Gece Kokusu

5.Bölüm:"Bulutların Ardından"

Bu kısa bölüm oldu geçiş bölümüydü aslında bunu bilerekten okuyun. Yorum yapın.

Gelecek olan bölüm hayli uzun olacak merak etmeyin.

Yıldızı ve yorumlarınızı bekliyorum :)

Beni sosyal medya dan takip etmeyi unutmayın.

Şuraya bırakıyorum ;)

İnstagram : elifnrkc_

Keyifli Okumalar <3

~

Uzak bir diyarın ortasında kalan son masalımsın...

~

5.Bölüm: "Bulutların Ardından"

Her şeyi en dipte yaşamıştım.

Ölümü ve ardında bıraktığı acıyı,

Hayali bir dünya yaratıp içinde kaybolduğum zamanlarda, önümde koca bir gerçeklik yatıyorken elime aldığım romanın, sayfalarını araladım.

Her bir sayfa da gizlenmiş gerçeklikler yatıyordu. Hep o gerçekliği görmezden gelir, kitap sonunda şaşırmış gibi yapardım. Hayatımda ki gizlenmiş gerçekleri de böylece es geçmiştim.

Görmezden gelerek,

Göz gezdirdiğim roman sayfaları artık gerçeklikten kopmuş hayalimle harmanlanmış bir hale geldiğinde, elimle sayfaları, aşıp her bir paragrafı gözlerimle çizmeye başladım. Her bir yazının üzerine hayali gerçekliği yansıtarak, canlandırdım. Gözlerimi roman sayfalarının çizgisinden çekerek, masa da duran kişilere göz gezdirdim.

Her biri benim gerçekliğimdi.

Aklıma gelen her defasında beni andan çeken bir çift göz vardı.

Kuzguni siyahlar

Bana bunu düşündüren gözlerindeki hiddetti. Duygusuz ve ifadesiz bakan gözleri, buz kırağıydı. Yüzündeki keskin ifade ise,  bunu öne çıkarıyordu. Onunla her göz göze geldiğimde bakışları sakladığım her gerçeği açığa çıkartıyormuş gibi hissediyordum.

Ellerimi kıpırdatıp, önümde duran boş sayfanın üzerine göz gezdirdim. Duyduğum sesler; çiselen yağmur sesiydi.

"Siz bilmiyorsunuz Lilya artık yeni bir yerde çalışmaya başladı." Kıkırtısı, kâğıdın üzerinde olan irislerimi ona doğru kaymasıyla son buldu.

Sessizlik içinde duran masa da gerilen bedenim oldukça sesliydi. Gözlerimi kapatmak ve buradan uzaklaşmak istiyordum. Saatlerce konuşmamak bu olayı sindirmek istiyordum. İstemediğim bir şekilde, hayatıma yön veren kararlar alınıyordu. Nasıl sakin olabilirdim? Kendimi neye inandırabilirdim?

İhtimale

İnanacağım şey; bir gün hayatımın ihtimale dayalı olarak değişmesiydi. Böyle düşünmemin nedeni açıktı. Verdiğim kararlar değişiyordu. Evet, inanmak gerekti bazen en ufak kırıntı bile olsa, inanmak zorundaydım.

Şiddetlenen yağmurun bıraktığı tiz sesler, kafenin içinde uğulduyordu.

"Ee akşamki partiye geliyor musunuz?" diyen sesle bakışlarım masanın ucunda oturan kişiye doğru kaydı. Sima, kahve irislerini masaya odaklamıştı. Görünen o ki bugün fazla dalgındı.