No more | Ongoing

දෙවෙනි කොටස

"රේණූ කෝ මේ පුතාගෙ බෑග් දෙක කාමරෙන් ගිහින් තියන්න...එන්න පුතේ ඇතුලට ගිහින් වොශ් එකක් එහෙම දාගන්නකෝ "

"අහ් කොල්ලට තනියෙම බෑනෙ යමු මාත් එන්නම්"

"අනෙ නෑ එහෙ ම ඕනි නෑ මාමේ මට පුලුවන්.. මේ කකුලයි අතයි චුට්ටක් ඩැමේජ් වෙලා විතරයිනෙ"

කොලඹින් හුගාක් දුර ඇවිත්.... හරියට හැංගිලා තියෙන වෙනමම ලෝකයක් වගේ මේක....කොන්ක්‍රීට් දාපු පාරවල් වෙනුවෙට පස් පාරවල්... උස ගොඩනැගිලි වෙනුවට බාගෙට වැඩ ඉවර කරපු ගඩොල් වලින් හදපු ගෙවල් එක්ක මේ ගෙදර වගේ වලව්වක පෙනුම තියෙන ගෙවල්තුත් දෙක තුනක් තිබුනා .... පාරෙන් වම් පැත්තට වෙන්න යායට පැතිරිලා ගියපු වෙල් යායක් එක්ක තව මොනාදෝ වගා කරපු හේන් වගයක් ..... අහල දැකලා තිබුනට ඇස් ඉස්සරහ දැක්කෙ එවෙලෙ වෙද්දි ඒ දැනුන අමුතු හුරුව මොකක්දෝ මතකයක් ඇවිස්සුවා....ම්හුම්.... ඕනිවට වඩා මනෝ ගහන ඒවගෙ ප්‍රතිඵල තමයි ....
ආහ්...එකපාරටම මොකක්ද මේ උනේ...

ඊයෙ රෑ මං හොස්පිට්ල් එකෙන් මෙලී එක්ක ගියේ එයාගෙ එපාර්ට්මන්ට් එකට ... මං යද්දි එහේ ටිකක් මැදිවයස පහුකරමින් වගේ ඉන්න වලව් කියන්න පුලුවන් පෙනුමක් තියෙන මනුස්සයෙක් හිටියා ...

"මේ...."

මං සාලෙට යද්දිම ඒ මනුස්සයගෙ මූනෙ මැව්නෙ හරි ලෙංගතු හිනාවක්... ඒකත් එක්කම ඒ මනුස්සය මගේ දිහා හොද ට බැලුවා ඒකෙ කිසිම නරක හැගීමක් තිබුනෙ නෑ නිකන් තමන්ගෙ පවුලෙ කෙනෙක්ව අවුරුදු ගානකට පස්සෙ දැක්ක වගේ අනේ මං ද ...කොහොමත් මං ලගක ඉදන් මිනිස්සු ගැන ඕනවටත් වඩා සැකෙන් බලනවද කොහෙද .. මං මේ කියාගෙන හැරුනෙ තාමත් මගේ අතින් අල්ලගෙන ඉන්න මෙලී දිහාවට..

ඔව් මෙලී කලින් කිව්ව වගේම ඒ මගේ අම්මගෙ එකම සහෝදරයලු...
වැඩි විස්තර කිව්වොත් එයා ඒ ගමේ ඉස්කෝලෙ ප්‍රින්සිපල්ලු ඉතින් මටත් එහේම පත්වීමක් ලේසියෙන් ම ගන්නත් පුලුවන් ලු ... ඒ පවුලෙ ඉන්නේ මාමයි නැන්දයි එයාලගෙ දුවයි පුතයිලු

ඒ දෙන්නම මට වඩා බාලයිලු කෙල්ල ඕලෙවල් ලු කොල්ල මේ පාර A/l ලු
තව මොනවද.....

මේ මිනිස්සුන්ගෙ ගිය ආත්මෙ ගැන විතරයි මං හිතන්නෙ මෙලී දන්නෙ නැත්තෙ ... අනිත් හැම දෙයක් ගැනම හොයාගෙන, ඔය වගේ, විස්තරයක් තමයි මට කිව්වෙ....