Hayat şuan bir tren gibiydi.
Bazen hız treni oluyor, bazen korku treni bazense normal bir trene dönüşüyor.
Bu trene binenler ne zaman biteceği belli olmayan bir yolculuğa çıkıyor, bu yolculuk esnasında bir gün inecekilerini unutuyorlardı.
Bu yolculuk kimisi için bir trenden fazlası iken kimisi için düz bir yol gibiydi.
Kimisi bu yolculukta en rahat koltukları tutmaya çalışırken kimisi tekrar ineceğini bildiği için ayakta durmaya bile razıydı.
Her gün birinin indiği yahut bindiği bu trende ben neredeydim?
Ya da nereye gidecektim.
Trenden inme zamanım geldi mi? Yoksa daha kalacak mıydım bu trende?
Nereye gideceğimi bilmiyordum. Kapının eşiğinde durmuş insem mi girsem mi karar veremiyordum.
Tekrar içine girsem bir gün ineceğimi unutur muydum?
Yahut insem tekrar dönmek ister miydim?
İnmeye hazır mıydım? İnmeye hazır olunur muydu?
O an gözüme annem göründü. Arkasında babam onların arkasında Arya ve diğer kızlar.
İçeri girmek istedim. Annemi, babamı, ailemi, arkadaşlarımı bırakmak istemedim. Onların yanından ayrılmak istemedim.
Ayaklarım istemsiz bir şekilde içeriye doğru bir adım attı.
O an etrafta bir ışık göründü. Kısık kısık konuşmalar belirdi. Yavaş yavaş herşey aydınlanmaya başladı. Karşımda beyaz önlüklü biri belirdi.
Tam herşey bitti artık içeriye giriyorum derken kanlar için de bir çocuk bana çarparak trenden aşağı düştü.
Çocuğun bana çarpması beni yerimden sarsıp trenden düşme seviyesine getirdi. Ayaklarım trenden dışarı adım atacakken tuttu kollarım beni.
Ben öylece tutunurken sırayla üstü başı kanlar içinde çocuklar bir bir düşmeye başladı.
Ağzım açık şaşkınlıkla ve dehşetle onlara bakarken trendekiler öylece durmuş onları izliyordu. Çocuklar birer birer düşerken onlar yalnızca izliyordu. Yalnızca anneleri onları tutmaya çalışıyor ama onların da gücü yetmiyor evlatlarının peşi sıra düşüyorlardı.
Çocukların bir tanesi daha düşerken elimden tutmak istedim. Düşmesini engellemek onu kurtarmak istedim.
Bir elim ile trene dokunurken bir elim ile henüz 3-4 yaşlarında ki çocuğu tutmaya çalışıyordum.
Ben çocuğu tutarken, onu içeriye çekmeye çalışırken arkadan bir kaç kişi onu aşağı itiyor, düşürmeye çalışıyordu.
Çocuğu bile zar zor tutarken onların itmesi kapıyı tuttuğum elimi zorluyordu. Ellerim yavaş yavaş kayarken başıma inanılmaz sancılar girmeye başladı.
O an çocuk elimi bıraktı... Kendisi bıraktı... O yeşil gözleri ile gözlerimin içine baka baka bıraktı...
Tutmaya çalıştım onun ardından inmek istedim.
Elimi birakacakken kulağıma sesler gelmeye başladı.
- KALBİ DURUYOR. HASTAYI KAYBEDİYORUZ. DOKTORA HABER VERİN
- RÜVEYDAAA HAYIR RÜVEYDA
- Bu sesler nereden geliyor? Kimin sesi hiçbir şey algılayamıyordum. Yalnızca ellerimden kayan çocuğa bakıyordum.
O yeşil gözleri öyle masum bakıyordu ki...
Bırakmak istemedim. Daha sıkı tuttum. Ama ben tutmaya çalıştıkça başımda ki ağrı gitgide dayanılmaz hale gelmeye başlıyordu.
O an çocuk kaydı elimde yalnızca bir bez kaldı...
Çocuk gitti... Onu itenler kazandı çocuk düştü...
Atlamak istedim ardından gitmek yanında olmak istedim. O yeşil gözleri kapanmasın hep umutla baksın istedim.
Ve ellerimi bıraktım.
Trenden aşağı düşmeyi umud ederken biri tuttu ellerimden. Ve beni trene geri çekti.
Ne olduğunu anlamaz halde beni tutan kişiye bakmaya çalıştım ama yüzü görünmüyor yalnızca mavi ceketi görünüyordu.
Bakışlarım ellerime kaydığın da elimde çocuktan geriye kalan şey gözlerimin dolmasına sebep oldu...
Kırmızı, yeşil, beyaz ve Siyah renkleri ile Filistin bayrağı...
Gözlerim dolu dolu trenin kapısına baktığım da düşmek üzeri olan onlarca çocuk... Her birini koca cüsseli insanlar birer birer itiyor. İşte o an anladım onların ardından gitmem değil onların gitmesine engel olmam lazımdı.
Gözlerim yavaş yavaş aralandı... Beyaz bir ışık çarptı İlk gözlerime. Sanki aylardır ışık görmemişçesine yandı gözlerim.
Gözlerimi kırpıştırarak etrafa bakındığım da gördüm onu.
Mavi ceketi ile kapının kenarında durmuş buraya bakıyordu...
*
*
*
Selamün Aleykümmmmmm
Bölüm nasıldı?
Lütfen OY VERMEYİ VE SATIR ARASI YORUM YAPMAYI UNUTMAYINNNN
Okunma sayısı çok hızlı artıyor (bende şok içindeyim jsjs) ama oy yok (!) 🥺
Okuyucularımı bilmek benim de hakkım değil mi?
Neyse Allah'a emanet olun ♥️ Seviliyorsunuz 😍
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nasip/Texting
De Todo@dargınprenses:Çarpraz sorguya mı çekiliyorum? @sevimliteyze2343: Çarpraz değil ama isteme sorgusu sayabilirsin canım @dargınprenses: nE? @sevimliteyze2343: Oy kıyamam heyecanlandın mı sen? @dargınprenses: Noluyooo @sevimliteyze2343: Şu oluyor: ALLA...
