No more | Ongoing

දහවෙනි කොටස

මාස දෙකහමාරකට පසු........

කාලෙ ගෙවෙන්නෙ පැය තත්පර ගාණට ..... මගේ ජීවිතේ ප්‍රශ්න පත්තරයක් වගේ... විසදුම් තියෙය් ද කොහොමද ඒවා හොයාගන්නෙ තියා මේ ප්‍රශ්න කොහොමද ඇති වෙලා තියෙන්නෙ කියන්නව්ත් මට හිතාගන්න බෑ.... මං දැං මේ හරියට අදුරන්නෙවත් නැති ඒත් මේ පුංචි කාලෙට මගේ ජීවිතේ ඇතුලෙ පවුල කියල තැනක් හදාගත්තු ජීවිතේ ට ඇවිත් මාස දෙකහමාරක් විතර....

ඉස්කෝලෙ ඇතුලෙත් සර්ලා ටීච'ස් ලා ගොඩක් ෆ්‍රෙන්ඩ්ලි උනා වගේම තමයි 12 13 ක්ලාස් වලත් පහල ක්ලාසස් වල ලමයිතුත් මට ගෙනාවෙ මාරම සැහැල්ලු හැගීමක්....
ඒ කාලෙ ඇතුලෙ සිද්ධ උන දේවල් වලින් විශේශම දේ තමයි මට වඩා වයසින් බාල උනත් යාලුවෙක්ට එහා සහෝදරයෙක් තාත්තෙක් විදිහට මං කෙනෙක්ව දකින්න පුරුදු උනා..... සහෝදරයෙක් ගෙ ආදරේ තාත්තෙක්ගෙ ආදරේ මොනවගෙද කියන්න මං දන්නෙ නෑ තමයි ඒත් විනුද් ගෙන් හම්බුනේ ඒ ආදරේ කියල මං විශ්වාස කලා.... ඒත් මට තාමත් පිසිකල් ටච් එක කම්ෆටබල් නොවෙද්දි විනුද් මාව තේරුම් අරන් තිබුන විදිහ මට පුදුම හිතුනා.....

හැමදාම මාත් එක්ක ප්යින් ම ඉස්කෝලෙ එන ගම්ණ් ගමේ තියෙන දේවල් ගැන එයත් දන්න නොදන්න හැමදේම කියව කියව ගම වටේම මාව එක්කගෙන යන්නත් විනුද් පුරුදු වෙලා හිටියා... එයාටත් අමතක සමහර තැන් තිබුනා චූටි මතක් කරපු මොකද මෙයා අවුරුදු ගානක් කොලබනෙ ඉදල තියෙන්නෙ...

ඉස්කෝලෙදි පවා විනුද් පුලුවන් හැමවෙලේම හිටියෙ මාත් එක්ක.....
මං සර් කෙනෙක් කියන එක දහ සැරයක් විතර දවසට මතක් කරන්න වෙන තරමට ම ,විකාරයක් කියල හිතෙන තරමටම මූ මගේ පස්සෙම ඉන්න ගත්තා..... මුල් දවස් ටිකේ එහෙම නැතුව එකපාරටම එහෙම උනාම මට ඒක හරි අමුතුයි ... මං කොල්ලෙක් තමයි ඒත් මට කවදාවත් යාලුවො කියල කවුරුත් හිටියෙ නෑ ... හිටපු එකම කෙනා මෙලී කියන්නෙත් කොලු ගති තිබ්බට කෙල්ලෙක් .. එතකොට විනුද් මං ගැන කෙයා කරන විදිහ ගෙදරින් දෙන්නටම එක බත් එකක් විතරක් ගේන තරමටම අපි ඉස්කෝලෙදි ත් ලං උනා හොද ම යාලුවො විදොහටත් වඩා සහෝදරයො විදිහට ..... ඒත් ඒක ටිකක් හරි මදි ඕනවට වඩා ඕවර් යනව වගේ දැනෙන තැන් තිබුනා මොකද ඒක ඉස්කෝලයක්.... කතා හැදෙන්නෙ ඉස්කෝලෙ ප්‍රින්සිපල් ගෙ පුතා නිසා ඒ පැත්තට වාසියට ලං වෙලා කියලනෙ ඕවට.... පුංචි දේටත් ඕනවට වඩා හිත රිද්ද ගන්න එකේ මට ඕනි උනේ නෑ තව අවුලක් හදාගන්න.... ඉතිං සමහර වෙලාවට පීරියඩ් කට් කරගෙන නිකන් ඉන්න බැරුවට කෑම එකක් නොගෙන තට්ටු තුනක් බඩගාගෙන මේකා එද්දි මං එහෙම නොකර පන්තියට යන්න කෑගහද්දිත් මූ එහෙම එන එකට මං මටත් හොරෙන් ආසාවෙන් ඉදලද කියන්නෙ පුරුදු වෙලාවට එන්න පරක්කු වෙද්දි මට දුක හිතෙන තරමටම මං ඒ පොඩි එකාව බලාපොරොත්තු වෙන්න අරන්තිබුනා.....