(medya Tam bir mutlu aile tablosu)
İyi okumalar...
İcardiden...(✿ )...❤️
İ-" nasıl yok lan "
Diye bağırdım sinirle. Fazlasıyla sinirliydim. Sevdiğim çocuk düşmanım tarafından kaçırılmıştı ve ben hiç bir şey yapamıyordum.
Hayatımda ilk defa korkuyordum...
Sinirle çalışma masasındaki her şeyi yere fırlattım. Ellerimi saçıma atıp sinirle çektim. Yoktu. Sevdiğim çocuk hiç bir yerde yoktu.
N-" efendim her yere baktık dzekonun tüm mekanlarını arattık ama hiç bir yerde yok evine yazlığına her yere baktık ama yok ne ondan ne de keremden bir iz yok "
İ-" çıldırıcam "
Sinirle odadan çıkıp salona girdim. Tam tamına bir gün olmuştu. Bir gündür kerem ortada yoktu. Ve onu bulamamak sinirlerimi bozuyordu. Keşke diyordum içimden keşke zamanında o şerefsizi öldürseydim.
Y-" kardeşimden bir haber var mı buldunuz mu "
Ağlayarak yanıma gelen çocuğa başımı iki yana sallayarak cevap verdim. Yunusun ağlaması daha da şiddetlenince zaniolo destek olmak adına kollarını yunusa sardı.
Z-" hiç bir iz yok mu "
İ-" yok hiç bir iz yok sanki yer yarıldı içine girdiler "
Z-" sakin ol keremi bulmak için sinirlerine sahip çıkıp sakinliğini korumak zorundasın "
Derin bir nefes alıp yutkundum. Elimde hiç bir bilgi yoktu ve böyle eli kolu bağlı durmak sinirlerimi bir hayli bozuyordu.
Keremi istiyordum...
İ-" Nelson "
Nelson adını duyduğunda hızla yanıma geldi.
N-" buyrun efendim "
İ-" dzekonun üstünde ne varsa taratın "
N-" nasıl yani "
Diyerek şokla bana baktı.
İ-" evlerini yazlıklarını şirketlerini galerilerini barlarını anlayacağın tüm mekanlarını taratın "
Z-" İcardi- "
İ-" bunu haketti... Dediğimi hemen yap nelson "
N-" p-peki efendim "
Sinirle güldüm. O adam sevdiğim çocuğu kaçırmanın bedelini çok ağır ödeyecekti. Önce malıyla sonra canıyla.
İki yılın ardından ona kavuşmuşken kaybedemezdim. Ben onsuz yaşayamazdım. O benim herşeyim. Hızla salondan çıkıp az önce dağıttığım çalışma odama girdim.
Kendimi tutamıyordum. O şu an ne haldeydi ki o şerefsizin onun kılına bile zarar vermediğini biliyordum onda o cesaret yoktu. Gerçi keremi kaçırma cesareti de yoktu ama öleceğini biliyor ama kereme zarar verirse ölümünün kesin ve ağır olacağını da biliyor.
Kendimi yere atıp ellerimi saçlarıma attım. Kendimi çok güçsüz hissediyordum. Ben kerem yokken nasıl yaşamışım anlamıyorum. Şimdi ise nefesim olmuş ve yanımda değil. Nefes alıyorum ama bir anlamı yok.
•••
Yazardan...💛❤️
Gözlerini yavaşça açıp etrafına baktı. Fazla karanlıkta kaldığı için gözleri yanıyordu. Kendine geldiği zaman bir sandalyeye bağlandığını görünce endişeyle tekrar etrafa baktı.
