No more | Ongoing

විසිතුන් වෙනි කොටස

"අප්පච්චි දැන් බඩගිනී නෙ "

"ඉන්න ලමයෝ තව ටිකක් ඉස්සහින් නවත්තනවා"

" ඔව් ඉතින් අම්ම කිව්වොත් අප්පච්චි අපි ඔලුවෙන් හිටන් කිව්වත් අහන එකක් ඇයි ....ඒත් තව ගොඩක් දුරයිනෙ අප්ප ඔය කඩවල් වලට "

" ඉවසන්න පුරුදු වෙන්න ලමයෝ මුලින්ම අනික...ඒ පොඩි පෙට්ටි කඩවල් වල කෑම රසයි.... ඒ වගේම අප්පච්චි කොහොමත් මං කියන ඒවා අහන්න ඕන තමයි නැද්ද මහත්තය "

"ම්ම්ම්.....

" එච්චර නෙ පුලුවන් ...ලොකූ... සුදූ..කෝ මේ දෙන්න ඉන්නවද නැද්ද නෑනෙ මොකෝ සද්දයක්වත් නැත්තෙ පිටිපස්සට ම වෙලා"

උදේ පාන්දර ඇහැරිලා මේ මාමගෙ කැබ් එකේ නැන්දලගෙ දිහා යන ගමන්... විනුද් ලගෙ නැන්ද උනාට මට කවුරු වෙනවද කියන්න දන්නැති නිසා මාත් ඉතින් හැම කෙනාටම නැන්ද මාමා තමයි....

උදේම ඇහැරුනු නිසා මෙච්චර වෙලා මං හිටියෙ විනුද්ගෙ උරහිසේ නිදාගෙන.... හැබැයි මං ඇස් පියා ගත්තෙ ශටර් එකට ඔලුව ගහන් උනාට ඇස් අරිද්දි හිටියෙ උරහිසක් උඩ බෙල්ලක් අස්සෙ ඔලුව ගහන් ... මං ඇහැරිලා විනාඩි විස්සක් විතර ඇති විනුද් මගේ බෙල්ල අස්සටම ඔලුව ගහගත්තා... මූ තව තව අස්සට රිංගන්න හදනව .... තව කොහේ රිංගන්න ද... මං ඔලුව තියන් ඉද්දි මගෙ ඔලුවට ලාවට ඔලුව තියන් හිටියෙත් කොල්ලටත් අමාරු නිසාද මං දා...

මං බෙල්ල යන්තන් පහලට හරවලා ඒ ලාවට රැලි ගැහුන කොන්ඩෙට තොල් ලං කලා... ලැවෙන්ඩර් සුවදයි... මගෙ කොල්ල... එහෙම කියන්න මට අයිතියක් තියෙය් ද තිබුනත් ඒ කොච්චරක් නම් පොඩි කාලෙකටද කියන්න මං දන්නෑ... ඒත් එතකන් ... මේ ලැබුන පුංචි අයිතිය අස්සෙ මං සැනසීමෙන් ඉන්නව කියල විතරක් මං හිතාගත්තා...

වයසට වඩා වැඩුන ඇග ජිම් ගිහින්දෝ පිම්බිලා තිබුන අත් පපුවට බැදගත්තු මේ පිරිමි රූපෙ දවසක කාටවත් ලං වෙන්න තියා හිතන්නවත් බැරි තැනකට යනව කියන්න මං දන්නවා... මොනව උනත් මං ඔයා ලග ඉන්නව කියන්න මට කොහෙත්ම අයිතියක් නෑ... ඒත් මං කොහේ හරි ඉදන් ඔයා වෙනුවෙන් බලන් ඉදියි කියන්න විතරක් මං දන්නව

කැබ් එකේ ලාවට සිංදුවක් ප්ලේ වෙද්දි මෙච්චර වෙලා චූටිත් හිටියෙ නිදාගෙන...මමයි විනුද්තුයි හිටියෙ පිටිපස්සට වෙන්න අපිට ඉස්සරහ චූටි නැන්ද පැසෙන්ජර් එකේ මාම ලග... යන්‍තම් නැන්ද කියවන සද්දයි ඒ කියවිල්ලෙ අන්තිමට මාමගෙ හ්ම් එකයි මේ ගස් කොලන් වට්වෙච්ච පාරක හදිස්සියෙන් යන වාහනයක් දෙකක සද්දෙයි ඇරුනම
ස්ලෝ එකේ ප්ලේ වෙන සෝන්ග් එකයි.. භාගෙට ඇරපු වින්ඩ්ස්ක්‍රීන් එකෙන් ලාවට එන සීතල සුලගයු බෙල්ල පාමුලින් ම දැනෙන මං ආසම සුවදයි ... බෙල්ල අස්සෙ ඉන්න ඒ සුවදෙ අයිතිකාරයයි කොල පාට වටපිටාවයි අතේ තිබුන ජේන් අයර් පොතයි එක්ක මට පුදුම තරම් සැහැල්ලුවක් දැනුනා....