NALİN ERDEM
"Sen avuçlarımda yıpranmış defterime karalamaya cüret edemediğim sözüm, karanlık odalarda yalnızlığım duyar da üzülür diye mırıldanmaya korktuğum ezgimdin Ozan. Hiç haberin olmadı. Oysa ben henüz besteleyemediğim şarkımın en isyankâr not...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Bir garibin yüreğinde kanat çırpar saklı bülbül. Adını sayıklarken yeri yurdu bir dal güldür. Sen kendine o gülün dalındaki diken olmayı mı reva görmüştün?'
1999
Hozan'ın çağırısıyla herkes sahnenin önüne toplanmıştı. Tek elini belinin ardına sabitleyip sıra halinde dizilmiş ekibe baktı. "Beni tanımayan varsa... Hozan Merxas. Hanımefendi de..." dedi bana dönüp. İsmimi söylemeden duraksadı. "... Ayşen Hanım. Benim menajerim. Aynı zamanda bu gece sahnede partnerim olacak."
Başımla kısa bir selam verdim. Herkes karşılık verince şaşırmış ikinci kez selam vermeye kalkmıştım.
Beni ufaktan bir heyecan saracak oluyor.
"Şimdi sizi tanıyalım," dedi Hozan. Sırayla herkese önce ismini sonra sahnedeki yerini sordu. Enstrümanları sorguladı. Sanıyorum söyleyeceği şarkıları belirlemede ölçüt olarak kullanacaktı. Çünkü ara ara bazı şarkıları çalıp çalamayacaklarını da soruyordu.
Herkesle konuştuktan sonra ceketini çıkardı. Sonra cüzdanını ve saatini. Ceketle eşyalarını bir masaya bırakıp sahneye atlayarak çıktı. Gömleğinin manşetlerini katlamaya başladı. "Hadi bakalım. Sahneyi kuruyoruz gençler!" Bana döndü. Elini uzattı.
Uzattığı eli düşünmeden tuttum. Bir ayağımı kaldırıp sahneye koyduğumda beni kuvvetle çekip yanına almıştı. "Yanımdan ayrılma."
