No more | Ongoing

විසිදෙවෙනි කොටස

උදේ පාන්දර හතරට හරියට ම එලාර්ම් එකට ඇහැරුනා උනත් රස්නෙ පපුවකින් පිටට දැනුන උනුහුමෙන් ගැලවෙන්න ආපු ලෝභකමටයි යි ඇග වටේ ගිහින් තිබුන බූවලු අඩු නිසයි බෙල්ල අස්සෙම තියෙන ඔලුවකින් කණත් එක්ක රත් වෙන හුස්මයි නිසා මාව ගල් කරල තිබුනා වෙද්දි නැගිටින්න ඕන උනත් මං එහෙම ම හිටියා...

ඊයෙ රෑ අරන් යන බෑග් එහෙම ඔක්කොම ලෑස්ති කරල ඉවරකරපු නිසා වොශ් එකක් දාන් ලෑස්‍ති වෙන්න විතරක් තිබුන එකේ යනව කිව්වෙත් පහට නිසා කෝකටත් කියල වේලාසනින් තියපු එලාර්ම් එකට පින් දිදී මං නිදහසේ මේ ලැබෙන උණුහුම විදගත්තා....

ඊයෙ රෑ එහෙමම ඇදෙන්ම හාන්සි උනාට මං හිතුවෙ රෑ මැදින් නැගිටල බිම මෙට්ටෙ ට යයි කියලා මොකද කලින් මෙහෙම ඉදල නැති නිසා ... ඒත් නෑ දවසක් හිටියත් එදත් නිදහසට හේතු තිබුන වෙද්දි එදා උන හැදුන දවසෙ නම් ලගට ගියේ මංනෙ

ඉතින් අද එහෙම හේතුවක් නැතුව විනුද්
ලං උන එක ගැන එයා සීමාව අමතක කරයිද කියන එක ගැන මොලේ අනතුරු ඇගෙව්වත් රිංදෙනවා නම් රිදෙන්න කියල .... බිදිල ගියපු කෑලි ලාවට අලවන් තියෙන ආත්මෙ ආපහු බිදිල ගියොත් විසිකරනව මිස අලවන්නෑ කියල හිතහදාගෙන මං තීරනේ කලා හිත ඉල්ලන දේ එකපාරක් නෑ අන්තිම පාරට කරල බලන්න .....

විනාඩි දහයක් විතර තවටිකක් ඒ පපුව අස්ස්සට පිට දීලා ගුලි වෙලා ඉදල මං හෙමීට බූවලු අඩු අස්සෙන් ඒ මූන දිහාට හැරුනා... වෙනදා සරමක් හරි කොට කලිසමක් එක්ක හරි විතරක් නිදාගන්න කෙනා අද ටී ශර්ට් එකත් ඇදන්මයි නිදන් ඉන්නෙ.....

හා පැටියෙක් වගේ අහිංසක මූනක්... තරහ ගියාම නහර ඉලිප්පිලා මහසෝන වගේ උනාට ඒ තරහ නිව්නම මේ අහිංසක කම පසුතැවීමක් එක්ක මං ඉස්සරහ ම වෙනස් වෙනව මං මතක් කලා... මං ලග දෙතුන්පාරකට වඩා ඇවිලිලා නැතත් ඒ ඇවිලුනු දෙතුන්පාරෙම වැරද්ද තිබුනෙ මගේ අතේ උනත් අන්තිමේ පසුතැවුනෙ එයාමයි.......

ආදරෙයි ද බං... මට කියන්නෙත් නැතුව මං ලගින් ඉන්න තරම් ආදරෙ කලාද විනුද් ....

මෙලී කිව්ව වගේ මං නිසා මේ ඇස් අඩන්නැතිද විනුද් .... ස්...සොරි... ම..මං හැමදාම කලේ ඔයාව රිද්දපු එක ... සමහර විට ඉස්සරහට ත් මං ඔයාව රිද්දයිද විනුද්...