Arkadaşlar bu bölüm ezel dizisinin bir sahnesinden esinlenilen ufak bir kısım içeriyor bilginize..
Hyunjinden
Gözlerimi Minhonun kollarında açmayı hayal ederek uyumuştum. Ama uyandığımda rahatsız bir ranzadaydım..
O mahkeme salonundan çıkıp gittiğinden beri Minhoyu hiç görmedim. Bugün bu lanet yerde geçirdiğim 3. Günüm..
3 gündür hiçbir şey yapmadım. Verdikleri ölçüde yiyip içiyorum. Ama bir şeyler yemekteki tek amacım olur da bir gün Minhoyu görürsem diye..
3 gün içinde burada kendime bir arkadaş edindim. İsmi Yeonjun. Yeonjun bana göre neşeli birisi. Hapiste gibi değil sanki. Öylesine bir arkadaşa bakmak için girip de ortamı sevmiş gibi bir havası var.
Yine yatağımda yalnız oturduğum bir gün Minho ile olan son fotoğrafımıza bakıyorum.. İyi ki çıkarttırmıştım..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ne kadar mutluyuz. Gülüşünde kayboluyorum bir süre.. Elimde fotoğraf, öylece bakarken Yeonjun oturuyor yanıma.
-Kardeşin mi?
-Sevgilim..
-Tanıdık geliyor sanki. Daha yakından bakmama izin verir misin?
-Fotoğrafı ona yaklaştırınca gözleri büyüyor.
-Polis değil mi bu adam?
Derin bir iç çekiyorum..
-Evet malesef polis.. Beni tutuklayan kişi oydu..
-Hyunjin.. Ne diyeceğimi bilemiyorum.. Çok zor olmuş olmalı. İkiniz için de.. Fotoğraftaki gülüşü samimi. Seni gerçekten sevmiş olmalı.
-Seviyordu.. Benim mahkeme kararım açıklandığı zaman gözyaşlarına boğuldu.
-Niye hiç ziyarete gelmiyor seni bir fikrin var mı?
-Çekiniyordur. Gururludur o. Belki de hiç gelmez 8 yıl boyunca..
-Gelecek bence. Ne zamn olur bilmiyorum. Ama elbette gelecek bir gün.
-Ya sen Yeonjun? Neden buradasın? Suçun neydi?
-Cinayet
Bir an ensemden bir ürperme geçtiğini hissettim. Bir katil oturuyordu yanımda..
-N-ne?
-Korkma.. Babamı öldürdüm
Gittikçe daha korkunç bir hal alıyordu her şey...
-Bir nedeni var mıydı?
-Nedeni olmasa öldürür müydüm hiç babanı? Sevgilime tecavüz ederken yakalamıştım..
-Yeonjun.. Bu nasıl olur? Nasıl yakaladın? Yani anlatmak istemezsen anlarım..
