Stolen Love ~Hyunho

Erkek arkadaşım

Minho'dan
Sabah haberlerini izledikten sonra televizyonu kapatıp sinirle kumandayı koltuğa fırlattım. Yine Arsen Lüpen bir soygun gerçekleştirmişti. Bu kez ülkenin ünlü sanatçılarından birisinin babasını soymuştu..

Ve tüm bunlar olurken yine elim kolum bağlı oturmuştum bir polis olarak. Kendimden utanıyordum. 2 yıldır bir türlü yakalayamadığım o Arsen Lüpen denen heriften tiksiniyordum.

2 yılda onlarca soygun yapmıştı. Hepsinde arkasında bir not bırakacak kadar da cüretkardı. Resmen polisle oynuyordu. Ne sanıyordu ki kendini? Yeni bir zodiac mı?

Sinirle yerimden kalkarak işe gitmek için evden çıktım. O anda kapının önünde beni bekleyen Hyunjinle karşılaştım.

-Seni beklemiyordum

-Dün geldin ya. Aklım sende kaldı. Gelip bir bakmak istedim o yüzden.

-Gerek yoktu aslında dün her şeyi hallettik zaten.

Omuzlarını düşürdü mutsuzluk içinde.
-Gideyim mi?

-Gitme. Yani öyle sinirli cevap vermek istemedim. Biraz sinirliyim şuan aslında. Sana yansıttım özür dilerim

-Niye sinirlisin ki?

-Dün gece.. Arsen Lüpen yine bir soygun gerçekleştirmiş.

-Yine mi ya? Gerçekten cüretkar birisi. Umarım yakalarsınız en kısa sürede.

-Umarım Hyunjin. Yürüyelim mi?

-Hm hm

Yanımda yürümeye başladığında ne kadar da masum görünüyor. Nasıl senden şüphe edebilecek kadar ahmaktım?

Arsen Lüpen ol veya olma. Senden etkileniyorum ve bu duygudan kaçamıyorum. Hatta iyi ki Arsen Lüpen değilsin Hyunjin. Yoksa benimle bu kadar iyi oynayan birisinden etkileniyor bile olsam ona zarar verebilirdim..

-Minho dün için özür dilerim. Onlar ne bileyim biraz öyleler. Bize geldiğin zaman seni doğruca odama götürdüm her an bir şeyler yapabilirler diye. Ama dün koridordan geçerken de şahit olacaktın. O yüzden içeri alamadım.

-Sorun değil. Sadece seni orada bıraktığım için üzüldüm biraz sonra.

-Çok tatlısın

-Sen de öylesin.

-Minho.. Hala bana kızgın değilsin değil mi? O geceden sonra..

-Kızgın olsam yanımda yürüyor olmazdın. Kırgınım sadece

-Minho gerçekten üzgünüm. Daha çok yeniydik. Korktum bir anda elini oramda hissedince.. Çok üzgünüm..

Nasıl senin gibi birisinden şüphelenebildim ki? Sana nasıl kızgın kalmaya devam edebilirim? Gözlerime baktığın an söylediğin her şeyin doğru olduğuna %100 inandırıyorsun beni..

Elini elime aldım yavaşça. Elini tutunca bakışlarının büyüdüğünü hissettim. İlk adımı atan ben olmama rağmen çok heyecanlanıyordum. Ama onun da aynı heyecanı yaşadığını bilmek beni rahatlatıyordu..

Yavaşça elime sardı uzun parmaklarını. Yol boyunca bir an bile bırakmadı elimi. Telefonu çaldığında bile elimi bırakmamak için farklı tarafta olan elini atıp açmaya çalışması çok tatlıydı.

Kim olduğunu gördüğüm zaman sinirle çatıldı kaşlarım. 'Beom '

-Efendim Beomgyu.. Derse geliyorum.. Yanımda kim mi var? Sana ne Beomgyu?

Son dediğinden sonra telefonu elinden alarak sesi hoparlöre aldım.

-Yanında ben varım kardeşim. Bi sorun yoktur senin için umarım?