හත්වෙනි කොටස

199 15 5
                                    

අද හරි විශේෂ දවසක්.... මට දැනුනෙ හරියට මං හැමදේම මුල ඉදන් පටන් ගන්නව වගේ හැගීමක් ....
ඒලෙවල් ඕලෙවල් ලමයින්ට චිත්‍ර වලට අමතරව ජැපනීස් උගන්නන්නත් මට අවස්තාව හම්බුනා වෙද්දි කොහොමත් බිසී වෙන්න පුදුම තරම් කැමති මං ඒ අවස්තාව හදවතින්ම භාරගත්තා...
කැම්පස් එකේ පලවෙනි ඩේ එකත් එක්ක ගත්තම ඊට වඩා සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් හැගීමක් මට දැනුනා...

මෙහේ හරි ලස්සනයි ගොඩක් ම පාරවල් එහෙම කදු වගේ තියෙන්නෙ ...
දවල්ට ගිනි රස්නෙ උනාට උදේටයි රෑටයි සීතලයි ... හවස තමයි ලස්සනම සීතල හුලග එක්ක යන්තම් මීදුම....  ගෙදර ඉස්සරහ තියෙන ලොකු අඹ ගහ යට තිබුන ලී බංකුවේ ඉදන් අහස දිහා බැලුවා...

හැන්දෑව කියද්දි මට දැනෙන්නෙම බය එක්ක කියාගන්න නොතේරෙන සැහැල්ලු ගතියක්... හරියට හැමදේම ඉවරයි වගේ... මට හැමදාම ඕනි උනෙත්  මේ වෙන හැමදේම ඉවරයක් වෙන්න ... මගේ ජීවිතෙත් එක්කම... ඇත්තටම හරි මහන්සි ... ඉස්සරහට තව මොනව වෙයිද කියල කවුද දන්නෙ .. ශිට් හිතද්දිත් ඔලුව රිදෙනවා .....අද දවස හොද විදිහට ගෙවුනත් මගේ ජීවිතේ හිනාව සතුට වගේ දේවල් වලට ආයුශ කියන දේ ඇත්තෙම නෑ...

ඊයෙ දවසම පුප්ප පුප්ප ඉදල එකපාරටම මච්චෙක්ක ඤං ගාල කවදාවත් නැතුව මේ ක්න්දක් හති දාගෙන පයින් ආපු මාව විහිලුවටත් අරගෙන පස්සෙත් ආපු විනුද්කාරයයි ඌත් එක්කම මට අනම් මනම් කියල මං ලගට දුවන් ඇවිත් බෑග් එක අරන් යන්නම්කියපු විනුදියි එක්ක රණ්ඩු වෙවී උනත් එනකන්ම වචනයක් වත් කතා නොකරපු මම හූ මිටි තියතිය අඩිය ඉක්මන් කලේ පලවෙනි දවසෙම අතාරින්න  බැරිකමට... ඒ ආපු පාර දෙපැත්තම කොල පාට කොච්චර ලස්සන උනත් මට දැනුන මහන්සිය එක්ක ඉස්කෝලෙ හම්බෙනක්න් අඩිය තියන විදිහ හිතුව මිසක් වෙන ලස්සනක නාමයක්වත් මතක් උනේ නෑ

ඉස්කෝලෙ ගේට් එක ලගදි ආපු විනුද් ,විනුදි දෙපැත්තකට යන්න ගියා වෙද්දි විනුදි නම් මට යනව කියල ගියත් විනුද්කාරය මාව ගනන් නොගෙනම සුදු කලිසමේ සාක්කු වලට අත් දෙකත් දාගෙන තනි කරට බෑග් එකත් එල්ලගෙන දැක්කෙ නෑ දන්නෙ නෑ වගේ මට ඉස්සර වෙද්දි මං ඌ දිහාත් මොකෙද්ද වගේ බලන් ඉදල ආපහු හැරුණෙ ඔෆිස් එකට යන්න උනත් තියෙන තැන  අහගන්න බැරි උන එක මතක් උනේ එවෙලෙ

No more | Ongoing Where stories live. Discover now