Gece Kokusu

3.Bölüm: "Yaralı Oluğun Akması"

Yıldıza basmayı 🌟 ve yorum yapmayı unutmayın:)

Keyifli okumalar<3 ;)

Arctic Monkeys / Knee Socks

The weeknd / Come Through

3.Bölüm: "Yaralı Oluğun Akması"

Yakıcı hissin içimde körüklenmesi üzerine aklıma sızan düşüncelerle dedemin sözleri, zihnime derin bir iz bıraktı.

Ne kadar çok okursan, o kadar çok hayat yaşamışsındır. Derdi dedem...

Zihnimdeki anlara gittiğimde...

Bu akşam ev; her zamanki gibi sessizliğiyle kutsanırken, odamda uyumaya çalıştığım çabanın boşa çıkması nedeni ile gizlice mutfağa doğru gitmek için yataktan kalktım.

Salondan gelen bağırış ve kırılma sesleri gümbürtüyle büyüdüğünde

Adımlarım mutfak yerine salona doğru ilerledi. Kapının eşiğinde karanlıkta kalan küçük bedenimle sessizce dinlemek için orada durmuş saklanmıştım.

Annemin çıkan gür sesi ile birlikte yerimden sıçrarken babamın, "sessiz ol Lilya uyanacak" sesler bir an için durulduğunda, "Kızın da senin gibi duygusal. Her şeye karşı fazla saf" sözleri saf bir nefreti üzerinde taşıyordu. dediğinde kalbimin atışları yavaşladı. "o sadece benim kızım değil Leyal senin de kızın. Ondan bir yabancıymış gibi bahsetme" babamın gür sesi ile yerimden sıçrarken içimdeki kasvet bulutları dağılarak yerini aydınlığa bıraktı.

Bir gülüş sesi evde yankı bulurken bu gülüş samimiyetten uzak ve yakıcıydı. "Yine o şeyi içtin değil mi? Senin kontrolsüz tavırlarını ne yapacağım bilemiyorum" sesler durulduğunda kontrol etmek için kapı kenarından içeriye doğru baktım. karanlıktan görünmeyen gölgeleri fark ettiğimde, geniş duran gölge ayaklanarak şöminenin zayıf ışığına düştü. Sert bir hareketle elin ani şekilde zayıf gölgenin koluna yapıştığında çıkan inlemeyle gözlerimi aralayarak ışığa vuran gölgeleri takip ettim.

"Yine ondan içtin değil mi? yine onu tercih ettin." gözlerim irileşti. Neyi kastettiğini bilmiyordum. Kolunu elinden çekerek bedenini geriye doğru çekti. "sen! benim hayatımı mahvettin." haykırdı. sözleri yanan ateşi harlarken durmadı o ateşin kırıntılarını babama savurdu.

Bu görüntü yerimde durmamam için kesilmiş bir kesit gibiydi. Parmaklarım anın korkusuyla birbirine girdiğinde adımlarım tek bir çizgide ilerleyerek odama doğru ilerledi.

Durduramadığım titrememle vücudum yerinde sallanıyordu ağlamamak için gerinen sırtım yatakla buluştuğunda uykunun keskin serzenişi; gözlerime dolan yaşlarla buluşarak yanaklarımdan aşağıya derin yollar izledi.

Dışardan sızan soluk ışık elimin üzerinde turuncu bir iz bıraktı. İzin görüntüsü bir takım çağrıştıran düşüncelerle var olduğunda, dilimi dişlerimin arasında gezdirerek keskinliği fark etmemi sağladı. parmaklarımı yatağın üzerinde gezdirmeye, hissetmeye başladım. Aralanan dudaklarımda dolaşan sessiz fısıltılar; tek solukta ağzımdan çıkarken, "Bir gün herkesi iyi edeceğim kimse üzülmeyecek ve ağlamayacak, ışık olacağım..."