Stolen Love ~Hyunho

Söyleyin ona..

Hyunjin'den

Bu lanet yerde geçirdiğim 3. Haftaya girdik. Yarın yine görüş günü. Minhoyu görebildiğim tek gün..

8 yıl gerçekten burada nasıl geçecekti? Her hafta Minho böyle beni görmeye gelecek miydi? Ya işi çıkarsa biz 2 hafta birbirimizi görmeyecek miydik?

Ya Minho ben yanında yokken başka birisine aşık olursa.. Hırsız olmayan.. Ve en önemlisi parmaklıklar ardında olmayan..

Bi kaç kez abim ziyarete geldi. Şikayetini geri çekmeyen birkaç kişi ile bazı görüşmeler yapmış polis kimliğini saklayarak. Ve şikayetini geri çekebileceklerini söyledi. Eğer çekerlerse yeniden duruşmaya çıkarmışım ve cezam biraz daha azalırmış.

Eğer dışarıda beni bekleyen Minho olmasa burada değil 8 yıl, 80 yıl kalmak bile umrumda olmaz. Ama onu düşündükçe burası bana cehennem oluyor..

Yine yatağımda oturduğum ve fotoğrafımıza baktığım bir gün adının Kim Woojin olduğunu öğrendiğim çocuk yanaşıyor yatağıma. Bu çocuk daha önce burada ibnelere yer yoktur diyen kişi..

Fotoğrafı görüp iyice dibime sokuluyor:

-Kim bu adam? Neyin oluyor?

-Seni niye ilgilendiriyor?

-Yakışıklıymış. Merak ettim neyin olduğunu

Yakışıklı dediği an kıskançlığım yüzünden gafil avlıyor beni. O an bir homofobik olduğunu bile unutuyorum..

-Sevgilim! Minho benim sevgilim. Anladın mı?

-Demek adı Minho.
Ben de öyle tahmin etmiştim zaten

Bunu söyledikten sonra yanımdan hızlıca kalkıyor. Ama değişik hareketlerine alıştığım için fazlaca üzerinde durmuyorum.

Soobin ve Yeonjun yanıma geldiler

Soobin:
-Niye muhatap oluyorsun ki onunla?

Yeonjun:
-Sana kaç kez tekin birisi olmadığını söyledim!

-Arkadaşlar sakin olun o yanıma geldi..

Soobin:
-Yine de sen onunla çok konuşma. Ben yeni gelmiş olmama rağmen onu hiç gözüm tutmuyor

Yeonjun:
-Soobin hissediyorsa çıkar bence de. Onun hislerine güveniyorum

Yeonjun böyle diyince Soobin'in yüzünde gururlu bir ifade belirdi. Çok yakışıyorlardı ve aralarındaki elektriği fark etmemek için kör olmak gerekiyordu.

Changbin geldiği günden beri daha da yakınlaşmışlardı. Yeonjun tüm hislerini Soobin'e açıyordu. Acısını,sevincini, pişmanlığını..

Bir an önce yarın olmasını istediğim için onları Yeonjunun yatağına gönderdim ve uyumaya çalıştım. Minho ile olduğum günlerin hayaline dalmıştım ve bu uyumama yardımcı olmuştu.

Sabah bizimkilerle bir şeyler atıştırdıktan sonra içeri gelecek gardiyanı beklemeye başlamıştım büyük bir heyecanla. Ve kalbimin ritmini değiştirecek o olay gerçekleşti ve gardiyan kapıyı araladı

-Choi Yeonjun! Hwang Hyunjin! Choi Soobin! Sim Jaeyun! Ziyaretçileriniz var!

Yeonjun şaşkınlıkla gözlerime baktı.

-Bu kez yemin ederim benim parmağım yok

Soobin:
-Ailenden birsi gelmiş olmasın? Benim annem geliyor her hafta

-Annem öldü. Babamı da ben öldürdüm. Tek çocuktum zaten. Diğer akrabalarım da varla yok arasıydı bu olaydan sonra tamamen duman oldular..

-Gittiğimiz zaman göreceğiz. Hadi yürüyün.