දෙවනි කොටස

1.8K 243 135
                                    

කමෙන්ට් ගෝල් 50//

"ඔහුව ගෙන යන්න... විශුද් කුමරුනි, මදක් ඉවසන්න. ඔබ ජීවත් විය යුතුයි කුමරුනි. ඒ අධම මනුෂ්‍යාගෙනුත් , ඒ කලගුණ නොදත් අසුර රජුගෙනුත් පලි ගන්න. විශුද් කුමරුනි , ඔබයි ලංකාදීපයේ දේව ගෝත්‍රිකයන් ගෙ එකම බලාපොරොත්තුව. ඔබයි පංච මහා ගෝත්‍ර එක් ධජයක් යටතට ගන්නේ.. කුමරුනි , මදක් දරා සිටින්න. ඔබට නෑ මිය යාමට දෙනුයේ"

"සං..ජෝ...."













දැඩි වේදනාවක් මොලේ සිසාරා පැතිරෙන කොට විශුද් ඇස් දෙක ඇර ගත්තා. ඇඟේ පැත්තක් පණ නැහැයි වගේ දැනෙනකොට අඳුරු උන ගුහාවේ විශුද් ඒ මේ අත බැලුවේ හුරු පුරුදු දසුනක් හෝ පුද්ගලයෙක් බලාපොරොත්තුවෙන් උනත් ඔහුට දැනුනේ නහය සිසාරා යන සැර ඖෂධ පුසුඹ විතරයි. කොන්ද  මැදින් දැඩි වේදනාවක් ඇති වෙනකොට තමන්ගෙ උදරය පසාරු කරගෙන ' ධෛතියදර* ' අසිපත ගමන් කල  ඉසව්ව ඔහු අල්ලලා බැලුවත් , තව දුරටත් ඔහුට එතැනින් වේදනාවක් ඇති උනේ නැහැ. හිස බමන්නා වාගේ දැනෙනකොට ඔහු ඔහුව ගිල්වලා තිවුන අඩි ගනනාවක් ගැඹුරු බෙහෙත් ඔරුවෙන් බිමට බැස්සා.

"සංජෝ... මම ඔබට අවවාද කලා. ස්වභාව ධර්මයෙ නීතින් උල්ලංඝනය කරන්නට නිර්භීත නොවෙන ලෙස!! ඔබ කුමක්ද කලේ... ඔබ..?"

විශුද් හිස අල්වාගෙන ගල්ලෙනෙ බිත්තියකට හේත්තු උනා. අඳුරට ඉක්මනින් හුරු වෙන බළල් ඇස් දෙකකට උරුමකම් කිව්ව විශුද්ට බෙහෙත් ඔරුව පාමුල බිමේ පරණ උන රුධිරයෙන් ඇන්දා උනත් තවමත් ඉතිරි වෙච්චි සලකුණු පෙනුනා. හිස අල්වාගෙන එතැනම ඉඳ ගත්ත විශුද් ගල් ලෙනේ ඉහල බැලුවත් , එහි ඇඳි සියළුම රටා විනාශ වී ගොහින් තිබෙන අයුරු දුටුවා.

"සංජෝ!! උඹලා මේ මොකද කලේ? උඹලා ස්වභාව ධර්මයට පිටු පාලා පිසාචයන්ගේ උපකාර පැතුවා? සංජෝ උඹලා එදා රාත්‍රියේ කුමක්ද මට..? ආහ් හිස"

විශුද් හිස අල්වාගෙන වට පිට බලනකොට ඔහු දැක්කේ මෙතුවක් වේලා විශුද්ට නොපෙනුන එලියක්. හවස් යාමයක පායන රතු පාට හිරු ගෙ එලියක්!
හදිස්සියේම ඒ එලිය විශුද්ගෙ ඇහේ ගැටෙනකොට විශුද් ගල් ලෙනේ බිත්තියට තමන්ගෙ බර දීලා නැගිට්ටා.

පුනරාගමනWhere stories live. Discover now