bıraktı..

Artık dünyayı bulanık görmeye başlamıştım.. Dudaklarının yanağıma değdiği anı unutmam mümkün değil. Bizimkilerle geceleri eğlenmeye gittiğimiz zaman yaptığım kaçamakları saymazsak. Şimdiye kadar hiç kimseyle böyle şeyler yaşamadım..

Yüzümdeki şok olmuş ifadeyi görünce utanmasını gizleyemedi.

-Ah! Kusura bakma! Gerçekten sadece o çocuk seni yine rahatsız olmasın diye sevgili rolümüz için ufak bir şeydi..

-Sorun.. Sorun değil

-Çıkışta seni almaya gelirim. Ama bu kez sivil olacağım

-Sabırsızlıkla bekliyorum

Dersler hep mi böyle sıkıcıydı? Gün geçmek bilmedi sanki gün boyu. Ama nihayet son dersin bittiğini hoca müjdelediği zaman koşarak candan aşağı baktım. Gelmişti. Ama göremiyordum. Çevresini bir sürü kişi sarmıştı çünkü..

Koşarak aşağı indim. Kalabalığın içinden çıkıp yanıma gelmeye başladığı an kalp atışlarım normal ritminde değildi artık...

Beyaz bir atlet üzerine geçirdiği kısa kollu kot ceketi ve altındaki kot pantolonuyla tamamen bambaşka birisi gibi görünüyordu.