String of Love

Chapter 3

STRING OF LOVE (SOL) 3
ִ

Rheeyna Vhan PoV

It's now sunday, maaga ako gumising para gawin ang morning routine ko and syempre, isa na ron ang mag jo-jogging.

Kumain lang ako ng dalawang tinapay bago mag palit ng damit. Nag sports bra lang ako and cycling shorts na mahaba, hanggang taas lang tuhod ang haba non. Tinali ko na rin ang buhok ko at nag dala ako ng bag na isasabit lang sa gilid ng cycling para sa cellphone ko, nag lagay na rin ako ng earpods sa tenga ko at nag patugtog ng music.

Nang matapos ako mag asikaso ng sarili ay lumabas na. Nagpaalam ako kay lola at lolo ng makita ko silang nag a-almusal na.

"Lola, Lolo, jogging lang ako ha." Sabi ko at tanging pag tango lamang ang naisagot nila kaya dumiretso na ako sa pinto para lumabas.

Nag jogging lang ako habang iniisip ko kung makakapasok ako sa ssg o ang supreme student government.
Last week din kasi ako nag submit ng requirements and tumatakbo ako bilang secretary don.

Since first year of highschool  ako ay naging ssg na 'ko, pero sa lahat ng taon na 'yun representative lang ang kinuha ko. Actually, this school year lang dapat maiiba kasi president na sana ang kukunin ko pero naunahan na ako ng kung sino, kaya nauwi sa pagiging secretary. Not bad din naman. Ang alam ko rin pala ay bukas magaganap ang votings. Sana manalo.

Habang nag jojogging ako ay napansin ko ang nag jojogging din na nasa tabi ko, halata naman na sinasabayan ako non, kaya para masiguro ko ay umistop ako at ganun din siya. Confirmed. She's following me.

"Why did you stop?" She asked, confusedly.

"Ikaw na naman?" Inis na sabi ko. "Wait.. are you following me?" I calmly asked while raising my eyebrows.

It was Safira, by the way.

"No.. I'm not.. I'm just here to jogg. Bakit mo naman naisip na sinusundan kita?" Tanong naman niya.

"Kasi you're weird. Kahapon doon sa birthday. Panay ang kausap mo sa 'kin like sobrang close natin. And I think hindi rito ang village mo, doon ka sa kabila. kaya what.are.you.doing.here?" tanong ko sa kanya at ngumiti lang siya.

"You're serious? You're really asking me kung anong ginagawa ko rito? Isn't it obvious? Nag jojogging ako. And wait.. Bawal ba ako rito? Do you own this village?" She asked.

"No. I'm not stupid para hindi makitang nag jojogging ka. But why here? malayo-layo ang village niyo rito. Sa kabila pa." Saad ko naman sakaniya.

"Yes. Hindi nga ako dito nakatira, doon ako sa kabilang village. But, I'm here to visit my cousin who has a house here. Malinaw na?" Paliwanag niya.

"Whatever. Mag jogging ka na, and don't follow me." Saad ko at akmang tatalikod na nang marinig ko ang sinabi niya.

"Ang sungit mo." Sabi nito.

Ang panget mo!

"Ang ganda mo" panggagaya ko sakaniya. tama naman ang sinabi ko. nakita ko siyang tumaas ang kilay at ngumiti, namula pa nga siya ng konti e.

"Well, thanks for the compliment. I appreciate it." She said,

"Hmm, you're welcome." Iksing sabi ko sabay jogging na palayo sa kanya.

Well yeah, she's pretty. She's very simple yet so pretty, but I don't like her being so weird. Why did she need to talk to me yesterday? Hindi ko naman siya pinagbabawalang kausapin ako. Kaso, masyado siyang weird. I don't like her being so talkative to me like we're so close.

Doon sa birthday ko nga lang siya nakilala e, tapos kung umasta parang close na close kami. Hmm, maybe she's just friendly? but I still don't care.

Hindi ko alam kung ilang oras ako nag jogging at dahil sa pawis na pawis na ako at gutom na gutom ay naisipan ng umuwi.

Pag pasok ko pa lamang sa pinto ay nakita ko na agad si Rayne nakakababa lang. Napuyat siguro 'to.

"Good morning, ate." Bati niya sakin kaya nginitian ko rin siya.

"Good morning too. Eat your breakfast na at may sasabihin ako pagkatapos mo." Sabi ko at umupo na rin sa lamesa para kumain.

Walang nagsasalita sa 'min habang nakain, ayaw kasi ng ganon ni lolo. kaya tahimik kami. Hindi rin naman nag tagal ang breakfast namin at umakyat na ako sa taas para maligo. Pawis na pawis na kasi ako.

Binilisan ko maligo at nag bihis, habang nag susuklay ako ay biglang pumasok si Rayne sa kwarto ko na kakaligo lang.

"Ano pag uusapan natin?" He asked me.

"Nothing much. I just want you to buy me another bag." Sabi ko sakaniya na nakakapagpa kunot ng noo niya.

"What? No!" Pagtanggi niya.

"You owe me, remember?" I said while smiling.

"Yes. But, the bag you want is so expensive! Mauubos ang allowance at ipon ko." Reklamo niya.

"As if I care." Pangangasar ko at nakita ko naman na naiinis siya kaya tumawa ako.

"Just kidding, little brother." Sabi ko sakaniya at lumiwanag ang mukha niya.

"Wala na akong utang sa 'yo?" Nakangiting tanong niya.

"No, unless you buy me this." Tugon ko at pinakita sa kanya ang bag na gusto ko. Hindi naman 'yun ganun kamahal. Ang alam niya kasi talaga na gusto ko ay mahal talaga. Pero totoo 'yun, nasa 500 thousands plus 'yun. Hindi nga abot ng allowance ko 'yun e. Ang pinakita ko sa kanyang shoulder bag na nagkakahalaga ng 100 thousands, it is color blue bag na may white white na design, it look simple, pero kapag binagayan mo yung simple bag na 'yun sa isang white dress nako baka maging center of attention ka.

"Tsh. Mahal pa rin. I still can't afford it." Malungkot na sabi niya.

"Tss, fine. Let's go shopping nalang sa weekends." I said.

"Ano naman bibilin mo ron?" He asked.

"Anything I want" Saad ko at kita ko namang bumuntong hininga siya. "Don't worry little bro, hindi ko uubusin allowance and ipon mo."

"Okay." Sabi nito.

"Thanks brother! Love yah!" Saad ko bago niya isarado ang pinto. Nang wala na siya ay agad akong humiga.

What should I buy kaya?

Let's talk about the bag, I really want to buy it but ayoko, because kapag binili ko 'yun, mauubos ang ipon at allowance ko. My allowance for a month is 40k and sa kapatid ko naman is 10k. Mas malaki sa 'kin dahil grade 12 na ako, while siya naman ay grade 4 pa lamang.

Mas matanda ako kaya mas lamang ako.

Matutulog na sana ako ulit nang tumunog ang cellphone ko at lumabas sa screen ay si Chloe, ang kaibigan ko. She texted me.

Chloe : Girl! I have a new crush. He's so pogi. I saw him lang kanina!!!

That what she said, parang linggo-linggo nala ata 'to may crush. Wala 'tong sineseryoso. Kaya dapat hindi binibigyan ng ka partner.

Me : Saan mo naman 'yan nakita?

Tanong ko, kasi kada sinasabi niya sa 'king may crush siya, malalaman ko na nakita niya lang sa daan, tas ayun hindi niya na makikita uli.

Pero feel ko this time, ganon uli. Hindi ba siya makakapag-hintay na ipabukas na lang ang kwento niya? Magkikita naman kami bukas.