Kraliyet Gölgesinde Aşk

Bölüm 6 - Bekleyiş

Karanlığın gizemli kollarında, tutkunun ve tehlikenin kusursuz bir dansıyla karşılaştığınızda, Artemis Krallığı'nın kapıları sizin için aralanıyor..."

Hoşgeldiniz...

Oy vermeyi ve satır aralarına yorum bırakmayı unutmayın.

Bu kurgu +18 yetişkin romantik bir kurgu olacağı için önceden uyarmak isterim.

Keyifli okumalar! 🗡

⚔️

"Hayatın her alanında güçlü ve bağımsız olmak zorunda kalan kadınlar...
Bu kitap sizin için..."
✨

️
🎵 Vitamin String Quartet -
Girls Like you 🎵

• KRALİYET GÖLGESİNDE AŞK •
ElizinHikayeleri

BÖLÜM 6 - Yüzleşme

Bir sabah, kapıya güm güm vurulma sesiyle uyandım. Yorgun ve uykulu bir şekilde doğrulup kapıya yöneldim. Kapıyı açtığımda karşımdaki kişi Simon'du. Gözlerindeki çaresizlik ve pişmanlık hemen fark ediliyordu. Bu son bir ay boyunca onunla görüşmeyi reddetmiştim. Ama şimdi, o kapımın önünde duruyordu, yüzünde derin bir üzüntü ifadesiyle.

"Ne istiyorsun, Simon?" dedim, sesimdeki soğukluğu saklamadan.

"Ekim," dedi, sesi titrek ve yalvaran bir tonla, "lütfen beni affet. Yaptıklarımın ne kadar yanlış olduğunu anladım. Seni kaybetmek istemiyorum. Sana olan sevgim her şeyden önemli ve seninle barışmak istiyorum."

Bakışlarını gözlerimden kaçırmadı. İçimde bir yerlerde, ona karşı duyduğum öfke ve kırgınlık, yerini acı bir hüzne bırakıyordu. Onun bu kadar pişman ve çaresiz olduğunu görmek, kalbimdeki yarayı daha da derinleştiriyordu.

"Simon," dedim derin bir nefes alarak, "seninle ilgili hislerim çok karışık. Beni bu kadar üzgün ve çaresiz bıraktığın için sana nasıl güvenebilirim?"

"Anlıyorum," dedi, gözleri dolu dolu, "ama sana olan sevgim ve pişmanlığım gerçek. Babana olan borcumu hiçbir zaman ödeyemem, ama seni sevmek ve korumak için her şeyi yaparım. Lütfen, bana bir şans daha ver."

Bu sözleri duyduğumda, içimdeki duygusal karmaşa daha da büyüdü. Bir yandan ona yeniden güvenmek istiyordum, ama diğer yandan yaşadığım acıları unutmak imkansızdı. Sonunda derin bir nefes alarak bakışlarımı ona diktim.

"Simon," dedim sert bir ses tonuyla, "şu an seni affedemem. Yaşattığın acıyı ve güvensizliği unutmak mümkün değil. Lütfen git ve bir daha geri gelme."

Sözlerim bir kamçı gibi havayı yararak ona ulaştı. Simon, şaşkın ve çaresizce bir an bana baktı. Gözlerinde derin bir acı ve pişmanlık okunuyordu, ama bu beni yumuşatmaya yetmedi. Kararlılığımı koruyarak kapıyı yüzüne kapattım.

Kapının kapanmasıyla birlikte içimde bir boşluk ve hüzün dalgası hissettim. Ama aynı zamanda, kendi sınırlarımı ve ihtiyaçlarımı korumanın gücünü de fark ettim. Simon'un geri dönüşü, benim için yeni bir başlangıcın ilk adımı olabilirdi, ama bu yolun kolay olmayacağını biliyordum. En azından şu an, huzuru ve sakinliği kendim için aramaya devam edecektim.

Kapıyı Simon'un yüzüne kapattıktan sonra içimde bir hüzün dalgasıyla baş başa kaldım. Duygularım karmakarışıktı ve bu karmaşa içinde biraz olsun huzur bulmak için mutfağa yöneldim. Kahvaltı hazırlamak için birkaç adım attıktan sonra, pencereye doğru yürüdüm ve dışarıya baktım.