Gülen Yüz

12. Bölüm: Ates'in Ateşleri

"Ne demek istedin şimdi?"
"Hiç öyle mırıldaniyordum."
Efla tekrar sınıfa gitti.
"İşin bitti Atlas."
Ateş sınırlı bir sekilde okuldan çıktı ve Atlasi sakladıkları mekana girdi.
"Yakiyoruz burayı yeni bir yer bulun."
"Ama efendim?"
"Dediğimi yap yoksa senide burada yakarım."
Ateş , Atlas'ın durduğu odaya girdi.
"Efla, baya sadık kızmış."
"Ne?"
Ateş, Atlas'a gelisi güzel bir yumruk çaktı. Atlas, tekte kan kustu ve sandalye ile birlikte yere cakıldı.
"Bittin sen oglum." Ateş kendini yırtarcasına Atlas'a yumruklar savuruyordu. Ama Atlas'ın yaptığı tek şey gulmekti.
"Elinden geleni ardına koyma."
Ateş odadan çıktı ve babasının yanına gitti.
"Baba, Atlas'ın kaldigi odayı yakacagiz."
"Neden?"
"Canım öyle istedi."
"Peki, ama kontrol-"
"Tabiki baba."
Ateş elinde bir kutu benzin ve bir çakmak ile odaya geri döndü.
"Yakıyorum burayı."
Atlas ise o kadar bitkindi ki nefes alacak gücü yoktu.
Önce benzini odanın her yerine döktü, sonrada çakmağı yere attı.
"Kolay gelsin."
Bütün oda alev aldı ve odadan çıktı.
"Beyler şu oda yanıyorda bir 10 dk sonra söndürün."
"Tamam efendim."
20 dk sonra
"Bu koku ne yaa?"
"Yangın, sondurmeyi unuttuk!"
Bir takım erkek odaya suyla daldı.
"Adam yerde yatıyor!"
Atlas yerde ölü gibi yatıyordu.
Takım elbiseli adamlardan biri gelip Atlas'ın nabzini kontrol etti.
"Yaşıyor."
Odayı hızlıca sondurduler ve Atlas'ı revire götürdüler.
"Ev kazası."
"Tabii anlıyorum."
20 dk sonra
"Hadi bakalım, bu sefer yirttin."
"Ne istiyorsun?"
"Demiştim, Efla'yı."
"Boşuna uğraşma."
"Göreceğiz."
Hemşire geldi
"Taburcu olabilirsiniz."
"Teşekkürler."
Atlas kapisinin önüne kadar gelen limuzin araba ile geri mekana gitti.
"Şimdilik başka odada kalacaksın, ama yine sandalyeye bağlı olarak."
Atlas konuşmuyordu. Oldukça bitkindi daha 2. Günden iyice yorulmuştu. Ama bu eziyet kim bilir daha ne kadar uzun sürecekti?
Adamlar Atlas'ı bağlandıktan sonra çıktılar.
Atlas ise kameradan Efla'yı izliyordu. Ama Efla'da bir tuhaflık vardı.
"Dayanamiyorum artık."
Atlas bir anda dirildi ve ayaklandı.
"Neye?"
Sonra bir tel konusmasi yaptı.
"Alo, evet Ateş evime gel."
"Ne? B-benu ne çabuk unuttu?.."
Atlas bu sefer çökmüştü. Çünkü Efla'ya çok guveniyordu.
Efla        (40 dk önce)

"Ne yani, onunla sevgili mi olmalıyım? Bunu mu söylüyorsun Karan?"
"Eh, mecbur. Atlas'ı bulana kadar. Dayanacaksin, Atlas için."
Şimdi
Ateş kapıyı mutlu mutlu çaldı.
"Hoşgeldin."
"Hoşbuldum."
"Ee, neden çağırdın beni bakalım?"
"Direkt konuya gireceğim."
"Tabii dinliyorum."
"Ya ben seni geçen gün reddettim yaa?"
"Maalesef."
"Şimdi ben sana teklif ediyorum. Çıkalim mı?"
"G-gercekten mi?"
"Evet."
"Olur, ama neden böyle bir karar verdin? Ne değişti?"
"Ben. Atlas yok zaten şu an. Belki ölmuştur. O yüzden onu Unuttum. Başka denuzlere yelken açacağım."
"Doğru yol bu."
"Evet."
"Yani biz şimdi, sevgili miyiz?"
"Evet."
Atlas şok içindeydi. Ekrana kitlenmis durumdaydi. Efla'nın onu bu kadar hızlı satabileceğini dusunememisti.
"Ben dayanacagim Efla. Ölü ya da diri. Bir şekilde dayanacagim."